‘De universiteit mag geen safe space worden’
-
Jesper Jansen en Niek Steenhuis. Foto: Tom Hessels.
De identiteitspolitiek die je aan Amerikaanse universiteiten ziet, waait langzaam maar zeker over naar Nederland, waarschuwen filosofiestudenten Jesper Jansen en Niek Steenhuis. ‘Aan de universiteit moet je geconfronteerd worden met dingen die je niet bevallen.’
Als niet-linkse filosofiestudenten voelen Jesper Jansen (28) en Niek Steenhuis (27) zich niet per se thuis aan de Radboud Universiteit. Dat hoeft ook niet, zeggen ze. ‘Een universiteit hoeft geen thuis te zijn, maar een plek om je te ontwikkelen.’
Steenhuis is medeoprichter van Changing Perspective, maar stapte later uit de actiegroep. ‘Ik wilde een gemeenschappelijke discussie krijgen over de financiële druk op het onderwijs’, zegt hij. ‘Dat lukte in eerste instantie goed, maar bij de andere leden kreeg identiteitspolitiek steeds meer de boventoon. Daar ben ik tegen. Misschien was ik een beetje te naïef over de intenties van veel medestanders.’
Jansen, al jaren lid van Forum voor Democratie, is de vriend van anti-feminist Charlotte Blaak. Samen met de rechts-liberale filosoof Paul Cliteur redigeerde hij het boek Cultuurmarxisme. ‘Er waart een spook door het Westen’, luidt de ondertitel van het boek. Jansen heeft geen al te positief beeld van de zogenoemde ‘mainstream media’. ‘In interviews heeft alleen Wierd Duk van De Telegraaf me tot nu toe correct geciteerd’, zegt hij bij aanvang van het gesprek.
In reacties op artikelen op Voxweb stelde Steenhuis gender-, diversiteits- en intersectionaliteitsstudies gelijk aan ‘wrokstudies’ en noemde Jansen het hoorcollege Gender & Lichaam een ‘tragische, on-academische farce’. Nieuwsgierig naar hun dieperliggende kritiek op de Radboud Universiteit, nodigde Vox hen uit voor een interview.
‘Het probleem is identiteitspolitiek’, zegt Steenhuis, aan tafel op de Vox-redactie. ‘Dat is een ideologie die uit de Verenigde Staten is komen overwaaien en ook hier meer en meer voet aan de grond krijgt.’
Jansen: ‘Aan de Wilfrid Laurier University in Canada werd docente Lindsay Shepherd op het matje geroepen door het Diversity & Equity Office, omdat ze in haar college een filmpje had laten zien van een discussie waaraan Jordan Peterson deelnam (een Canadese psycholoog die strijd voert tegen o.a. politieke correctheid, identiteitspolitiek en genderexpressie, red.).’
Hij vervolgt: ‘Een ander voorbeeld: aan de Amerikaanse Evergreen State University blijven alle studenten, personeelsleden en docenten van minderheidsgroepen ieder jaar een dag thuis om hun bijdrage aan de campus te onderstrepen. In 2017 werden de rollen omgedraaid en werd aan blanke mensen gevraagd om thuis te blijven. Toen biologieprofessor Bret Weinstein weigerde om mee te doen, werd hij beschuldigd van steun aan blanke onderdrukkers.’
Die onderwerpen spelen toch niet aan de Radboud Universiteit?
J: ‘Er zijn docenten aan onze universiteit die geloven in identiteitspolitiek. Volgens die ideologie moet het curriculum worden gedekoloniseerd (ontdaan van koloniaal erfgoed en koloniale ideeën, red.) en zijn de Verlichtingsidealen een Westelijk patriarchaal construct dat ontmanteld moet worden. Dat probleem willen ze oplossen door zoveel mogelijk niet-Westerse auteurs in het curriculum op te nemen. Mij wordt vaak verweten dat ik een complotdenker ben, maar dat ben ik niet. Dit is geen complot, maar een bepaald wereldbeeld dat sommige medewerkers van de universiteit aan studenten opdringen.’
