Universitair diversiteitsplan zet in op inclusiever taalgebruik en dekolonisatie van curricula
-
Rona Jualla van Oudenhoven. Foto: Marjolein van Diejen
De nieuwe diversiteitsfunctionaris van de Radboud Universiteit zat het afgelopen jaar niet stil. Ze schreef een diversiteits- en inclusieplan, het resultaat van een hoop gesprekken met studenten en medewerkers. Als het uitgevoerd wordt, gaat het een hoop veranderen op de campus. 'Je kunt niet zo'n plan maken zónder het woord dekolonisatie.'
In 2025 gaat het er heel anders aan toe op de Radboud Universiteit. Leden van sollicitatiecommissies ondergaan verplichte trainingen tegen vooroordelen. Er zijn safe spaces, en het curriculum is diverser, met ook niet-westerse kennis.
Tenminste, als alles in het nieuwe DEI-plan (diversity, equity en inclusion) van de Radboud Universiteit helemaal wordt opgevolgd. En dat is ontzettend veel. In het 21 pagina’s tellende document staan stappen die de universiteit van 2022 tot 2025 zou moeten zetten om diverser, inclusiever en gelijkwaardiger te worden.
‘Ik werd overspoeld met e-mails van studenten en medewerkers’
DEI zou in 2025 overal op de campus zichtbaar en voelbaar moeten zijn, staat er te lezen. Van inclusief taalgebruik in officiële documenten, tot evenementen, een nieuwe manier van klachtenafhandeling, of allerlei cursussen en modules die iedereen kan volgen. Een DEI-stuurgroep helpt mee al deze initiatieven te realiseren, en elke faculteit heeft een DEI-team dat die stuurgroep weer ondersteunt.
Dat dat allemaal echt gebeurt, is wel de bedoeling, zegt diversiteitsfunctionaris Rona Jualla van Oudenhoven in een gesprek via Zoom. Zij schreef het plan, met veel input van medewerkers en studenten. Alle dingen in het document zijn aanbevelingen. ‘Maar het is wél de weg die het CvB (college van bestuur, red.) wil inslaan. Dat het CvB het ondertekent, betekent dat het bestuur die aanbevelingen ook serieus neemt’, zegt Van Oudenhoven. Ze noemt de deze week gelanceerde online module over discriminatie en intimidatie, voor alle medewerkers en studenten. ‘Is die verplicht? Nee. Maar we sturen iedereen wel een aanmoediging het te doen.’
Het document begin met de zin: we heard you. Wie zijn ‘you’?
‘Toen ik in september 2020 begon werd ik overspoeld met e-mails van studenten en medewerkers. Ze zagen dat mijn baan bestond, en wisten: ik kan naar jou om dingen aan te kaarten. Een heel groot deel van het plan komt voort uit die gesprekken. Safe spaces bijvoorbeeld, genderneutrale toiletten, mentale gezondheid. Ik hoorde van iemand met een fysieke beperking, die in college alleen naast de deur kon zitten en zo het scherm niet kon zien. En een transpersoon zei: “Ik vind het heel vervelend telkens van het kastje naar de muur te worden gestuurd om mijn correcte naam op documenten te krijgen”.’
Wat gaan medewerkers en studenten als eerste merken?
‘Alle decanen hebben al ingestemd met een DEI-team op elke faculteit. Ook zijn we begonnen met het trainen van studentambassadeurs. Ze worden getraind zich uit te spreken als ze een situatie zien die niet oké is. Verschillende trainingen en online modules zijn al begonnen.’
Verplichte training
Een tijdlijn is er ook. Wat komt er volgend jaar bijvoorbeeld aan bod? Alle ambassadeurs zijn dan bijgeschoold, zegt Van Oudenhoven. Haar stuurgroep is aan het werk. Er zijn genderneutrale wc’s op de campus – daar is de functionaris samen met Campus & Facilities en HR al mee bezig. Ook is er beleid voor inclusiever taalgebruik in alle universiteitsdocumenten. En we gaan veel meer evenementen op de campus zien. ‘De racism awareness week komt jaarlijks terug. Daarmee zeggen we: dit zit in onze cultuur.’
Een van de doelen in het plan is een gelijkwaardiger sollicitatieproces. Hoe pak je zo’n grote opgave aan?
