Waar blijven al die Duitse studenten zodra ze in Nijmegen hun diploma hebben behaald? Vox sprak drie terugkeer-Duitsers. ‘De Nederlandse academische wereld staat veel meer open voor nieuwe oplossingen en ideeën.’

Na een studie aan de Radboud Universiteit keerde Ben Breuer (28) terug naar Duitsland. Hij bracht niet alleen een bachelor- en masterdiploma psychologie mee naar huis, maar ook nieuwe herinneringen, vriendschappen én een nieuwe taal. Breuer vond het geen makkelijke beslissing om Nijmegen achter zich te laten, toen hij vijf jaar geleden afstudeerde. ‘Het plan was altijd om na mijn studie weer naar Duitsland te gaan, maar ik had een geweldige tijd in Nijmegen. Soms denk ik er nog over om terug te gaan.’

Leonie Barth (36) kwam, evenals Breuer, in 2014 naar Nijmegen om psychologie te studeren. Net als bij zoveel Duitsers die de grens oversteken, was haar gemiddelde eindcijfer niet hoog genoeg om aangenomen te kunnen worden voor dezelfde studie in Duitsland. In tegenstelling tot Breuer, overwoog Barth niet om in Nederland te blijven, toen ze in 2020 haar diploma haalde. Ze ging terug naar die Heimat. ‘Ik zag Nijmegen altijd als iets tijdelijks. Maar als het zonnig is, mis ik het wel om lekker te kunnen fietsen.’

Oud-student Jens Jensen (32) was in eerste instantie niet van plan om terug te keren. Omdat hij voor een groot deel was opgegroeid in de Verenigde Staten en een Engelstalige master volgde aan de Radboud Universiteit, zag hij een internationale toekomst voor zich. Maar hij deed in 2017 een stage in Duitsland – na zijn duale master in Transnational Ecosystem-Based Water Management aan de Radboud Universiteit en de Universiteit van Duisburg-Essen – en bleef plakken in zijn geboorteland. Hij woont nog steeds in Duitsland, Nijmegen is inmiddels een herinnering geworden.

Banenjacht

Breuer, Barth en Jensen vonden alle drie relatief snel een baan na hun studie. De stage die Barth voor haar master aan de Radboud Universiteit moest lopen, bracht haar bij haar huidige baan in een verslavingskliniek in Wuppertal, in het westen van Duitsland.

‘Voordat ik begon met mijn studie, maakte ik me soms zorgen of ik wel met een Nederlands diploma in Duitsland aan de slag zou kunnen. Online las ik pessimistische berichten dat je niet als therapeut in Duitsland kon werken met een klinisch diploma uit Nederland, maar het bleek geen probleem.’ Het vinden van een baan was gemakkelijker dan ze had verwacht. ‘Waar ik woon, is het vrij gebruikelijk om een Nederlands diploma te hebben, en klinieken en bedrijven keuren het ook goed.’

Breuer begon niet meteen te werken toen hij terugkeerde. Hij koos ervoor om eerst een aanvullende opleiding te volgen in Duitsland. Nu is hij eigenaar van een psychotherapiepraktijk in Keulen. Ook werkt hij voor de academie waar hij zijn aanvullende opleiding volgde. Hoe was het voor hem om terug te keren en ineens te moeten overschakelen van het Nederlands naar het Duits? ‘In het begin haalde ik Duits en Nederlands nog weleens door elkaar, maar ik raakte snel gewend en merkte dat het werken in het Duits voor mij veel eenvoudiger is.’

‘In het begin haalde ik Duits en Nederlands nog weleens door elkaar’

Ook bij Jensen verliep het vinden van een baan na zijn afstuderen soepel. Hij vierde recentelijk zijn vijfjarig werkjubileum bij de Deutsche Bahn. Hier werkt hij aan de infrastructuur en het plannen en onderhouden van DB Real Estate. Jensen woont nu in Karlsruhe, in het zuidwesten van Duitsland, maar reist veel voor zijn functie als teammanager – hij is verantwoordelijk voor 25 werknemers. ‘Het hebben van een dubbel diploma was niet per se een voordeel’, vertelt hij. ‘Mensen weten niet goed wat ze met je aan moeten als je gaat solliciteren. Een dubbel diploma sluit namelijk niet altijd goed aan bij de omschrijving die werkgevers opstellen in hun vacatures. Gelukkig is het bij mij goed gekomen.’

