Na jaren van geld uitgeven, moet de Radboud Universiteit weer fors bezuinigen. Hoe gaan de faculteiten daarmee om? Bij de Faculteit der Sociale Wetenschappen zijn sinds de zomer crisismaatregelen van kracht. ‘Het zal moeilijker worden een vaste aanstelling te krijgen.’

Het Maria Montessorigebouw, dat begin 2021 de deuren opende, werkt als een magneet op studenten. Ruim 6.000 volgen er dit jaar hun colleges. Dat is een groei van 27 procent ten opzichte van zes jaar geleden.

En toch waart het bezuinigingsspook door de gangen van de Faculteit der Sociale Wetenschappen. De giftige cocktail van bezuinigingen uit Den Haag, lagere verwachte studentenaantallen en hogere lonen voor het personeel, maakt dat ook de sociale wetenschappers de hand op de knip moeten houden.

Om niet te veel in de rode cijfers te duiken, heeft de faculteit dit jaar nog crisismaatregelen genomen. Contracten worden in beginsel niet meer uitgebreid, bevorderd of verlengd. Medewerkers worden aangespoord hun verlof op te maken en alleen nog sluitende begrotingen in te dienen voor subsidieaanvragen – de faculteit legt geen geld meer bij. Wellicht minder dramatisch is dat mensen hun eigen boterhammen mee moeten nemen naar teamactiviteiten – ook de catering is een bezuinigingspost.

‘Zonder die maatregelen keken we eind dit jaar tegen een tekort van 2,6 miljoen euro aan’, zegt Suzanne Boelens, directeur bedrijfsvoering. ‘Dat hopen we nu terug te dringen naar 1,6 miljoen.’ Dat tekort ligt binnen de toegestane marges: zoals alle faculteiten hebben de Sociale Wetenschappen met het college van bestuur afgesproken toe te werken naar een sluitende begroting in 2027. Nu mogen ze nog (iets) meer geld uitgeven dan er binnenkomt.

Als bewaker van de facultaire financiën wil Boelens in de eerste plaats goed kijken naar de bedrijfsvoering. ‘De ondersteunende diensten zijn superbelangrijk, maar zijn er uiteindelijk voor het onderwijs en onderzoek en de impact die we als faculteit maken. De noodzaak om efficiënter te gaan werken is nu groot.’

Het is dan ook helemaal niet gezegd dat het tijdelijke contract van een docent, die moeilijk te vervangen is binnen het onderwijs, zomaar wordt stopgezet. Die afweging wordt per geval gemaakt. Wel zal het voor jonge academici moeilijker worden hun carrière een vliegende start te geven. Boelens: ‘Er zullen minder promovendi en universitair docenten worden aangenomen. Mensen krijgen minder snel een vaste aanstelling.’

Het faculteitsbestuur houdt momenteel vooral in het oog dat medewerkers zich niet over de kop werken. ‘Je kunt docenten minder tijd geven voor hun onderwijs’, zegt decaan Evelyn Kroesbergen. ‘Maar dat is geen goede manier van besparen, want docenten maken die uren toch wel. Het enige wat je daarmee bereikt is dat de werkdruk omhoog gaat.’

Sommige faculteiten, zoals letteren en filosofie, hebben de onderwijstijd van hun wetenschappers verhoogd ten koste van het onderzoek. Op die manier heeft een faculteit minder personeel nodig om al het onderwijs te kunnen verzorgen. ‘Bij ons is de verdeling nog fiftyfifty’, zegt Kroesbergen. ‘Wij waarderen onderwijs en onderzoek gelijk.’

Misschien wel de grootste uitdaging, zo benadrukken Kroesbergen en Doelens gezamenlijk, is om de moraal hoog te houden – het bezuinigingsspook in de ogen te kijken zonder in een negatieve spiraal te belanden. Kroesbergen: ‘Bezuinigen is niet leuk, maar het is ook een kans om dingen beter te maken. We hebben het bijvoorbeeld al veel langer over meer samenwerking tussen de faculteiten. Misschien is dit het juiste moment daarvoor.’ Ook andere facultaire plannen, bijvoorbeeld rondom Erkennen & Waarderen, gaan gewoon door.