N: ‘Leden van de medezeggenschap, beleidsmedewerkers en het college van bestuur gebruiken vaak het argument dat de Radboud Universiteit in 1923 werd opgericht vanuit een emancipatoir idee. Helaas is voor sommigen ook het emancipatoire karakter van identiteitspolitiek onbetwist.’
J: ‘Ik ben vóór emancipatie als het een bevrijding van je oude denkkaders betekent. Daarvoor heb je een divers curriculum nodig en docenten die discussie stimuleren. Het boeit me niet welke chromosomen een wetenschapper heeft, wel wat zijn of haar ideeën zijn. Cultuurmarxisten vinden het van fundamenteel belang wat het geslacht, de huidskleur en de seksuele voorkeur van een auteur is. Het marxistische idee van onderdrukkers en onderdrukten passen ze toe op alle betekenissen van de cultuur. Op cultuurmarxisten kan je gewoon geen kritiek geven, omdat ze die altijd herleiden tot het willen verdedigen van je privilege.’
Lopen er dan zoveel ‘cultuurmarxisten’ rond op de Radboud Universiteit?
N: ‘Identiteitspolitiek sijpelt onder andere door via Changing Perspective, maar ook via docenten en studiegebieden zoals Gender- en diversiteitsstudies die geneigd zijn slechts één perspectief op diversiteit te bieden.’
J: ‘In de praktijk betekent diversiteit voor hen: hoe minder mannen en hoe minder blanke mensen hier rondlopen, des te diverser de universiteit wordt.’
Waaruit blijkt dat?
J: ‘Vox schreef onlangs dat er meer vrouwelijke promovendi dan mannelijke zijn, maar dat mannen vaker cum laude afstuderen. Dat laatste was een probleem, maar tegelijk maakt niemand een probleem van het feit dat er dus meer vrouwen dan mannen promoveren.’
N: ‘Naomi Ellemers, de Utrechtse hoogleraar die in dat artikel aan het woord komt, is lid van Athena’s Angels: een activistische groep dames die streeft naar vrouwenemancipatie op universiteiten. Of neem Liedeke Plate, die onlangs haar oratie hield als nieuwe hoogleraar Cultuur en Inclusiviteit. Volgens haar is diversiteit een gegeven en inclusiviteit een streven. Dat is geen objectieve uitspraak, maar een politieke. Veel mensen zullen het wellicht opvatten als een feit omdat het door een professor gezegd wordt, maar daar schuilt een bepaald politiek idee achter.’
Welk idee schuilt daar dan achter?
N: ‘Het is een politieke keuze om een zo divers mogelijke studentenpopulatie na te streven. Het klopt dat er meer mannen dan vrouwen cum laude afstuderen, maar daar wordt vervolgens heel selectief een bepaalde ideologisch gemotiveerde conclusie uit getrokken.’
‘De universiteit streeft niet naar een diversiteit van ideeën, maar van personen’
J: ‘De uitkomst van het onderzoek ligt op voorhand vast. Mensen moeten zich bewust worden van het feit dat de universiteit streeft naar een diversiteit van personen in plaats van ideeën. Neem onze opleiding. We krijgen nagenoeg uitsluitend progressieve en linkse denkers. Dat is de persoonlijke voorkeur van docenten, al denk ik niet dat ze dat met elkaar afspreken.’
Gaan jullie hierover weleens met hen in discussie?
J: ‘Ja. De docenten van onze faculteit staan daar over het algemeen gelukkig voor open. Dit interview is geen aanval op ons docentenkorps, zij zijn hartstikke goed. Ik vind trouwens niet dat er een quotum rechtse denkers moet worden opgelegd. Toch is het vreemd dat we geen les krijgen over Roger Scruton of Edmond Burke. Een docent van onze faculteit vertelde in een toespraak dat racisten en nazi’s geen recht hebben op vrije meningsuiting, en schakelde vervolgens PVV’ers en FvD’ers daaraan gelijk. Ik vind het onwenselijk dat iemand met een functie aan de universiteit zoiets denkt. Maar ik ben ook blij dat het gezegd wordt. Aan de universiteit moeten zoveel mogelijk verschillende meningen aan bod komen.’