‘Er komt een verplichte training over vooroordelen voor de sollicitatiecommissies. Er loopt al een pilot bij de rechtenfaculteit. Andere dingen waar je aan kunt denken zijn de criteria in vacatures, hoe maken we die inclusief? We willen een online anti-bias training aan het eind van het jaar voor iedereen toegankelijk maken. Op een van de universiteiten waar ik hiervoor werkte, was dat verplicht. Maar ik denk dat je dan veel push back krijgt.’
Zijn het niet de usual suspects die op zulke dingen afkomen, als het niet verplicht is?
‘Ja, daar maak ik me wel zorgen om. We testen het nu, en kijken hoe het gaat. Als we merken dat we het moeten verplichten, dan moet dat misschien.’
In het plan staat ook dekolonisatie van het curriculum (bijvoorbeeld meer aandacht voor niet-westerse wetenschappers, red.). Dat onderwerp ligt gevoelig in de academische wereld. Zou het niet aan docenten moeten zijn hoe zij hun curriculum vormgeven?
‘Dat is het zeker. Dit is geen verplichting. Het staat in het plan, zodat het onder de aandacht wordt gebracht. Mijn rol is het belang ervan uitlichten en gesprekken voeren met decanen en hoogleraren. Ik kreeg er veel commentaar op. Ik zei: als we een DEI-plan zouden maken zonder het woord dekolonisatie, zou het over drie jaar achterhaald zijn. Want ik weet zeker dat iedere universiteit het er dan over heeft. Dekolonisatie gebeurt nu al in bijna elk museum. En we zijn partners met het Rijksmuseum geworden, en het Afrika Museum.’
Nog zo’n gevoelig onderwerp, ook beschreven in het plan, is de komst van safe spaces.
‘Een safe space hoeft geen letterlijke ruimte te zijn. Het is een ruimte waarin mensen vrij van gedachten kunnen wisselen en weten dat ze gerespecteerd worden. Een collegezaal bijvoorbeeld. Het debat rondom safe spaces is heel interessant. De kritiek is: als universiteit moeten we weerbare studenten creëren, we willen geen snowflake-cultuur. Maar we zeggen niet dat je bepaalde dingen niet meer mag zeggen. We zeggen zelfs het tegenovergestelde. Maar kwets mensen niet opzettelijk en sta ook open voor het feit dat degene tegenover je niet per se hetzelfde over dingen denkt.’
‘De realiteit is dat sommigen hun weg moeten vinden op een campus waar ze worden gezien als ‘anders’’
‘Het is nog niet helemaal zeker, maar een ruimte waar mensen zich terug kunnen trekken zou ook mooi zijn. Iets zoals de Global Lounge voor internationale studenten. Mensen vragen dan: waarom aparte plekken creëren? Ik denk: wat kost het de meerderheid nou om zo’n plek te realiseren? De realiteit is dat sommige mensen hun weg moeten vinden op een campus waar ze worden gezien als anders. Als je vervelende dingen tegenkomt in een college, is het fijn dat je je even kunt terugtrekken op een plek waar je gewoon kan zijn.’
Kwam er kritiek op het plan?
Meteen: ‘Ja, zeker. Een instelling waar iedereen hetzelfde denkt, bestaat niet. Zeker niet als het om DEI gaat. Daarom is dit een levend document, veel studenten en medewerkers hebben naar het plan gekeken en commentaar gegeven. Je kan zoiets niet zomaar opleggen. Maar ik hoorde nooit: waarom hebben we een DEI-plan nodig? Andere mensen vonden het ook weer niet ver genoeg gaan. Ze hadden geen vertrouwen in het feit dat er écht wat gaat veranderen.’
Het gaat niet ver genoeg, maar ook weer te ver.
Lacht. ‘Ja, dat is soms frustrerend. Maar het is de nature of the game. Ik was me heel erg bewust van het feit dat dat zou gebeuren. Mijn taak is zorgen dat mensen in gemarginaliseerde posities op de universiteit zich fijner voelen. Natuurlijk krijg je dan weerstand. Als die er niet was, zou ik geen baan hebben. Dan was alles al prima.’
