De expositie ‘Ik, Maria van Gelre’ in Museum het Valkhof oogstte weinig anders dan lof. Hoogleraar Oude Letterkunde Johan Oosterman is als gastconservator de persoon achter de tentoonstelling over de 'Maxima van de vijftiende eeuw'.

Hoe kijkt u terug op de opening van de tentoonstelling Maria van Gelre in Museum het Valkhof en alle publiciteit daaromheen?

‘Pas een dag of drie voor de opening, zag ik: het is helemaal geworden zoals ik had gehoopt. De positieve recensies in de kranten zijn fantastisch, maar hadden eigenlijk geen invloed meer op mijn gevoel. Het Valkhof is natuurlijk door een heel moeilijke periode gegaan: het museum werd in de publiciteit gereduceerd tot een verwaarloosbaar iets. Dat heeft Maria van Gelre wel veranderd: zowel intern als extern leeft het gevoel weer dat het museum ertoe doet.’

Wat was voor u het hoogtepunt van 2018?

‘Mijn vader van 81 jaar oud liep deze zomer voor de twintigste keer de Vierdaagse. Elke dag heb ik hem ergens opgewacht langs de route. De gesprekken die we hebben gevoerd, de tijd die we met elkaar hebben gehad: dat was voor mij het meest waardevol dit jaar.’

Wat is het beste dat u dit jaar gezien, gehoord of gelezen hebt?

‘Dido Dido van gezelschap Silbersee. Muziek is in mijn ogen de puurste vorm van kunst. Hoogtepunt van de voorstelling is het moment waarop naast de zes zangers op het podium, ineens zangers in het publiek beginnen mee te zingen. Het publiek wordt daardoor opgenomen in een ontroerend mooie melodie.’

Wat wenst u voor 2019 voor uzelf of een ander?

‘Vier jaar geleden vond ik tijdens mijn sabbatical de rust om na te denken, met mensen te spreken en nieuwe plannen te maken. Dat vormde de basis voor wat ik dit jaar heb gedaan. Ik gun meer mensen die rust en tijd – om even niet in de machinerie te hoeven meedraaien.’