Waarom is diversiteit volgens jullie belangrijk voor de universiteit?
N: ‘Het heeft onder andere te maken met profilering. Op een van de brainstormsessies voor het Strategisch Plan kwam de vraag aan bod hoe we de meest talentvolle onderzoekers en studenten kunnen aantrekken. De redenering is dat die zo divers en internationaal mogelijk moeten zijn, want dat zou tot de beste resultaten leiden. Dat de diversiteit binnen bepaalde identitaire groepen doorgaans groter is dan tussen verschillende groepen, wordt even vergeten in deze discussie.’
Is het dan niet verrijkend om met studenten uit andere landen in de collegezaal te zitten?
N: ‘Jawel hoor, maar dat is wel een heel eenzijdig perspectief op diversiteit. Diversiteit aan ideeën is veel belangrijker.’
J: ‘Aan bepaalde vooraanstaande Amerikaanse en Canadese universiteiten mag je pas je mening zeggen nadat je je privilege als blanke, mannelijke en heteroseksuele student hebt erkend. Terwijl ik juist van Martin Luther King heb geleerd dat je beoordeeld wilt worden op de inhoud van je karakter en je ideeën, ongeacht je ras.’
Voelen jullie je thuis op de universiteit als niet-linkse man?
J: Nee, maar de universiteit is ook niet mijn thuis. Ik ben hier om geestelijk te groeien en van gedachten te wisselen met mensen die ik niet ken. Ik wil ook helemaal niet dat de universiteit rechts wordt. Die is van nature links.’
‘De universiteit is mijn thuis niet’
N: ‘Ik heb me altijd redelijk thuis gevoeld op de Radboud Universiteit, maar identiteitspolitiek komt de sfeer niet ten goede. Het werkt ressentiment en fragmentatie in de hand.’
Is het belangrijk dat je je thuis voelt op de universiteit?
N: ‘Ik hoop dat mensen zich niet op hun gemak voelen op de universiteit wat betreft het uitwisselen van ideeën. Het openstaan en leren begrijpen van wezenlijk andere ideeën kan unheimlich zijn. Ik hoop wel dat iedereen hier durft te zeggen wat hij of zij denkt. De universiteit hoort geen safe space te zijn. Je moet worden geconfronteerd met dingen die je niet bevallen.’
J: ‘Dit is een plaats waar je alles moet kunnen bespreken, zelfs of de Holocaust echt gebeurd is. Ik denk voor alle duidelijkheid van wel, maar je moet wel een kenner of een scepticus uitnodigen om te zeggen waarom wel of niet.’
Hebben jullie het gevoel dat dat niet kan op de universiteit?
J: ‘Steeds meer. Ik had bijvoorbeeld aan Radboud Reflects voorgesteld om de documentaire The Red Pill te vertonen (een film uit 2016 over de rechtse Men’s Rights Movement, red.) – maar na een aantal mailtjes heen en weer vond de persoon waarmee ik communiceerde de film te extreem, zonder de film gezien te hebben. Daarna werd de reden dat het programma te vol zat.’
‘Ook Jordan Peterson, die onderhand een enorm fenomeen is geworden en waar volgens Radboud Reflects al meer studenten naar vroegen, vonden ze maar niets. ‘We hebben Daniel Dennett al geprogrammeerd’, was de reactie. Terwijl het fantastisch zou zijn om Peterson in gesprek te laten gaan met René ten Bos, bijvoorbeeld over wat conservatieve filosofie is. Bovendien zou de universiteit er bakken met geld aan kunnen verdienen; kijk naar hoe goed zijn lezingen bezocht worden, en zijn verschijnen op de UvA. Ik vind het heel spijtig dat een universiteit bepaalde perspectieven niet in het discours toe lijkt te willen laten. Het motto van de Radboud Universiteit is toch ‘Change Perspective’?’
