De bonnetjes van het college van bestuur liggen op straat. Maar hoe zit het met het declaratiegedrag van de gemiddelde Radboud-medewerker? Vox maakte een rondje van ‘de vijftiende’ van het Erasmusgebouw tot de coffee corner van het Grotius. ‘Je brengt me op een idee.’

Sinds april 2013 werden meer dan 30 duizend declaraties ingediend door Radboud-medewerkers. Die waren samen goed voor een bedrag van 9,5 miljoen euro. Hoewel de bonnetjes van het college van bestuur stof deden opwaaien, maken die slechts een fractie uit van dat bedrag. Ook de gewone medewerker weet zijn weg te vinden in de krochten van het declaratiesysteem.

‘Je brengt me op een idee’, zegt Elkie in ’t Ven, docent bij psychologie bij de vraag wanneer zij haar laatste declaratie heeft ingediend. ‘Vorige week zijn we als jaarlijks uitje naar Beekse Bergen geweest en ik heb gereden.’ Zo zullen er wel meer kosten zijn die In ’t Ven wel maakt voor haar werk, maar niet declareert. Je moet het immers wel allemaal onthouden.

Eerste klas
Floris Heukelom, universitair docent economie, herkent dat probleem. Toch is ‘zijn’ managementfaculteit de grootste declarant. ‘Wij zijn een internationaal georiënteerde faculteit. Zo moesten wij een paar jaar geleden van het college van bestuur minstens drie keer per jaar een internationaal congres bezoeken. Dat brengt kosten met zich mee. Maar dan vliegen we wel economy class.’ Binnenlandse reizen voor het werk maakt Heukelom met de trein in de eerste klas. ‘Ja, dat mag. Ik geloof dat die regel universiteitsbreed geldt. Zodat er ook gewerkt kan worden.’

Er zijn duidelijke afspraken bij de managementfaculteit, vertelt Heukelom. En die worden nauwkeurig gecontroleerd. Toch blijven er altijd grijze gebieden en dan is het aan de declarant zelf om daar een ethische afweging in te maken, vindt Heukelom. ‘Een paar vakantiedagen vastplakken aan een congres in Berlijn of Parijs, bijvoorbeeld. Die zijn uiteraard op eigen kosten, maar de reis wordt wel betaald. Maar dat moet kunnen, vind ik.’

Het Savarijn
Als hoofd van het Soeterbeeck Programma is het aan Elianne Keulemans om de declaraties van ‘haar’ medewerkers te controleren. ‘Ik kijk de die altijd wel even door, maar er zit nooit iets buitensporigs tussen. Een borrel of een etentje van het team declareren we alleen bij een wat officiëler evenement – en nee, dan gaan we niet naar Het Savarijn. Als ik verder drie zakelijke etentjes in het jaar declareer, is het veel.’

Niet iedereen neemt de moeite om zijn bonnetjes in te scannen, te uploaden en in het systeem te zetten. ‘Dat is mij de moeite niet waard’, zegt Jacques Sluysmans, bijzonder hoogleraar Onteigeningsrecht. Hij komt een dag per week naar Nijmegen voor zijn werk aan de Radboud Universiteit, daarnaast werkt hij als advocaat. ‘Zie het als een social return. Het geld kan vast beter worden besteed.’ Hoe hoog de kosten zijn die Sluysmans niet declareert? ‘Af en toe een buitenlands congres. En mijn reiskosten. Zo’n twee- à drieduizend euro.’ / Mathijs Noij