Het klimaat redden vergt aanpassingsvermogen van de mens. Op dat vlak kunnen we met z'n allen nog een hoop leren van duursporters, zegt Sander Turnhout. Hij is een van de organisatoren van het symposium Duurzame Duursport, dat morgen plaatsvindt op de Nijmeegse campus.

Sander Turnhout is zowel duursporter als natuurbeschermer. De schrijver en strategisch adviseur van Radboud Healthy Landscape is medeorganisator van het symposium Duurzame Duursport, een initiatief van de HAN en het Radboud Sportcentrum. Voor Turnhout is het logisch zijn beide interesses te verenigen.

Wat heeft duursport met duurzaamheid te maken?

‘Duursporters vormen een doelgroep die natuur en landschap waardeert. Toch weten velen nog niet hoe slecht het met de natuur is gesteld. Dat zien we als natuurbeschermers telkens weer: wat we als mensen moeten doen om de natuur te beschermen, dat doen we niet. Toch hebben duursporters wel de mentaliteit die daarvoor nodig is. In die sport merk je namelijk dat een berg hoger is dan jij en dat de wind harder waait dan je aankan. Dan is er aanpassingsvermogen en creativiteit nodig. Dat lijkt in de maatschappij verdwenen. Zijn wij nog wel in staat ons aan te passen om het klimaat te redden? Volhouden en creatief zijn, dat is er nodig en dat kunnen duursporters. Dan is het interessant om te zien hoe zij naar duurzaamheid kijken.’

Hoe duurzaam zijn duursporters zelf eigenlijk?

‘Dat kan tegenvallen. Ik ken iemand die op alle continenten een marathon wilde lopen; ik vind zelf niet dat je op Antarctica een marathon moet gaan lopen. Duursporters hebben vaak veel liefde voor de natuur, maar de natuur wordt er tegelijkertijd niet beter van als je met zijn allen gaat mountainbiken. Op de Sallandse Heuvelrug worden veel reptielen platgereden door mountainbikers en ook hier rond Nijmegen liggen de mountainbikeroutes niet altijd even handig als je de natuur niet wil verstoren.’

‘Op de Sallandse Heuvelrug worden veel reptielen platgereden door mountainbikers’

‘Toch zijn er oplossingen te bedenken. Er zijn plekken waar vignetten verplicht zijn en met het geld van die vignetten wordt het bos beheerd. We moeten uit de oppositie gaan en kijken naar oplossingen in plaats van dingen te verbieden. Je zou ook kunnen onderzoeken of er geld uit de sportbegroting van de gemeente naar onderhoud van het natuurlandschap kan in plaats van al het geld te steken in het verwarmen van sporthallen.’

Het wordt wel steeds drukker in het bos.

‘Veel sporters hebben het gevoel dat het allemaal niet meer past en dat ze niks meer mogen. Maar er mag heel veel, je moet alleen bedenken dat de groep sporters in het bos in de afgelopen jaren enorm is gegroeid. We moeten een manier vinden om de ruimte op een normale manier te delen. Daar hoort bij dat je misschien vier keer in het jaar met elkaar een trash run houdt om het afval op te halen uit het bos.’

Waar zit voor jou de aantrekkingskracht van duursport?

‘Het leert me heel veel over mezelf. Als ik veertig kilometer door de bergen ren dan is het geen race meer, dan moet je met strategie bezig zijn. Zo ontdek ik dingen en leer ik veel. Tegelijkertijd helpt het me schrijven en nadenken. Als ik vastloop achter de computer moet ik niet naar een scherm staren, maar dan ga ik rennen en denk ik hele boeken bij elkaar. Soms stop ik dan om ingevingen op te nemen op mijn telefoon. Ik word er rustig en creatief van, het is daarnaast leuk. Het is zoeken naar je grens. Voor mij lijkt die voorlopig bij 200 kilometer rennen te liggen. Je weet pas wie je bent als je weet waar je grens is.’

Het symposium Duurzame Duursport: Bezint eer ge begint wordt op vrijdagmiddag 13 oktober georganiseerd in het Radboud Sportcentrum. Aanmelden kan via deze link.