De kinderartsen van het Radboudumc voeren een ‘kinderalarm’ in en gaan ‘ouders een stem geven’, kopte De Volkskrant vanochtend. Huh? Luisterden ze niet naar ouders? Drie vragen aan Marc Wijnen, hoogleraar en hoofd kinderchirurgie.

Als we het goed begrijpen voeren jullie eigenlijk geen nieuw alarmsysteem in, maar wordt het oude systeem verbeterd.
‘Dat klopt. In het oude systeem namen we allerlei gegevens op. Denk aan bloeddruk, lichaamstemperatuur. Het gaat dan vooral om meetbare dingen. Dat systeem wordt nu uitgebreid en aangescherpt. Het aanscherpen zit vooral in een snellere verwerking van de gegevens, bijvoorbeeld wanneer er een patiënt binnenkomt vanuit een ander ziekenhuis. De uitbreiding is meer gericht op ‘zachtere’ criteria. Het komt voor dat we hier een kind hebben dat geen koorts heeft, waarvan alle waardes goed zijn. Maar ouders zeggen: het gaat niet lekker, er is iets mis. Dat wordt nu in het systeem vastgelegd.’

Het is wellicht een onaardige vraag, maar deden jullie dat voorheen niet?
‘Natuurlijk gebeurde dat wel. Maar die informatie werd niet opgenomen in het systeem. We pakken het systematischer aan en maken het nu meer expliciet. Het doel: de kans dat er iets misgaat, de kans dat er iets wordt vergeten tijdens de overdracht, verkleinen. Het wordt overzichtelijker. De behandelend arts ziet een rode stip en een opmerking op zijn of haar beeldscherm.
Het oude alarm leidde tot een goede vroege signalering, bij 30% kon het beter. We zijn er in zeven op de tien gevallen die na opname op de intensive care terecht komen vroegtijdig bij. Door deze extra gegevens op te nemen, hopen we winst te boeken.’

Er is een bekend fabeltje over een kind dat steeds roept dat er een wolf aankomt. Als de wolf eenmaal komt, luistert er niemand. Hoe voorkomen jullie dat hetzelfde effect in het ziekenhuis optreedt?
‘Uiteindelijk blijft het de arts die een opmerking wel of niet in het systeem opneemt. Het is zeker een risico waar we ons van bewust zijn. Alle ouders zijn – terecht – ongerust als hun kind in het ziekenhuis ligt. Maar ik heb dan liever dat we erachter komen dat er tien ouders onterecht ongerust blijken, dan dat er één tussendoor glipt omdat we er te laat bij zijn.’ / Mark Merks