Stijn schreef op 22 maart 2022 om 09:46
Een ‘safe space’ wordt geframed als ‘Nog zo’n gevoelig onderwerp’. Ik betwijfel of dat onderwerp echt zo gevoelig is. Volgens mij ligt dat onderwerp vooral gevoelig bij een bepaalde groep witte mannen die relatief zeer veel toegang heeft tot klassieke media. Ik vermoed dat als je op de campus mensen een korte uitleg geeft van wat een safe space is, en vraagt hoe men daarover denkt, een grote meerderheid ofwel enthousiast is over de komst van safe spaces ofwel persoonlijk niet geïnteresseerd is in safe spaces maar wel het prima vindt dat anderen er gebruik van kunnen maken.
Student schreef op 22 maart 2022 om 17:27
Een “safe space” ligt zeker niet gevoelig. Iemand met inzicht snapt dat een “safe space” (zoals deze wordt geïnterpreteerd door de linkse medemens) pure onzin is. Op iedere plek in het land, maar zeker op kennisinstituten, zou het geen probleem mogen zijn om ideeën en meningen uit te wisselen, ook als dit ten koste gaat van het gevoel van de medemens. Gevoelens mogen immers nooit, maar dan ook nooit, een hoger aanzien krijgen dan feiten en meningen. Bovendien is je gekwetst voelen een keuze.
Een onderdeel van het volwaardig meedoen in een samenleving is dat je een dikke huid ontwikkelt en andermans meningen niet afdoet als racistisch of kwetsend maar met hen in gesprek gaat en hen, en het al dan niet aanwezige publiek, overtuigt van de reden waarom zij ongelijk hebben. Jezelf gekwetst voelen hoort er niet bij, daar moet je maar tegen kunnen. Daarnaast is jezelf terugtrekken in een “safe space” waar je veilig bent voor boze stoute gedachte van vervelende oude witte heteroseksuele mannen het bewijs dat degene die zich hierin terugtrekt niet geschikt is om op een volwaardige manier mee te draaien in de maatschappij.
Jan van Oort schreef op 22 maart 2022 om 11:13
Blijkbaar hebben we nog steeds niets geleerd van de ellende die deze ideologie in Noord-Amerika heeft veroorzaakt. Daarom nog maar eens deel 1 van de driedelige serie over Bret Weinstein en het Equity Council van het Evergreen State College. Let op de boterzachte houding van de stafleden. En zeg niet dat dit hier niet kan gebeuren.
https://www.youtube.com/watch?v=FH2WeWgcSMk
Student schreef op 23 maart 2022 om 09:06
Ik vind het onvoorstelbaar dat iemand in haar eentje zoveel macht heeft dat zij de koers van de universiteit drastisch en voor eeuwig persoonlijk kan veranderen.
Bovendien weten we allemaal dat de frase “Het is geen verplichting” een holle is, want het zál een verplichting worden. DEI moet erdoorheen geramd worden.
Oscar schreef op 23 maart 2022 om 16:59
Een stap in de goede richting! Het blijft pijnlijk om de reacties onder artikelen zoals deze te zien, des te meer wordt het duidelijk dat we het zelf moeten doen. Ik breng graag een quote van Audre Lorde in herinnering.
“The master’s tools will never dismantle the master’s house. They may allow us temporarily to beat him at his own game, but they will never enable us to bring about genuine change.”
Lorde, 1984.
Rona Jualla van Oudenhoven schreef op 23 maart 2022 om 18:47
The DEI portfolio is dedicated to building bridges and respectfully platforming opposing narratives, embracing the essence of academic integrity and freedom. While provocative headlines capture the attention, please invest the time to read the message in its entirety. It is one of partnership and inclusion and certainly not one of imposition, power or forced agendas.
Pieter schreef op 24 maart 2022 om 10:19
Did you say no imposition or power??
“Er komt een verplichte training over vooroordelen voor de sollicitatiecommissies.”
“Als we merken dat we het moeten verplichten, dan moet dat misschien.”
Baruch schreef op 30 maart 2022 om 21:49
DEI is the embodiment of ideological conformity, imposing one worldview where groups are always struggling for power around issues of race and gender. Instead of valuing the individual and merit, as universities ought to do, it reduces people to simplified and morally charged identity labels.
Yes you should be physically safe at a university, but not emotionally – you should be confronted with opposing worldviews and verbal duels, and learn how to articulate and make your response. Nothing in what DEI does works towards that goal. In fact – by unnecessarily overprotecting people from fake threats its proponents make up (think microagressies), you are making people weaker. DEI is the very antithesis of a solid education.
peter schreef op 24 maart 2022 om 10:46
Waarom wordt een ‘safe space’ geen veilige plek, ruimte of lokatie genoemd?
