Wie houdt van de Nederlandse taal, van de kracht van woorden gesproken in de juiste volgorde, doet er goed aan een aantal ervaringen te proeven. Lees de verzamelde werken van Godfried Bomans eens hardop aan iemand voor, ga naar een lezing van Claus of Deelder. Of beter: woon een universitaire gezamenlijke vergadering (UGV) bij.

De wereld van de universitaire medezeggenschap staat niet bekend om seks, drugs en taalvirtuositeit. Dat is, in ieder geval wat betreft dat laatste punt, een grove misstand. Wie een vergadering tussen de studentenraad, het college van bestuur en de ondernemingsraad bijwoont, wordt getrakteerd op een hemelse komedie, waarin iedere vogel een eigen lied zingt. Al bij de aftrap van de vergadering is het bal. De vereniging van Nederlandse universiteiten VSNU wordt op de vingers getikt. De VSNU sprak zich namens de universiteiten (gematigd) positief uit over het regeerakkoord, in de ogen van ons college een tikkeltje voorbarig. Eerst maar eens zien hoe het uitpakt, merkte collegevoorzitter Gerard Meijer op. Een argeloze voorbijganger, een nieuweling, zal na deze vlammende start gedacht hebben dat de bespreking van een voorstel om de roostering van het onderwijs aan te passen daar onmogelijk overheen kon. Het is deze nieuweling te vergeven, maar dat is gerekend buiten rector magnificus Bas Kortmann. Voorhanden is een voorstel van het college om de lunchpauze te offeren, omdat vooral de capaciteit aan grote collegezalen te kort schiet. OR en USR verzetten zich daartegen: is dat wel nodig? Bovendien, benadrukt OR-woordvoerder Cees Leijenhorst, is de lunchpauze meer dan een pauze, het is ook een vergader- en overlegmoment. Daarom komt de medezeggenschap met een alternatief voorstel, dat ruimte maakt voor een middagpauze door ’s avonds incidenteel tot half acht door te gaan. Bas Kortmann reageert op dat plan: ‘Het wordt niet onmiddellijk van de hand gewezen als onzinnig, maar we moeten nog kijken naar de kosten die dat met zich mee kan brengen. Vergeef mij deze Lubberiaanse taal: wat ik wil zeggen is dat wij een positieve grondhouding hebben ten opzichte van het voorstel.’ Energie Interessant is het agendapunt ‘Energiebeleidsplan RU 2013-2016’. Zeg eerlijk: alleen al de titel doet smachten naar meer. USR-lid Niels van Rosmalen stelt een goede vraag, over de achterliggende principes op basis waarvan de universiteit beslissingen neemt. Van Rosmalen: ‘Is het zo dat het zo goedkoop mogelijk moet en dan de meest duurzame optie wordt gekozen, of is duurzaamheid het uitgangspunt en kiest de RU dan voor de minst kostbare?’ Het antwoord van vice-voorzitter Anton Franken: ‘We hebben een programma van eisen waarin duurzaamheid een grote rol speelt. Aan die eisen moet worden voldaan, dan kiezen we voor de goedkoopste optie.’ Afgesloten wordt met een bespreking van het eerste jaar met een bindend studieadvies. Wat is eigenlijk de ambitie van het college, vraagt Bernadette Smelik, helaas voor haar niet specifiek genoeg. Bas Kortmann ziet zijn kans schoon: ‘Dat u en allen [hier aan de universiteit] gelukkig wordt, nu en in het hiernamaals.’ Dat is een ambitieuze doelstelling. Dat geldt trouwens ook voor de ambities op het onderwerp zelf, het bindend studieadvies. Op het moment stopt 11 procent van de eerstejaars halverwege het jaar, 13 procent kreeg een negatief advies en moest stoppen aan het eind van het jaar. Dat laatste moet worden teruggebracht tot 6 procent, terwijl het aantal dat halverwege het jaar stopt in dat scenario maximaal 13 procent mag bedragen. / Mark Merks