‘Als de universiteit ervoor kiest om social justice warriors op te leiden, dan wil ik dat weten’
N: ‘Op 5 december ging ik last-minute naar een brainstormsessie van de universiteit over diversiteit. De centrale vraag op de bijeenkomst was hoe we de universiteit diverser en inclusiever kunnen maken. De vraag of dat überhaupt wel wenselijk is, zijn we dus al gepasseerd. Ik was de enige in de zaal die het daar niet mee eens was. Ik kreeg het gevoel dat een discussie daarover nauwelijks mogelijk was.’
Willen jullie de diversiteit aan ideeën dan beperken tot de eigen cultuur?
N: ‘Een universiteit cultiveert, conserveert én bekritiseert primair haar eigen cultuur. In het geval van de Radboud Universiteit de Nederlands-Europese cultuur – dat is haar functie. Het adagium van ‘diversiteit’ veronderstelt een cultuurrelativisme dat doelbewust een strijd tracht te voeren met die functie.’
J: ‘De Westerse cultuur is diegene die het onderzoeken van alles wat erbuiten ligt als kernwaarde heeft en die het individu boven de groep plaatst. Dat is exact tegenovergesteld aan bijvoorbeeld fascisme en communisme. Ook deconstructie en zelfkritiek zijn Westerse uitvindingen. Dat zijn krachtige en bruikbare middelen, maar daar kan je jezelf ook helemaal mee kapot maken.’
‘Ik vind dat de Radboud Universiteit kleur moet bekennen. Als ze ervoor kiest om social justice warriors op te leiden, dan wil ik dat weten. Dan stuur ik mijn kinderen later wel ergens anders naartoe. Wees gewoon eerlijk waar je voor staat.’
Reactie Radboud Reflects
‘Radboud Reflects ontvangt wekelijks tientallen voorstellen voor programma’s en verzoeken tot samenwerking’, zegt Paul Bakker, hoogleraar Geschiedenis van de Filosofie en directeur van Radboud Reflects. ‘Vanzelfsprekend kunnen niet al deze voorstellen en verzoeken gehonoreerd worden. Alle suggesties die ons bereiken, worden in ons tweewekelijkse programmaoverleg besproken. Op grond van een zorgvuldige afweging waarbij het onderwerp, de inpasbaarheid in de programmering als geheel, onze planning en financiële aspecten een rol spelen, nemen wij een beslissing over het al dan niet honoreren van een dergelijk voorstel. Overwegingen van politieke correctheid of politieke kleur spelen daarbij geen rol. Wij sluiten rechts-liberale sprekers of anti-feministische onderwerpen niet op voorhand uit. Dit moge onder meer blijken uit het feit dat we op 10 maart Francis Fukuyama ontvangen. Dat is een met de opkomst van de neo-conservatieve beweging verbonden denker die zich verzet tegen de huidige identiteitspolitiek. We zijn ons volledig bewust van het debat op links én rechts rondom diversiteit en (anti-)feminisme. Mede daarom hebben we besloten om binnenkort een programma te maken over Jordan Peterson en de spanningen in het debat rond identiteit en politieke correctheid. We herkennen ons derhalve niet in de kritiek van dhr. Jansen omtrent het niet toelaten van bepaalde ideeën. Wij zijn ervan overtuigd dat wij een belangrijke bijdrage leveren aan het motto van de Radboud Universiteit: Change Perspective.’
Stijn van Uffelen schreef op 21 februari 2019 om 09:13
Onderstaand artikel ontkracht overtuigend enkele argumenten die Jansen hierboven aanvoert. Bovendien heeft hij dit artikel gelezen, getuige zijn vele reacties:
https://www.voxweb.nl/nieuws/linkse-vorming-op-de-universiteit-onzin
Jesper schreef op 21 februari 2019 om 10:04
Incorrect. Niet overtuigend. Het argument ‘we lezen Carl Schmitt toch ook’ is een onderwerp dat we besproken hebben. Het feit dat een nazi-filosoof wordt behandeld is weinig blijk van ‘diversiteit’ en meer van framing.
