Bertho Nieboer (42) is vanaf vandaag niet alleen gynaecoloog, maar ook hoofdredacteur van het grootste artsenblad van Nederland: Medisch Contact. Wat nou als er misstanden zijn in zijn eigen Radboudumc waar de redactie over wil schrijven?

Onder de naam Dokter Bertho heeft hij ruim veertienduizend volgers op Twitter. Gynaecoloog Bertho Nieboer was altijd al zichtbaar in de media. Nu wordt hij journalist. Als hoofdredacteur van Medisch Contact geeft hij met ingang van deze maand leiding aan een redactie van 21 mensen en is hij verantwoordelijk voor de inhoud van het grootste artsenblad (oplage 47.000) van Nederland.

Hoe gaat u dat doen zonder journalistieke ervaring?

‘Wat betreft leiderschap: dat moet ik op de OK ook tonen. Net als tijdens de begeleiding van mijn promovendi. Ik heb daar wel een visie op: een autoritair leider zal ik nooit worden. Blijf jezelf, denk ik altijd maar. Medisch Contact heeft bovendien twee adjunct-hoofdredacteuren die er al langer zitten, ik hoef het niet alleen te doen. Zelf maak ik al zes jaar deel uit van de Raad van Advies die waakt over de inhoud van Medisch Contact, ik ken het weekblad. Journalistiek heeft me altijd geïnteresseerd. Kranten verslond ik, een paar keer scheef ik opiniestukken voor de Volkskrant. Wow, wat kun je hier veel mensen mee bereiken, dacht ik dan.’

U blijft ook werken als gynaecoloog. Hoe?

‘Mijn baan bij Medisch Contact is drie dagen, de andere twee blijf ik in het ziekenhuis werken. Ja, dat wordt jongleren met de tijd. Vaste patiënten die ik al jaren ken, blijf ik zelf zien. En als er iets dringends is op mijn redactiedag, neem ik heus de telefoon wel op. Het is belangrijk de voeling met de werkvloer te houden. Mijn voorgangers deden het ook zo. Dat waren allemaal huisartsen trouwens, ik ben de eerste medisch specialist.’

Wat nou als er een kwestie speelt in het Radboudumc waar Medisch Contact over wil schrijven? U staat nog met één been in het ziekenhuis. Een huisarts heeft daar geen last van.

‘Ik heb een verklaring belangenverstrengeling getekend. Mocht er iets in het ziekenhuis aan de hand zijn waar we over schrijven, dan ga ik daar inhoudelijk niet over. Mijn adjuncten nemen het dan over. Kritische publicaties zal ik niet tegenhouden.’

Hoe reageerde het ziekenhuis?

‘Ik kreeg een bos bloemen toegestuurd.’

Wat vindt u van de verhouding tussen journalisten en gezondheidszorg?

‘Ik vind het goed dat de journalistiek kritisch naar de medische wereld kijkt. Er gaat veel publiek geld in om. Iedereen betaalt jaarlijks zo’n vijftienhonderd euro voor zijn eigen zorgverzekering, en dan heb je nog geen stap in een ziekenhuis gezet. Prima als Nieuwsuur een uitzending maakt over misstanden in de jeugdzorg. Medisch Contact heeft veel impact, regelmatig worden naar aanleiding van onze artikelen discussies gevoerd of Kamervragen gesteld.’

Welk thema pakt u als eerste op?

‘Werkdruk vind ik een heel belangrijk onderwerp. In het ziekenhuis is de laatste jaren veel aandacht besteed aan het centraal stellen van de patiënt. Maar bij veel dingen is niet nagedacht over de gevolgen voor artsen en verpleegkundigen. Neem het elektronisch patiëntendossier, dat levert ons veel extra werk op. Patiënten kunnen de uitslagen van onderzoeken inzien, vervolgens zijn ze verontrust en vragen ze de dokter wat al die waarden betekenen. Als je denkt dat je na een werkdag alle telefonische consulten hebt afgehandeld, blijken er nog vijf e-consulten in de wachtrij te staan. Om die werkdruk maak ik mij echt zorgen. Zo veel collega’s lopen bij een coach of zoeken hun heil in mindfulness – dan klopt het systeem toch niet meer? De vergrijzing komt eraan, straks moeten we het werk met minder hulpverleners en minder geld doen. Hoe dan?’

Gaat u zelf stukken schrijven?

‘Bij grote interviews ga ik mee, dan schrijf ik het artikel samen met een van de journalisten. En wekelijks schrijf ik een hoofdredactioneel commentaar. Mijn eerste heb ik al gemaakt. Ik vond ’m zelf best goed. Toen volgde het commentaar van de adjunct-hoofdredacteuren. ‘Leuke eerste opzet, maar…’ (Bertho Nieboer barst in lachen uit.) Ik kan nog een boel leren. Ik zal me ook bezighouden met de vraag hoe we het nieuws toegankelijker kunnen maken voor artsen met weinig tijd. Je wilt niet dat de vakbladen in plastic blijven liggen tot het eind van de maand en dan belanden bij het oud papier. We willen bijvoorbeeld gaan werken met podcasts. Tijdens het hardlopen kun je zo twee afleveringen luisteren.’