In de horeca op de campus is weinig te doen momenteel, en ook evenementen hoeven niet georganiseerd te worden. Wat doen de mensen die vóór de crisis in deze bedrijfstakken werkten? De een werd portier, de ander werkt nu bij de copyshop.

Said Achouitari (38) had de touwtjes in handen in The Yard, het sportcafé in het Gymnasion. Hij was als eerste werknemer – de naam voor de manager – verantwoordelijk om de boel draaiende te houden, zowel aan de voor- als achterkant. ‘De inkoop, gasten helpen en werknemers aansturen, dat deed ik allemaal’, zegt hij.

Toen The Yard in de eerste lockdown dicht ging, was er nog genoeg te doen: spullen werden opgeruimd en het café schoongemaakt. ‘We hoopten coronaproof open te gaan, met plastic schermen en de tafels uit elkaar, maar dat feest ging niet door. Op een gegeven moment was het werk op.’

Elinor Ostromgebouw

Met Achouitari zijn er enkele tientallen werknemers van de universiteit voor wie een groot deel van de taken wegviel door corona. Een precieze schatting is volgens woordvoerder Martijn Gerritsen moeilijk te geven – het beeld is diffuus vanwege de vele posities en contracten – maar duidelijk is dat het voor een groot deel om horecamedewerkers gaat. Die hebben in de restaurants en cafés op de campus weinig om handen. Dus werken ze nu waar elders hulp nodig is. Voorlopig neemt de universiteit geen afscheid van deze collega’s, vertelt Gerritsen. ‘Als de coronacrisis voorbij is, hebben we iedereen hard nodig.’

En dus werkt Achouitari momenteel als portier, hij bemant de receptie in het Elinor Ostromgebouw. ‘Eerst zat hier regelmatig iemand van een extern bedrijf, maar ik heb die werkzaamheden overgenomen.’

Of de baanwissel bevalt? ‘Zeker. Ik wil onder de mensen komen, omgang met anderen vind ik belangrijk. Dat heb ik nu ook als portier.’ Wie wil weten waar hij of zij moet zijn in het gebouw, of wat opheldering zoekt over de regels omtrent corona, is bij de portier aan het juiste adres. ‘En ook al is het wat rustiger dan normaal, ik heb genoeg te doen.’

Organisatie

Samen met zijn team van drie mensen is Patrick Leijzer (53) normaal gesproken verantwoordelijk voor de organisatie van alle grote evenementen op de campus. Zo regelt het evenementenbureau Radboud Rocks, en bijvoorbeeld het NK debatteren dat eigenlijk in april zou plaatsvinden.

‘In het begin van de coronacrisis lag het werk tijdelijk stil, toen moesten we wel even zoeken’, zegt Leijzer. Inmiddels werken hij en zijn collega’s evenveel als voor de crisis. Zo zijn ze op dit moment bezig een aanbesteding voor de inrichting van de campus in goede banen te leiden. ‘Dat kost heel veel tijd.’

Post & Print

Iemand die nu wél op een andere plek werkt, is Cindy Hoogeveen (51). Net als Achouitari was ze voorheen werkzaam bij Sportcafé The Yard. Nu is ze deel van het team bij Post & Print, de copyshop op de campus. ‘Anderen vliegen van hot naar her, als gebouw- of terreincoach bijvoorbeeld. Ik ben blij dat ik hier zit.’

Hoogeveen zat net na de lockdown bij de ingang van verschillende universiteitsgebouwen om mensen te registeren. ‘We moesten de binnenkomers turven, en naam en telefoonnummer noteren’, zegt ze. ‘Ik werkte elke week, maar minder dan mijn normale uren.’ Afgelopen augustus kon ze aan de slag bij de copyshop.

De nieuwe baan bevalt haar wel. ‘The Yard is horeca, en dat is hard werken; ik liep soms wel 20.000 stappen op een dag. Tegelijkertijd is het heel leuk, en van hard werken is nog nooit iemand doodgegaan. Maar ik word 52, alles wat rustiger aan doen staat me ook wel aan.’