Sami schreef op 21 februari 2019 om 10:36
Desondanks ben ik het er niet mee eens dat het curriculum louter – of overwegend- links zou zijn (bij filosofie). Veel zaken zijn a-politiek (om maar even in het midden te laten of dat ook wezenlijk zou kan zijn), en als ik mij specifiek de vakken praktische filosofie in herinnering roep, is hier toch vooral een mix in te zien. Als ik een beetje naga bij mijzelf wat zoal aan bod is gekomen in mijn programma de afgelopen 3 jaar, dan zijn dit Rawls (liberaal), Spinoza (liberaal), Schmitt (een “nazi”), Mill (liberaal), Aristoteles en Levinas (nou die zou je misschien “links” kunnen noemen, ik vermoed dat Jesper dat wel zou doen in ieder geval); in een seminar over anarchisme die ik nu volg, komen overigens ook “rechtse” denkers (bv. Stirner) aan bod. Verder heb ik één keer Marx moeten lezen, maar vooral door een antropologische lens, en verder lijkt het mij vanzelfsprekend dat je een beetje Marx leest als je filosofie studeert. Natuurlijk komen ook denkers als Derrida, Foucault, Sartre e.a. aan bod, maar eigenlijk minder in politieke zin.
Wat betreft dekolonisatie, het diversifiëren van het curriculum, zou binnen geesteswetenschappen mijn inziens juist van belang zijn. Als wetenschap van de geest, die bestudeert wat het inhoudt om mens te zijn, is denk ik een veelheid aan unieke levenservaringen van belang. Er is een potentieel in de zogenaamde verlichtingsidealen,
dit neemt niet weg, dat verlichting en moderniteit omstreden noties zijn. Juist denkers die niet vanuit deze traditie komen, oftewel niet-westerse denkers, kunnen wellicht alternatieven denken.
Carl.Jung schreef op 21 februari 2019 om 10:14
Jullie zijn helden, bedankt voor het hardop uitspreken van de waarheid over de cultuurmarxistische bias die er hier heerst.
Carl.Jung schreef op 21 februari 2019 om 13:13
Nederlanders zijn blank.
Kappen met die newspeak, dit is 1984 niet.
Frenkie schreef op 21 februari 2019 om 13:38
Ja, en Nederlanders hebben zich in de historie (en nog immer) geprofileerd als hardleerse kolonisten, Carl. En dat hebben ze immer proberen te rechtvaardigen met een racistisch discourse (dat nog steeds alive and kicking is). Dat is waarom ze deze term zo graag gebruiken. Als je zo graag wilt dat de universiteit een plek is waar je je ongemakkelijk moet kunnen voelen omdat je wordt tegengesproken, is het misschien tijd te beseffen dat een dergelijke term best wel outdated is en dat het tijd is de lat wat hoger te leggen als het gaat om wat we van onszelf eisen.
Job Veltman schreef op 21 februari 2019 om 13:54
Ik vind dit een zwak verhaal. Jansen en Steenhuis worden niet concreet, wat het hoge complottheoretische gehalte van hun verhaal goed toont (de bewering van Jansen ten spijt). Ze geven vooral voorbeelden van Amerikaanse universiteiten. De bewering dat docenten (aan de Radboud Universiteit) in de greep zijn van een kwalijk wereldbeeld dat ze opdringen aan hun studenten, wordt nauwelijks onderbouwd.
Jesper Jansen schreef op 21 februari 2019 om 22:05
Beter lezen. Beter denken. Meer lezen. Meer denken.
Minder slogans, Job.
Guido Terra-Bleeker schreef op 22 februari 2019 om 13:59
En dat is geen slogan, Jesper?
Ik was dit nog serieus aan het lezen, maar zo’n reactie getuigt niet van veel zelf-reflectie.
Jesper Jansen schreef op 23 februari 2019 om 21:44
Guido, je maakt een goed punt.
Note to self: gebruik geen ironie op internet als je gedronken hebt.
Jesper Jansen schreef op 23 februari 2019 om 21:47
Je kunt inderdaad gewoon zeggen ‘ze worden nooit concreet’. Chapeau.
