Het was een aardige verrassing toen de Fransman Patrick Modiano gisteren de Nobelprijs voor de Literatuur won. Marc Smeets, universitair docent Franse letterkunde, is er dolblij mee en noemt drie redenen om dit weekend nog een boek van Modiano uit de kast pakken. ‘Lezen met die hap.’

#1 Het is één van de belangrijkste Franse auteurs van het moment
‘Het is volledig terecht dat hij heeft gewonnen! Modiano heeft een geweldige staat van dienst in Frankrijk – hij is echt een man van naam en faam. Modiano is een productieve schrijver en heeft een geweldig oeuvre opgebouwd. Elke nieuwe roman blijkt een regelrechte bestseller.’ Buiten Frankrijk heeft Modiano wat minder bekendheid. Voor gisteren waren er bijvoorbeeld slechts 2.425 Amerikaanse vertalingen van zijn bewierookte werk Rue des Boutique Obscures verkocht. In Nederland zijn er, volgens Smeets, genoeg goede vertalingen te vinden. ‘Doorgaans worden zijn werken redelijk snel vertaald in het Nederlands. Dus voor de liefhebbers is er keuze genoeg.’

#2 Je hebt hem vanavond nog uit
‘Ik heb toevallig een boek van hem op mijn bureau liggen – dat is tweehonderd pagina’s. Dat moet één van de dikkere werken van hem zijn. Normaal gesproken telt een Modiano zo’n 150 pagina’s. Daar begin je toch even wat sneller aan dan aan zo’n pil van Proust – om maar iets te noemen. Zijn stijl is sowieso erg toegankelijk. Modiano schrijft beeldend, in helder taalgebruik en zonder moeilijke woorden. Als je eenmaal een boek van hem gelezen hebt, dan smaakt het absoluut naar meer.’

#3 Zijn boeken blijven relevant
Modiano, die net na de Tweede Wereldoorlog geboren werd, schrijft vooral over de oorlog, en zijn herinneringen aan de tijd erna. Dat klinkt stoffiger dan het is. ‘Het is ook voor studenten van nu interessant. Hij probeert terug te halen hoe het vroeger was. Dat combineert hij met mooie verhalen. Zijn boek Dora Bruder is daar een mooi voorbeeld van. Dat gaat over een meisje, Dora, dat tijdens de Tweede Wereldoorlog verdwijnt en uiteindelijk in een concentratiekamp belandt. Dat is een beladen thema, maar Modiano probeert prachtig de herinnering aan een vergeten meisje terug te halen. Dat maakt het zo mooi en tijdloos. Om het voorgaande even kort samen te vatten: die Nobelprijs is volledig terecht en nu lezen met die hap!’ / Tim van Ham