#jesuisAlmaMater schreef op 24 maart 2022 om 21:26
Deze betonrot van de Westerse cultuur líj́kt maar weinig mensen echt iets te deren. Niet genoeg in ieder geval om deze nonsens te negeren. De stemmen die het meest “onderdrukt” worden zijn die stemmen die zich hiertegen verzetten. Zij durven zich hiertegen uit te spreken niet omdat zij privileges zouden hebben, maar omdat zij in de existentië leegte van het moderne bestaan nog wél een vaste bodem hebben kunnen vinden in de Westerse cultuur. Wie dat niet doet blijft de eeuwige revolutie prediken en zaait daarmee op termijn doem en verderfenis. Zie daar de oorzaak van de pOLARisatTiE en de eclatante verkiezingsoverwinningen van de politieke partijen in de Westerse wereld die “diversiteit” en “inclusie” prediken.
“D.I.E. Must DIE” – Jordan B. Peterson:
https://m.youtube.com/watch?v=oq2rBE5zwAs
HM schreef op 24 maart 2022 om 22:27
Ik vind het fijn dat zo een complex onderwerp als inclusiviteit nu op de agenda lijkt te staan, er werk van gemaakt wordt. Over één uitspraak in het interview maak ik me echter grote zorgen:
“‘Het is nog niet helemaal zeker, maar een ruimte waar mensen zich terug kunnen trekken zou ook mooi zijn. Iets zoals de Global Lounge voor internationale studenten. Men vraagt dan: waarom aparte plekken creëren? Ik denk: wat kost het de meerderheid nou om zo’n plek te realiseren? De realiteit is dat sommige mensen hun weg moeten vinden op een campus waar ze worden gezien als ‘anders’. Als je vervelende dingen tegenkomt in een college, is het fijn dat je je even kunt terugtrekken op een plek waar je gewoon kan ‘zijn’.’”
Het kost materieel niet veel, maar daarmee ondermijn je m.i. tegelijk de doelen van DEI. De lage materiële kosten zijn m.i. ook de reden waarom onder andere (!) totalitaire regimes aparte plekken creëren voor mensen die als “anders” gezien worden: maatschappelijk isoleren met een “goede” reden (daar zijn mensen die je kunnen helpen, die je begrijpen) en daarmee bewust of onbewust ervoor zorgen dat de meerderheid zich niet meer met hun interesses, behoeftes en belangen uiteen moet zetten. Zij die als “anders” worden gezien, zijn dan uit beeld, hebben een eigen plekje voor hun zorgen en vervelende ervaringen. Strategieën om hiermee om te gaan worden niet meer openbaar besproken, wangedrag alleen verborgen aangekaart, een dialoog vindt niet meer plaats. Ronduit zorgwekkend. Met zo een plek bevorder je exclusiviteit. Nee, zo een plek zou niet mooi zijn.
Met vriendelijke groet,
Een internationale, westerse medewerker met een Nederlandse partner (mijn partner wordt trouwens op grond van haar niet-westers uiterlijk vaak in het Engels aangesproken. Altijd lachen, omdat ik de buitenlander ben, maar dat terzijde…)
Benedictus schreef op 30 maart 2022 om 21:18
Safe spaces zijn, net als trigger warnings, belangrijke onderdelen van slachtoffercultuur, waarvan cancelcultuur een voornaam bijverschijnsel is. Deze povere en ideologisch gemankeerde plannen hebben in de VS al zoveel ellende veroorzaakt (denk aan een schisme in de universiteiten), dat ironisch genoeg enkel ideologische blindheid kan verklaren dat dit ook hier weer wordt geprobeerd.
De utopie die u nastreeft, ontsprongen uit het marxisme dat ten grondslag ligt aan uw denken, zal nooit komen – u herhaalt simpelweg dezelfde problemen die ervoor zorgden dat eerdere revoluties mislukten. Maar hier weet u niet vanaf, omdat u de witte mannen die hierover uitgebreid schrijven, wegdekoloniseert.
Niks van wat u doet is nieuw of vernieuwend, hoe graag u dat ook denkt – een CvB dat instemt met deze giftige mix is geen knip voor de neus waard en heeft niks op een universiteit te zoeken.