We geven gewoon voorbeelden van Nederlandse universiteiten, maargoed.
Kijk naar de trends in de anglosfeer die bezig zijn vanaf 2012, vergelijk het met het vers geïmporteerde, fantasieloos gekopiëerde discours over wit privilege, verkrachtingscultuur, loonkloof, mannenprivilege in Nederland. Want trends in Noord-Amerika waaien nooit over naar Nederland…
groetjes
Civilisatie schreef op 21 februari 2019 om 14:29
Zelfs bij de beta faculteit wordt steeds meer geld en aandacht aan dit soort onzin besteed. Een concreet voorbeeld is toen ze bij een student award erbij schreven dat als je iemand wilde aandragen dat je dan ook moest denken aan vrouwen en minderheden (al zijn vrouwen op de uni een meerderheid) waarmee je eigen impliceert dat de studenten racistische en seksistische denkbeelden hebben. Ik voel mij als blanke hetroseksuele man niet meer fijn en gewaardeerd op de uni. Het eeuwe geneuzel van de echte racisten en seksisten over diversiteit, inclusiviteit en andere links politieke overtuigingen die nu ook tot een ‘wetenschap’ is verheven komt mij toch echt de neus uit en is niet de geldstroom waard die erin wordt gepompt (uiteraard bekostigd door belastingsgeld). Ik denk dat het gros van de echte femininisten uit de tweede golf zich kapot schaamt voor de mensen die hun hard bevochten erfgoed nu kapot maken. Al met al goed artikel en goed dat dit aandacht krijgt!
Ger schreef op 21 februari 2019 om 17:31
Als je je als witte, heteroseksuele man niet meer fijn voelt op de uni, ligt dat misschien aan jou. Vooral binnen de beta faculteit zijn witte, heteroseksuele mannen de meerderheid, dus er is geen reden om bang te zijn. Je werd bij de student award gevraagd om een keer aan minderheden te denken – je werd niet gedwongen. Als dit al te veel is voor jou en je je hierdoor niet meer fijn voelt, dan moet je misschien gewoon een keer wat zelbewuster zijn. Vrouwen en minderheden zijn per se niet gevaarlijk – ook niet binnen de betas.
Jesper Jansen schreef op 23 februari 2019 om 21:43
Ger,
1. Knap hoe je gewoon over iets anders begint. Wanneer werd er gezegd dat ‘we’ bang zijn voor vrouwen en minderheden?
2. Interessante cognitieve dissonantie en een poging om macho te doen trouwens, ‘je bent toch niet bang voor een meisje’.
3. We hebben het over beleid en waar het geld op de faculteit heen gaat — wat niet aan fatsoenlijk onderwijs en onderzoek wordt besteed.
4. Als je niks beters weet te verzinnen, kun je inderdaad gaan pussy-shamen en een stropopje omhakken.
5. ‘bang’. SMH…
Maurice schreef op 21 februari 2019 om 21:50
Ik vind het grappig hoe de heren vóór diversiteit van ideeën en open discussie zeggen te zijn, en tegelijkertijd erg bedreven blijken in het koppelen van een doembeeld en dure zwartmakende termen aan ideeën en perspectieven die verschillen van die van henzelf. Dat lijkt mij veelzeggender dan de idealen die ze claimen aan te hangen met hun mooie woorden. Open discussie en veelheid van ideeën. Yes please.
Paul Eekhout schreef op 21 februari 2019 om 23:06
Het woord ”wit” is in het verleden net zo goed gebruikt als synoniem voor ”goed”, en ”christelijk”. Bijvoorbeeld bij het portret van Jacobus Capitein, waar in het bijschrift staat ”zijn vel is zwart, maar wit zijn ziel”, en dat de ”Mooren” door geloof in Christus ”witgemaakt” kunnen worden.
Bart Verheggen schreef op 22 februari 2019 om 12:42
Ik ben het met Jesper en Niek eens dat diversiteit van ideeen erg belangrijk is en niet genoeg aandacht krijgt in het diversiteitsdebat.
