‘Doet de Radboud Universiteit genoeg voor diversiteit?’
-
Foto: Thomas Hawk, creative commons
Universitair docent Ross Kang schrijft een open brief aan het college van bestuur. 'Het is de vraag of de diversiteit op het niveau van management en bestuur past bij de waarden, reputatie en ambitie van de Radboud Universiteit.'
Aan het bestuur,
Mijn grootouders waren hardwerkende, zichtbaar niet-witte migranten. Mijn ouders ook. En ik. Hoe het voelt om anders behandeld te worden door je huidskleur is mij maar al te bekend.
Ik ben angstig en verbijsterd als ik lees over de gebeurtenissen naar aanleiding van de zinloze moord op George Floyd, maar tegelijk voel ik de hoop op vooruitgang.
Het was bemoedigend om premier Rutte te horen toegeven dat, zelfs in een egalitaire en pluralistische democratie als deze, er ‘systemische problemen’ zijn met racisme en discriminatie. Het is een belangrijk moment. Daarnaast is het een kans voor ons allemaal om een constructief gesprek te voeren over discriminatie in alle vormen op alle niveaus in de Nederlandse samenleving.
Als een van de weinige zichtbaar niet-witte werknemers in vaste (academische) dienst, voel ik me dan ook geroepen om te wijzen op de kansen die er liggen voor de Radboud Universiteit.
De RU kan veel winnen door een meer inclusieve en accepterende omgeving te koesteren. Een educatieve en intellectuele cultuur groeit door een breder spectrum aan stemmen en visies. Het verminderen van rassendiscriminatie en het verbeteren van sociale gelijkheid en mobiliteit kan en moet een belangrijke factor zijn bij het streven naar gelijke kansen voor iedereen. Ook maakt het de universiteit relevanter voor de gehele maatschappij en voor internationalisering.
Er werd op Voxweb al eerder over diversiteit geschreven, vooral met betrekking tot de studentenpopulatie. Maar zonder verder systematisch onderzoek hebben we geen overzicht van de situatie. Het is de vraag of de diversiteit op het niveau van het management en bestuur past bij de waarden, reputatie en ambitie van de universiteit. Heeft de Radboud Universiteit het beleid en de systemen om vooroordelen en discriminatie te monitoren en te bestrijden? Doen we als gemeenschap ons uiterste best om alle stemmen hier te verwelkomen, horen en respecteren? Ik doe de bescheiden oproep aan ons bestuur en medezeggenschap om deze urgente uitdaging aan te gaan.
Ross Kang
(Universitair docent Wiskunde)
Arne schreef op 2 juli 2020 om 18:13
Dankjewel voor deze brief, Ross; zeer pertinente vragen. De discussie over diversiteitsbeleid bij het personeel van onze universiteit wordt te vaak en te snel gereduceerd tot een discussie over gender, maar het gaat om zoveel meer…
Jan van Oort schreef op 7 juli 2020 om 23:04
Beste Ross,
Zou er een andere verklaring dan racisme kunnen zijn voor het feit dat mensen die pas twee of drie generaties in Nederland zijn, achterblijven bij mensen wiens voorvaderen al generaties lang hier wonen? Je zou dit ‘nieuwkomers nadeel’ kunnen noemen. Een nadeel dat je in een vreemd land komt waar je niemand kent. En als het verleden iets laat zien dan is het, dat het een aantal generaties kost voor een dergelijk nadeel helemaal is verdwenen. Pas dan is er sprake van een gelijkwaardig netwerk in de samenleving.
Vijfentwintig jaar geleden zag je nauwelijks gekleurde studenten op de universiteit, nu zie je ze overal. Is het niet simpelweg een kwestie van tijd voor je ze terug ziet als docent en daarna als bestuurder?
Coen van Galen schreef op 9 juli 2020 om 12:26
Beste heer Kang,
Bedankt voor uw open brief. Ik ben het er bijzonder mee eens.
We werken in een deel van Nederland waar de bevolking relatief homogeen is. Dat betekent dat de meeste studenten wit zijn en grotendeels dezelfde culturele achtergrond hebben. Juist voor hen is het belangrijk om in aanraking te komen met rolmodellen met een andere achtergrond die vanuit een ander perspectief naar de samenleving en naar hun werk kijken. Dat verrijkt hun blik op de wereld en daarmee ook de kwaliteit van hun werk, met name voor studenten die specifiek met maatschappelijke vraagstukken bezig zijn.
Onderzoek heeft aangetoond dat een staf die alleen uit mannen of alleen uit vrouwen bestaat minder goed functioneert dan een gemende staf. Dat geldt ook voor een staf die bestaat uit mensen met dezelfde culturele en maatschappelijke achtergrond. Juist interactie met mensen die vanuit een ander perspectief kijken leidt tot disruptie en dus nadenken over ons eigen werk. Een meer gemengde academische staf zou daarom een goede stap zijn.
Jon Verriet schreef op 9 juli 2020 om 16:59
Ik ben erg blij met het stuk van dhr. Kang en steun zijn pleidooi. Ook kan ik me vinden in de woorden van dhr. Van Galen.
Wel zou ik graag benadrukken, zoals Sara Ahmed deed in haar artikel ‘The nonperformativity of antiracism’, dat het *business* argument voor diversiteit (“hier wordt ons werk beter van”) soms ons zicht op het *social justice* argument voor diversiteit ontneemt. Zoals critical management scholars benadrukken: het is simpelweg moreel juist om als universiteit antiracistisch te zijn, en meer diversiteit en gelijkheid na te streven. Dat het ons uiteindelijk ook een betere universiteit maakt, is mooi meegenomen.