Vanmiddag ontvangen tien vrouwelijke wetenschappers vijfduizend euro van de universiteit, om hen te stimuleren door te gaan in de wetenschap. Eén van hen is promovenda Miriam Haaksma. Zij gaat het geld gebruiken om een wereldwijd netwerk van dementie-onderzoekers op te zetten.

Vrouwelijke onderzoekers blijven na het afronden van hun proefschrift nog steeds minder vaak in de wetenschap werken dan hun mannelijke collega’s. Om hen te stimuleren dat toch te doen, reikt de Radboud Universiteit al 27 jaar de Christine Mohrmann stipendia uit. Vanmiddag ontvangen weer tien vrouwen een stipendium van 5000 euro per persoon.

Miriam Haaksma is één van hen. Ze is promovenda aan de geneeskundefaculteit en is bezig met het maken van een predictiemodel voor het ziektebeloop van mensen met dementie. ‘Ik wil graag de snelheid van achteruitgang bij patiënten in kaart brengen’, vertelt ze. ‘Er is al veel onderzoek gedaan naar mensen met dementie, maar we hebben weinig follow-up-data. Als we kunnen identificeren hoe dementie zich bij verschillende mensen ontwikkelt, kunnen we er misschien meer tegen doen’.

Enthousiasme

Na haar promotie wil Haaksma een netwerk van dementie-onderzoekers opzetten. ‘Er zijn veel kleine studies, overal ter wereld. Die wil ik bij elkaar gaan brengen.’ Door de toekenning kan ze nu zelf naar universiteiten toe reizen. Zo wil ze naar University of Victoria in Canada en Utah State University in Amerika. ‘In Utah is een groot onderzoek gedaan, met een cohort van meer dan driehonderd personen’, vertelt ze. ‘Die data is er, dus die zou ik graag gebruiken. Er zijn nog veel databronnen waar ik geen toegang toe heb.’ In Victoria zijn meerdere studies op het gebied van veroudering bij elkaar gebracht. ‘Het is daarom goed om hen hier ook bij te betrekken.’

‘Mooi gebaar dat vrouwen op deze manier gestimuleerd worden om verder te gaan’

Het doel is volgens haar niet om alle studies op één hoop te gooien, maar om onderling meer contact te hebben en bevindingen uit te wisselen. ‘Zo kunnen we verschillen tussen landen onderzoeken en kijken welke bevindingen juist overeenkomen. Het is afwachten wat mogelijk is’, zegt Haaksma. Zonder het Mohrmann stipendium had ze geen budget gehad om zelf naar andere universiteiten toe te reizen, zegt ze. ‘En via Skype zijn dit soort dingen toch moeilijker. Als je er zelf bent kun je samen naar data kijken, mensen motiveren en je enthousiasme laten zien.’ Ze is blij met de extra steun van het stipendium. ‘Op de hoogste niveaus in de wetenschap is de overgrote meerderheid toch nog man. Dat is natuurlijk van oudsher zo, doordat vrouwen de kinderen krijgen. Ik vind het een erg mooi gebaar dat vrouwen op deze manier gestimuleerd worden om verder te gaan.’