Maar op sommige fronten gaan ze wel heel erg ver. Zoals hier:
J: ‘Dit is een plaats waar je alles moet kunnen bespreken, zelfs of de Holocaust echt gebeurd is. Ik denk voor alle duidelijkheid van wel, maar je moet wel een kenner of een scepticus uitnodigen om te zeggen waarom wel of niet.’
Daar ben ik het hartgrondig mee oneens. Dit is namelijk niet slechts een verschil van mening, maar een historisch feit. En het is overduidelijk dat de ontkenning van dit historische feit sterk ideologische gronden heeft (wat ironisch genoeg juist hetgeen is waar de heren zeggen tegen te strijden – blijkbaar richten ze hun kritiek maar naar 1 kant van het spectrum).
Wetenschap is meer dan zomaar een mening.
Philip schreef op 23 februari 2019 om 11:16
Dat is juist het punt: zélfs de Holocaust moet bespreekbaar, bediscussieerbaar en betwijfelbaar blijven, in het kader van vrijheid van het vormen van je eigen ideeën. Dat jij nou juist dáár de grens trekt zegt mij dat het een goed gekozen voorbeeld is.
Of het een feit of een mening is maakt niet uit, en het per definitie gelijkstellen van een mening met een ideologische stroming is daarin is ook niet constructief.
Jesper Jansen schreef op 22 februari 2019 om 15:48
Haha, you’re great. Keep it going!
Celine Teusink schreef op 30 november 2019 om 14:01
Goedemiddag,
Mijn naam is Celine Teusink, journalist van Fontys Hogeschool Journalist, en op dit moment maak ik een item over (anti-)feminisme. Graag zou ik een interview willen afnemen, want ik vind jouw invalshoek erg interessant.
Mocht je interesse hebben om een afspraak te maken hoor ik graag van je! Je kan me een berichtje sturen op instagram op facebook. Hopelijk hoor ik snel van je.
Lana schreef op 22 februari 2019 om 16:20
As a person who used to be in Changing Perspective, my opinion is that arguments against safe place and supporting compromising with right wing views are the reason vocal feminists and people of color well unable to join the collective before people who were pushing anti-safe-space narratives left. Unfortunately, many people who speak about free speech from a space of privilege have a double standard: they want objectivity, compromising, acceptance, but not of vocal minorities or social justice activists. They want compromising rather only with people who express discriminatory right-wing views. It is impossible to feel “oppressed” by safe places and feminism unless it is an attempt to protect entitlement and privilege.
They say university shouldn’t be a safe place in order to develop. As if we do not witness right-wing philosophers, or huge lectures by professors on why identity politics is bad, or how breeding in “third-world” countries causes waste and overpopulation. We all come across things we don’t like already, and it is unfair that some people push a narrative that claims that marginalized people got too comfortable just because they are promised safety.
Kees schreef op 22 februari 2019 om 20:26
Well, you could also say: “It is impossible to feel “oppressed” by a open discussion unless it is an attempt to protect entitlement and privilege.”. Personally I think the right and the left both house some increddible stupid people. Bottom line should be that a university should be a place to have a discussion about anything. If, by creating a safe space, certain information or a topic is no longer allowed to be discussed it is a bad thing to have at a university.
Philip schreef op 23 februari 2019 om 10:56
I think you’re confused about the word ‘safety’. I think it’s the same confusion that makes people claim that ‘words can be violent’.
Hanna schreef op 22 februari 2019 om 16:34
An important point that these two gentlemen are missing is what is an opinion, and what is a harmful ideology. Whether holocaust has happened, whether racism exists, whether sexism is a problem, are not simply personal opinions, they are a reality marginalized people live in. Yes, maybe if you are white, holocaust is an historical event that may have or not happened. If you are jewish, it is a historical trauma. If you are a straight man, sexism and queerphobia is some sad stories you here from someone else (and only if you are interested). But if you are a woman or a queer person, it’s your everyday struggle for your your identity and sexuality being acknowledged as rightful for existence. People have a right to an opinion. But that right should not be extended to views that advocate for genocide, dehumanization, or victim-blaming. But unfortunately, these people advocate for us being open to exactly these kind of views. Very sad to hear this here.