Herinneringen

Voor de drie terugkeer-alumni is één ding zeker: de studententijd in Nijmegen heeft hen verrijkt. Jensen denkt met plezier terug aan zijn internationale vrienden, de groene omgeving en het intensieve onderwijs. Barth kan zich zowel de ups als de downs van haar studietijd herinneren. Ze weet nog goed hoe ze soms Duitse currywurst en döner miste, maar ook hoeveel plezier ze had met haar nieuwe vrienden.

Breuer kwam vooral voor uitdagingen te staan aan het begin van zijn studie: hij vond het lastig om de taal te leren en in het Nederlands te studeren. Toen hij er eenmaal beter in werd, kwam hij erachter dat het leuk was om Nederlands te kunnen praten met zijn Nederlandse vrienden. Barth heeft dezelfde ervaring. ‘Nu ik erop terugkijk, ben ik blij dat ik niet de optie had om mijn studie in het Engels te volgen, want dan had ik waarschijnlijk de Engelse variant gekozen.’ Ze oefent haar Nederlands niet vaak meer, maar spreekt het nog vloeiend. ‘Nederlands is voor ons Duitsers niet zo ingewikkeld, het is een vrij luie manier om toch een nieuwe taal te leren’, zegt ze lachend.

Vriendschappen

De Duitse alumni zijn het erover eens dat het niet meevalt om de studiecontacten te onderhouden. Jens Jensen hield een goede vriend over aan Nijmegen. ‘Hij is zelfs uitgenodigd voor mijn bruiloft binnenkort.’ Maar er zijn anderen die hij nooit meer ziet.

Leonie Barth woonde tijdens haar studie net over de grens, zoals veel Duitse Radboud-studenten nu nog steeds doen. Ze had een kamer in het dorpje Zyfflich. Haar huisgenoten waren Nederlands, Duits en van andere origine. Maar ook zij ziet deze vriendschappen verwateren.

‘Sinds het eerste studiejaar gaan we elke zomer samen op vakantie’

‘Mensen uit verschillende plaatsen kwamen naar de Radboud en toen iedereen ging werken, werd het lastig om nog tijd voor elkaar te vinden en in contact te blijven.’ Aangezien Barth nog steeds relatief dicht bij Nijmegen woont, komt ze nog vaak in de stad, maar niet per se om studiegenoten op te zoeken. ‘Het voelt voor mij als een kleine roadtrip in het weekend.’

In tegenstelling tot Jensen en Barth, ging Ben Breuer bewust vriendschappen aan met Nederlandse studenten tijdens zijn Nijmeegse tijd. Veel van zijn vrienden wonen en werken in Nijmegen, en hij vindt het mede daarom fijn om de stad te bezoeken. Breuer en zijn vriendengroep zijn sinds de studietijd hecht gebleven, dankzij een traditie die ze bedachten. ‘Sinds het eerste studiejaar gaan we elke zomer samen op vakantie. Afgelopen jaar zijn we bijvoorbeeld een week naar Portugal geweest.’

De drie alumni willen huidige studenten uit Duitsland op het hart drukken het beste uit hun studietijd te halen. ‘Vergeleken met Duitsland staat de Nederlandse academische wereld veel meer open voor nieuwe oplossingen en ideeën’, legt Jensen uit. ‘En geniet van het eten’, voegt Barth enthousiast toe. ‘Vergeet niet de frietjes te proberen. De frietjes zijn beter dan waar dan ook. En vraag altijd om dubbel gebakken friet. Die zijn het lekkerst.’