Het krijgen van een verblijfstatus is slechts een eerste stap voor veel vluchtelingen. Zij willen daarna de taal leren, studeren, werk zoeken. Radboud in’to Languages helpt ze vandaag een eindje op gang.

Wie als vluchteling in Nederland wil blijven wonen, zal de taal moeten leren. Daar helpt Radboud in’to Languages mee. Maar dat is niet genoeg, vinden de medewerkers van het taal- en communicatiecentrum van de Radboud Universiteit. Daarom organiseert In’to Languages vandaag een speciale dag voor cursisten Nederlands als Tweede Taal. Hoogopgeleide vluchtelingen met verblijfsvergunning die graag aan de bak willen in Nederland krijgen een rondleiding op de universiteit, worden voorgesteld aan vakgenoten en krijgen advies. Wat drijft deze vluchtelingen?

Unzela Raza (19): ‘Dokter worden is mijn grootste droom’
‘Ongeveer twee jaar geleden kwam ik naar Nederland met mijn familie. We wonen nu in Dreumel, vlakbij Tiel. In Pakistan, waar ik vandaan kom, werkt het onderwijssysteem heel anders dan in Nederland. Ik heb daar in het Engels onderwijs gehad en was klaar om naar de universiteit te gaan. Nu hoop ik in Nederland geneeskunde te kunnen gaan studeren. Het is mijn allergrootste droom om dokter te worden. Als dat kan op de Radboud Universiteit zou dat mooi zijn. Ik heb goede ervaringen met deze universiteit – ook vandaag is alles weer prima geregeld.’

Feras Ata (40): ‘Ik heb genoeg ervaring voor een baan’
‘Mijn doel vandaag is niet om een studie te kiezen. Ik heb al genoeg werkervaring voor een goede baan. In Syrië was ik salesmanager en ik heb een bachelor bedrijfskunde gehaald aan de University of Greenwich. Daarna ben ik voor grote bedrijven gaan werken, zoals Ricoh. Ik spreek tijdens deze dag dan ook vooral met mensen van de managementfaculteit over het vinden van een baan. Daarvoor moet ik natuurlijk wel Nederlands leren, dat vind ik niet meer dan logisch. Ik heb het bovendien nodig om mijn inburgeringsexamen te halen. Door de oorlog in Syrië ben ik alles kwijtgeraakt. Ik ben Nederland dankbaar dat mijn kinderen en vrouw hier veilig zijn, dat is het allerbelangrijkste. Maar ik wil ook graag actief deel uitmaken van de maatschappij.’

Daniel Kuku (30) ‘Uiteindelijk ga ik terug naar Soedan’
‘Wat er in Soedan gebeurt, is verschrikkelijk. De oorlog maakt veel slachtoffers. Ik werkte er voor UNICEF. Veel vrijwilligers komen naar Soedan voor medische hulp, maar zij kunnen niet communiceren met de lokale bevolking. Daar hielp ik bij. Zodat patiënten hun medicijnen op tijd nemen, bijvoorbeeld. Ooit wil ik terug naar Soedan, daar liggen mijn roots. Nu woon ik in Uden, en dat is niet altijd gemakkelijk. Het is er moeilijk contact maken met mensen. Voor mijn toekomstige studie heb ik aangeklopt bij het UAF, een stichting voor vluchtelingenstudenten. Zij willen mijn studie betalen, mits ik mijn Nederlandse cursus haal. Wat ik ga doen? Computing Sciences. Daar ben ik vandaag ook langsgeweest.’ / Mathijs Noij