Love to all.
Kees schreef op 22 februari 2019 om 20:37
Really…
If you are a straight man, sexism and queerphobia is some sad stories you here from someone else (and only if you are interested) –> that’s sexism right there. If you’re sex A you don’t know nothing about B. Everybody has their own strugles, it’s not a competition.
But if you are a woman or a queer person, it’s your everyday struggle for your your identity and sexuality being acknowledged as rightful for existence. –> So you’re claiming that woman and queer people have the same struggles? Really. Please quit with the drama. How can you claim that in this country a woman would have to strugle to have the right to exsist. Please I am intrested to hear what that daily strugle looks like.
Philip schreef op 23 februari 2019 om 02:08
Are you sure you stand by the opinion that the right to an opinion should not be extended to harmful ones? Would you really like to decide what other people are allowed to think?
The freedom to form our own opinions is the most basic human right, even if those ideas are harmful. We can hope to correct dangerous ideologies by bringing them out in the open – not by tabooing them away. But even if we can’t, an individual’s mind is their own. Racist behaviours and actions can, are and should be forbidden. But racist opinions? That’s up to the individual.
Nor should painful or traumatic experiences dictate what we can or cannot discuss, or who can discuss those things.
Iedereenmeteengoedwerkendbrein schreef op 22 februari 2019 om 18:28
Nog meer van dit soort cringy witte dudes die niet snappen dat wat zij zeggen ook gewoon identiteitspolitiek is. Accepteer je privilege nou maar, witte mannetjes.
Linkse schaamstudent schreef op 24 februari 2019 om 13:25
Ik identificeer mijzelf meer met links dan met rechts, maar ik vind de heren in dit artikel wel een punt hebben. Heb zelf meegemaakt dat bij het organiseren van een evenement een hoogleraar (aardige vent, daar niet van) letterlijk zei ‘die geven wij hier geen podium’, toen ik voorstelde Paul Cliteur uit te nodigen om eens een ander geluid te horen. Van tegenspraak leert men immers, nietwaar? Voorgangers waarschuwen potentiële promovendi dat je amper meer aan het werk komt als je onder hem je proefschrift schrijft: cum laude promoveren, maar daarna amper je huur kunnen betalen omdat je met Cliteur hebt gewerkt en niemand je wil hebben. Ik begin me ook langzamerhand soms wel te schamen voor de beperkte diversiteitsdefinitie en selectieve tolerantie van ‘mijn’ soort mensen. Het is toch eigenlijk te idioot voor woorden dat ik mij als linkse Radboudstudent sociaal gedwongen voel overal te benadrukken dat ik écht anders denk dan Cliteur wanneer ik zeg dat ik sommige van zijn boeken eigenlijk wel leerzaam vind?
Dinja schreef op 25 februari 2019 om 19:59
De universiteit moet dus juist wel een safe space zijn, want dan is er ruimte om op een respectvolle manier alles te kunnen zeggen wat je wilt en kun je het er over hebben.
Overigens vind ik dat in dit stuk een diversiteit aan ideeën bijna als tegenstelling aan diversiteit van personen wordt gesteld. Het een sluit het ander natuurlijk niet uit.
Tim schreef op 20 juni 2020 om 21:50
Laat wellicht, maar toch even over de ‘red.-commentaren’.
The Red Pill […](een film uit 2016 over de rechtse Men’s Rights Movement, red.)
Het is juist dat de film gaat over Men’s Rights Movement. Dat deze ‘rechts’ is, mag dan mogelijk de mening van de redactie zijn, het is geen feit.
Jordan Peterson (een Canadese psycholoog die strijd voert tegen o.a. politieke correctheid, identiteitspolitiek en genderexpressie, red.).’
Peterson voert geen strijd tegen ‘genderexpressie’.
Gezond verstand schreef op 5 mei 2021 om 14:29
Zo zo, deze jongens klinken een beetje alsof ze nog niet doorhebben in wat voor wereld ze leven