Drie tips om te dansen van geluk
Stel iemand de vraag wat hij of zij nu echt wil in het leven en de kans is groot dat het antwoord luidt: gelukkig worden. En laat dat nou net behoorlijk lastig zijn. Hoogleraar Wijsgerige Ethiek Paul van Tongeren gaf woensdagavond een workshop voor Het Soeterbeeck Programma en bood drie verlossende tips.
#1 Leer zo goed mogelijk te voelen
Iedereen denkt zijn eigen gevoelens te kennen, maar hoe diep zitten die eigenlijk? Hoe goed of intens ervaar je iets? Leer met aandacht te voelen. Vergelijk het met voedsel. Wanneer je avondmaaltijd standaard uit een BigMac bestaat, zul je niet zo van die BigMac genieten als iemand die de smaak van verfijnde gerechten kent en op datzelfde moment zijn tanden in een mals stukje biefstukje zet.
#2 Leer zo goed mogelijk te denken
Probeer zo veel mogelijk inzicht en kennis te verkrijgen. Je kunt natuurlijk alle studieboeken die er in de UB te vinden zijn van inleiding tot register uitpluizen, maar je kunt ook iets rustiger beginnen door filosofisch na te denken. Probeer een diepere laag te zien. Begin te denken over vragen als ‘wat is geluk voor mij’ en ‘wanneer voel ik mij gelukkig?’
#3 Combineer 1 en 2
Wanneer je tip 1 en 2 samenvoegt, resulteert dit in een bepaalde manier van goed handelen. Het houdt eigenlijk gewoon in dat je bij alles dat je doet goed nadenkt en rekening houdt met emoties. Dit zal gerespecteerd worden door je omgeving.
Kleine sidenote: Soms heb je ook gewoon een portie mazzel nodig in het leven. Zo zegt de Griekse filosoof Aristoteles: je kunt een heel leven lang proberen te genieten van het inzicht en de verfijnde gevoelens die je verkregen hebt en hiernaar handelen, maar de uitvoering kan ook wel eens mislukken. Het lot kan iets anders voor je in petto hebben. En dan is het enige wat je nog kunt doen proberen zo gelukkig mogelijk te worden. / Carmen Quint
Rea Guurder schreef op 6 november 2014 om 09:44
Ik hoef een hoogleraar Wijsgerige Ethiek natuurlijk niet uit te leggen waarom de vergelijking bij 1) vals is. Maar ten overvloede: Waar de hamburgers staan voor de mate van objectief levensgeluk, neemt de vergelijking van tevoren al aan dat iemand die zijn emoties beter waarneemt (oftewel een betere smaak heeft) ook hoger objectief levensgeluk heeft (duurder en beter vlees kan eten). Geven we de eter van de Big Mac standaard een malse biefstuk, dan zal hij inderdaad een stuk minder beseffen wat een geluk hij heeft, en is het trainen van je gelukssmaakpapillen een goed idee. Maar geven we een restaurantcriticus vanaf nu een Big Mac, dan werkt de verfijnde smaak juist in zijn nadeel: het eten van wat hij ziet als ondermaats voedsel maakt hem niet gelukkig, integendeel.
Het hangt er dus ten eerste van af of verdoving of extase over het algemeen gelukkiger maakt. Daarover valt te discussiëren nu dit juist afhankelijk is van de juistheid van een bepaald wereldbeeld: Is het leven over het algemeen gelukkig? Of is leven vooral lijden? Ten tweede is het dan nog de vraag welke persoon over het algemeen binnen deze wereld het beste in staat is om objectief levensgeluk na te streven (in de vergelijking denk ik dat het equivalent is: geld te verdienen om rundvlees mee te kopen). Een opmerking op dat tweede punt was misschien nog wel interessanter geweest, zeker nu (naar u zelf al aangeeft) pure mazzel hier ook een belangrijke rol in kan spelen. Als mensen ongelukkig worden van het herhaaldelijk falen in het bereiken van hun gestelde doelen (omdat ze daarmee lagere eigenwaarde krijgen), en dit dus ook geldt voor het bereiken van de doelen van geluksmaximalisatie/denkvermogen/voelvermogen, is het dan werkelijk zaligmakend om te proberen zo gelukkig mogelijk te worden? Want laat gelukkig worden nou net behoorlijk lastig zijn…
Ritme schreef op 6 november 2014 om 16:27
Muziek is ook wel handig.