VOX ON TOUR Het Grotiusgebouw is genomineerd voor ‘beste gebouw van 2015’. Maar hoe best is het eigenlijk? Bijna een jaar na de opening peilt Vox de stemming onder studenten en medewerkers. ‘Het is wel apart dat als ik me hier uitrek de rest van de faculteit dat kan zien.’

Het Grotius geniet van meet af aan een status als pronkjuweel van de campus, wat wordt bevestigd met de landelijke nominatie van de bond van architecten Bna. Het gebouw doet mee in de categorie ‘meest stimulerende omgeving’. Na een vol jaar gaan we het maar eens toetsen: hoe stimulerend is het werken en studeren in het Grotius?

Niet overdrijven
Een studente European Law zit voor de ingang van de bibliotheek. Ze vindt dat we niet moeten overdrijven. De faculteit wil studenten met het gebouw meer aan de studie binden, als een soort tweede thuis: voor ontmoeting, colleges volgen en zelfstudie op welke plek je maar wilt. Maar zelf ervaart ze het niet als zodanig. ‘De meeste werkgroepen volg ik nog gewoon op de Thomas van Aquinostraat. Wel is volgens haar het contact met de docenten verbeterd. ‘Die zaten voorheen op de bovenste verdiepingen van de Thomas van Aquinostraat en daar kwam je als student nooit.’

Sujata is veel positiever. Voor de derdejaars studente Recht en Management is de bibliotheek dé studieplek. ‘Vroeger zat ik vaker thuis, in de oude bibliotheek was de sfeer minder en was het steeds afwachten of er wel plek was.’ Het Grotius biedt meer ruimte, open plekken in plaats van studiehokjes. ‘Je krijgt hier gewoon meer zin om te studeren.’ Dat positieve klimaat ziet ze bevestigd door de komst van studenten van andere faculteiten naar de rechtenbieb. ‘Dat verklaart wel dat studenten hier liever willen zijn.’

Een student die in Leiden heeft gestudeerd, is ook positief over het Grotius. ‘Mooie plekken om te studeren en je kunt lekker naar buiten kijken.’
Masterstudent Manon heeft even pauze. Ze vertelt voor de koffiecorner in de hal dat ze ook uit Leiden komt. Ook zij is positief over de vele plekken in het Grotius waar je naar buiten kunt kijken. ‘Alleen de bieb was in Leiden prettiger, want lichter dan de bieb hier.’

Terugverlangen naar TvA
Voor medewerkers die hun werkkamer aan de binnenkant van het gebouw hebben, is naar buiten kijken lastig. Sommigen verlangen zelfs terug naar de Thomas van Aquinostraat. Omdat hun werkplek daar lichter was, of rustiger.
Maar de secretaresses Wilma van Boven en Charley Teering hoor je niet klagen. ‘Wij hebben een van de beste binnenkamers doordat we aan de zijkant zitten. We hebben veel lichtinval vanuit het dak’, zegt Charley en ze wijst naar de grote ramen achter haar. Wilma bezocht laatst haar oude stek op de Thomas van Aquinostraat 6 . ‘Wat een verschil. Ik zat in een ruimte half zo groot en veel donkerder. Ook prima, maar hier zit ik beter.’

Simon Tans, docent Internationaal en Europees recht, heeft ook een kamer in de binnenring. ‘Het is wel apart dat als ik me hier uitrek de rest van de faculteit dat kan zien’, lacht hij. ‘Daarom heb ik de vitrage altijd dicht.’ Zijn kamer is een stuk donkerder dan die van de secretaresses verderop. Maar zo ervaart hij het niet. ‘Vanuit twee uur schijnt hier bij mooi weer de zon binnen’, zegt hij monter. Een enorme winst ten opzichte van de Thomas van Aquinostraat noemt hij zijn nieuwe werkplek. ‘Ik kom hier voortdurend collega’s en studenten tegen. Dat gebeurde daar veel minder.’/ Paul van den Broek en Martine Zuidweg