Hij stond op de skipiste in Wallonië toen de ene na de andere journalist hem belde. Zelf had psychologiehoogleraar Jan Derksen nóóit verwacht dat zijn ingezonden brief in de Volkskrant zoveel heisa zou veroorzaken. Maar hij is op dreef. De titel van het boek is er al.  

 Zijn pleidooi voor online studeren – ‘Waarom zou ik studenten dwingen om naar mij te luisteren?’-  kreeg veel reacties. Er waren mensen die suggereerden dat de zestigjarige Derksen maar eens met pensioen moest of die stelden dat hijzelf debet was aan de groep ongemotiveerde studenten in zijn collegezaal. Derksen: ‘Ik trek me dan op aan het feit dat de beoordelingen van mijn onderwijswerkzaamheden het afgelopen jaar heel goed waren.’ De dag na het telefoonbombardement was het opeens heel stil op de skipiste. ‘Dat was vreemd. Dan is zo’n pleidooi opeens los van je en gaat het een eigen leven leiden.’ Het Nijmeegse college van bestuur haastte zich begin januari om op intranet afstand te doen van zijn uitspraken in de Volkskrant. ‘Juist het contact tussen docent en student is essentieel voor goed onderwijs. Daarom kiest de Radboud Universiteit voor persoonlijk en betrokken onderwijs: hoorcollege, werkgroepen, practica.’ Boek Eén ding is zeker: Derksen heeft de universitaire gemoederen in komkommertijd flink in beweging gebracht. ‘Het leuke is dat er echt een discussie is losgebarsten’, zegt hijzelf. Uitgeverij Bert Bakker heeft de titel voor een boek al klaar: ‘Gaan we morgen naar college’. Ondertitel: ‘Hoe zou de universiteit er in de toekomst uit kunnen zien’. Derksen is al bezig met het denkwerk voor het boek. Volgens hem zijn goede studenten zelfstandig genoeg om zelf hun onderwijs samen te stellen. Ze volgen straks een cursus in Harvard of in Berlijn en sprokkelen zo hun deelcertificaten bij elkaar. Studenten zelf zien dat beeld overigens nog niet voor zich. Ze vinden wel dat Derksen een punt heeft met zijn beschrijving van studenten die in collegezalen zappen, eten en slapen. Maar waar Derksen de oplossing ziet in online hoorcolleges, zien zij dat in kleinschalig onderwijs. Fractievoorzitter Nienke Aangenendt van AKKUraatd: ‘Zorg dat studenten begeleid door inspirerende docenten en in kleine groepen passie voor hun vakgebied vinden. Persoonlijke aandacht en contact tussen docent en studenten is veel nuttiger voor studenten dan maatregelen opgelegd vanuit rendementsfetisjisme.’ Maar kleinschalig onderwijs voor zoveel studenten is onbetaalbaar, reageert Derksen. Daar komt bij: ‘Veel van onze studenten, naar mijn mening te veel, horen eigenlijk thuis in het hoger beroepsonderwijs. Op de universiteit hebben we behoefte aan kritische geesten. Niet aan mensen die willen weten welk deel van het boek ze niet hoeven te lezen.’ Overigens blijft Derksen intussen gewoon colleges geven. ‘Zolang mijn onderwijsdirecteur dat van me verlangt, sta ik voor de collegezaal. En ik doe daar ook mijn best.’/Martine Zuidweg