Nijmegen is een echte studentenstad. Dat houdt de stad gezellig en jong, maar zorgt soms ook voor spanningen. Hoe kijken Nijmegenaren die niet op de campus werken aan tegen studenten? In deel 1: huisarts Paul Pulles (45), die in zijn praktijk in Brakkenstein veel studenten op consult krijgt.

‘De meesten komen langs met sportblessures, buikklachten of soa’s, maar ik zie de laatste tijd ook steeds meer studenten met vermoeidheidsklachten en overbelasting. De student van nu wil alles doen, en dat wordt snel te veel. Mijn advies: neem meer tijd voor jezelf, stel minder hoge eisen en wees niet bang om soms iets te missen.’

‘Deze wijsheid komt pas met de jaren, want toen ik zelf student was, was ik hier ook niet zo goed in. We zien dat de studentpsychologen wachttijden hebben, en dat die vaak zo lang zijn dat studenten uiteindelijk wanhopig bij de huisarts aankloppen. Bij ons werkt een praktijkondersteuner van de GGZ en kunnen studenten vaak dezelfde dag nog terecht.’

Onderzoek

‘Studenten zijn ad rem, en komen vaak met een duidelijke vraag. Ze praten makkelijk over hun probleem. Ze hebben zelf al wat onderzoek gedaan, waardoor ze goed weten wat er aan de hand zou kunnen zijn. Als ik dan iets anders vertel, is het moeilijk om ze te overtuigen. Dat zie ik niet als een nadeel, maar motiveert mij om beter mijn best te doen. Het is ook wel een leuke afwisseling met de oudere patiënten, want die zijn vaak wat minder goed voorbereid.’

‘Aan het begin van het nieuwe studiejaar bellen ouders weleens naar de praktijk om hun kind vast aan te melden bij de praktijk, of de student komt zelf langs, onder druk van ouders. Dat maakt het voor mij een stuk makkelijker om de student vast te leren kennen. Het merendeel komt namelijk pas als er een probleem is, en dan is het lastiger om de persoon in te schatten en het probleem op te lossen. De leefstijl van studenten tegenwoordig verrast me overigens wel: ze zijn vaak erg bewust met hun voeding en leefstijl bezig. Dat was vroeger wel anders.’

Vertrouwen

‘De afwisseling van het werken in de dorpssfeer van Brakkenstein en het zien van veel studenten maakt mijn werk uitdagend. Ik denk niet dat ouder worden een voor mij een barrière zal zijn om me in te kunnen leven in de student, want ik weet nog heel goed hoe ik toen zelf was. Ook maakt de leeftijd het juist makkelijker om dingen te relativeren en om het vertrouwen te winnen van studenten.’