Studentenpastor John Hacking schildert vaak en veel in zijn vrije tijd. Landschappen waarop hemel en aarde elkaar raken en Maria op de belangrijke momenten in haar turbulente leven. Het resultaat hangt tot half januari in de Studentenkerk.

Aan het plafond hangt een lange TL-buis. Door een klein raampje vlak onder het dak piept de herfstzon naar binnen. De vloer is met zijn verfspetters een schilderij op zich. Het atelier van John Hacking, pastor in de Studentenkerk van de Radboud Universiteit, oogt bescheiden. Maar op deze zolder van zijn woonhuis in Malden wordt op een professionele manier geschilderd, zoveel is meteen duidelijk. Hij mengt zelf poeder tot verf en gebruikt een wrijfsteen voor de beoefening van een Japanse verftechniek. In een kast aan de wand staan alle soorten kwasten.

Groene overall

Hacking schildert al vanaf zijn veertiende. En veel ook zo te zien. Alle hoeken en gaten van de zolderkamer zijn gevuld met stapels beschilderd papier. Als hij een van de schotten langs de muren wegschuift, vallen papieren schilderijen spontaan de kamer in. Op zijn middelbare school, waar hij teken- en schilderles kreeg van enthousiaste kunstenaars, kreeg hij de smaak te pakken. Toch koos hij na school voor theologie en niet voor de kunstacademie. ‘Ik dacht: schilderen kan ik altijd nog, in mijn vrije tijd.’

Als hij thuis is loopt Hacking meestal rond in een groene overall. Dan kan hij altijd even naar boven glippen om een uurtje te schilderen. ‘En als ik dan kook, kan ik mijn handen ook gewoon aan mijn kleren afvegen.’ In zijn schilderuurtjes gebruikt de studentenpastor al snel meters papier. ‘Op een gegeven moment ligt hier alles vol en kan ik niet meer verder. Dan ga ik weer naar beneden.’ Schilderen is zijn manier van mediteren. ‘Ik heb ook yoga gedaan maar dan moet je de hele tijd op zo’n bankje blijven zitten. Dit is veel losser. Ik kan me hiermee heel goed uitleven.’

‘Zo heeft ze natuurlijk helemaal niet gekeken. Haar zoon is overleden, potdorie!’

Wat nog niet wil zeggen dat hij zomaar wat kladdert. Bijbelverhalen, waarover hij in de studentenkerk preekt, vormen zijn inspiratiebron. ‘Ik probeer het sacrale, het goddelijke van iets in mijn schilderijen te vangen.’  In zijn atelier staan meerdere landschappen waarin hij probeert ‘de hemel en de aarde samen te laten komen in een horizon’. Maar Hacking heeft zich ook gespecialiseerd in het schilderen van Maria. Maria is al veel en op allerlei manieren vastgelegd. Toch valt er nog wel wat aan toe te voegen, vindt Hacking.

Emotie

‘Op afbeeldingen van de kruisiging van Jezus zie je haar altijd met hem in haar armen een beetje naar beneden kijken. Zo heeft ze natuurlijk helemaal niet gekeken. Haar zoon is overleden, potdorie! Ik probeer me voor te stellen hoe ze wel heeft gekeken. Wat er op dat moment door haar heen ging. Ik probeer haar emotie vast te leggen.’

Nu hangen zijn Maria-schilderijen in de Studentenkerk, vanwege de kerst. Naar zijn handtekening zal je tevergeefs zoeken. ‘Ik zet nooit een naam op een schilderij. Dat deden ze in de middeleeuwen ook niet. Het gaat niet om jou, jij bent alleen doorgeefluik.’

Meer schilderijen van John Hacking vind je hier