Veel studenten die in september zijn begonnen met studeren hebben de campus nog nauwelijks in levenden lijve gezien. Voor hen is de universiteit een virtuele ruimte, geen plek voor sociale interacties, studieafspraken of borrels na colleges. ‘Ik weet niet waarom ik hier ben, ik kan net zo goed alles online doen vanuit Turkije’.

Normaal gesproken krijgen eerstejaars zodra zij voet zetten op de campus  meteen een eerste indruk van de Radboud Universiteit: hoge grijze gebouwen, het Erasmusplein, studenten die op het terras van het Cultuur Café een drankje doen en de goed gevulde universiteitsbibliotheek. In de weken daarna krijg je door hoe de colleges gaan, hoe intensief je studie is en wat het studentenleven inhoudt.

Voor de eerstejaars die afgelopen jaar begonnen zijn met hun studie is dat echter compleet anders. Alles is nu online en er zijn maar beperkte studieplekken beschikbaar op de campus. Velen van hen hebben het universiteitsterrein nog nooit gezien. Sommigen zijn er misschien sporadisch te vinden voor colleges of practica, maar ook zij hebben geen idee hoe de campus er bij zou liggen zonder de pandemie. Wat voelen zij bij de campus? Ervaren ze de universiteit als iets dat meer is dan een virtual classroom op hun scherm, waarop ze medestudenten zien die al net zo geïsoleerd zijn als zijzelf?

Virtuele campus tours

Lidwien Cluitmans is studieadviseur bij de studie English Language and Culture (ELC) aan de Faculteit der Letteren. Normaal gesproken ontmoeten eerstejaars haar tijdens de introductieweek, voor hen is zij hét gezicht van de faculteit. Ze is voor veel studenten het eerste aanspreekpunt wanneer ze ergens tegenaan lopen.

Dit jaar vonden de meeste activiteiten van die introductieweek online plaats. De studieverenigingen GAG en USA gaven een virtuele campustour. ‘Ik heb mezelf met een PowerPointpresentatie voorgesteld, nieuwe studenten hebben me tenminste daar nog kunnen zien’, zegt Cluitmans.

‘Het sociale aspect ontbreekt’

ELC heeft dit jaar een mentorprogramma opgezet voor de eerstejaars. ‘Het is een goed programma’, zegt Cluitmans. ‘Hopelijk kan het een brug slaan, voor als we teruggaan naar een normale situatie.’ Mentors houden de ontwikkeling van studenten goed in de gaten en houden oog op waar internationale studenten zich bevinden. Dat is belangrijk, zegt Cluitmans. Want als studieadviseur wil ze weten hoe studenten in hun vel zitten. ‘Ik wil ervoor zorgen dat het goed met ze gaat en dat ze betrokken blijven bij de universiteit.’

In vergelijking met vorige jaren zijn de studenten net zo bereid om naar haar toe te komen voor hulp, ook al is dat via Zoom, is haar ervaring. ‘Tijdens mijn spreekuren bel ik studenten altijd. Er zijn studenten die al een tijdje op de universiteit rondlopen, we kennen elkaar. Voor eerstejaars is dat een ander verhaal. Daarom is het goed dat er een mentorprogramma is.’

Gebouwen en ruimtes

Voor sommige studenten is het echter moeilijk om zich aan de online universiteitsomgeving aan te passen. Zo ook voor Metehan Gencmazlumo. Hij begon zijn premaster Business Administration dit jaar en schrok ervan dat los van één fysiek college, al het onderwijs online plaatsvond. ‘Ik heb dan wel één college op de universiteit, maar het voelt niet als een campus. Het voelt als een paar gebouwen en ruimtes, het sociale aspect ontbreekt.’

Gencmazlumo komt uit Turkije en besloot aan de Radboud Universiteit te studeren na een stage in Nederland. ‘De universiteit moedigde internationale studenten aan om hier te komen wonen als ze hier kwamen studeren. Ik snap niet waarom, want ik had mijn online colleges net zo goed vanuit Turkije kunnen volgen. Ik wilde naar Nederland komen om een nieuw hoofdstuk in mijn leven te beginnen, maar de universiteit mag wel wat meer hulp bieden aan internationale studenten die hier komen studeren.’

Omdat er nu ook minder mogelijkheden zijn om vriendschappen te sluiten met studiegenoten, is het voor Gencmazlumo moeilijker om buiten zijn studie zijn Engels te oefenen. De campus is er volgens hem op dit moment puur voor het academische aspect. ‘Ik ken mijn huisgenoten pas net en naast mijn ene college op de campus en een paar Zoom sessies met vrienden heb ik geen enkele mogelijkheid om contacten te leggen of mee te doen aan sociale activiteiten. Zo verbeter ik mijn Engels natuurlijk niet.’

Stages zoeken

Phoebe Dennis, eerstejaars masterstudent in Global Environments and Sustainability Studies, herkent het beeld dat Gencmazlumo van de campus schetst. De Australische – ook in het bezit van een Grieks paspoort – woont in Nederland, maar heeft nauwelijks mogelijkheden om studiegenoten fysiek te ontmoeten. Het contact dat ze heeft verloopt vooral via Whatsapp.

Wat de situatie voor Dennis extra lastig maakt, is dat ze een stage moet zoeken als internationale student. Door de coronacrisis is het vinden van een stage dubbel zo moeilijk. ‘We weten niet wie we moeten benaderen of hoe we het aan moeten pakken.’

Volgens Dennis lijkt de universiteit op dit punt geen hulp te bieden aan studenten die niet bekend zijn met het systeem – vrijwel allemaal internationale studenten. ‘Hoewel mijn studieadviseur goed is en met ons meeleeft, heb ik het gevoel dat we niet veel proactieve en praktische hulp krijgen vanuit de universiteit.’

Motivatie

Voor Naday Geron, tweedejaars Business Administration, is het lastigste aan de situatie om gemotiveerd te blijven. Geron komt uit Israël en verhuisde op jonge leeftijd naar Duitsland met zijn familie. Het is voor hem niet mogelijk om vanuit Duitsland te studeren, omdat hij een verplicht college in Nijmegen heeft, waarvoor geen online alternatief is.

Hij vertelt dat studenten die in quarantaine zaten, via Skype gebeld moesten worden, om op die manier het college te kunnen volgen. ‘Het is niet verplicht om naar het college te komen, maar in de praktijk moet je wel. De literatuur en de slides van de colleges bestuderen, is simpelweg niet voldoende om het vak te halen. Daarom is het moeilijk om vanuit het buitenland te studeren.’

Vooraf opgenomen colleges zijn moeilijk te volgen, vindt Geron. Daarom hoopt hij dat docenten de waarde inzien van live colleges geven. ‘Ons doorverwijzen naar oude colleges maakt dat we nog minder les krijgen. En het is al niet veel.’ Door de coronacrisis stagneert zijn studie, meent Geron. ‘Je hebt deze dagen echt motivatie nodig om je goed te kunnen richten op je studie. Mensen die niet zozeer gemotiveerd zijn om te studeren, maar zich op sociaal vlak verbonden voelen met de universiteit, hebben het daarom extra moeilijk.’