Elise Hopman (24) maakte tijdens haar studie een grote switch. Ze kapte met haar master bij natuurkunde om zich te verdiepen in hoe mensen talen leren. ‘Superinteressant. Ik merk nu dat een academische opleiding meer een soort basis is van waaruit je je allerlei onderwerpen eigen kunt maken.’
Maandag spreekt ze tijdens de opening van het academisch jaar.

Ze ging na school wis- én natuurkunde studeren, omdat – houd je vast – ‘dat het moeilijkste was dat ik kon bedenken’. Ze lacht verontschuldigend. ‘Ik weet dat het nerdy klinkt, maar ik ben ook wel een beetje een nerd hoor.’ Opnieuw een lach en een verontschuldigende blik.
Een gesprek met Elise Hopman verloopt in hoog tempo. De achtstejaars studente – ‘ik ben inmiddels langstudeerder!’ – raast in sneltreinvaart door haar studie-ervaringen. Tijdens de opening van het academisch jaar zal ze daar ook op inzoomen. ‘Ik ben een beetje een kletskous en ik ben bang dat ik alles nu al weg zal geven’, zegt ze. Om te vervolgen: ‘Oké, een tipje van de sluier dan: het wordt een reflectie op wat ik heb geleerd al die jaren. Ook qua persoonlijke ontwikkeling.’

Overspannen
Haar studententijd verliep niet altijd makkelijk. Ze heeft een periode achter de rug waarin ze overspannen was. ‘Ik ben best wel perfectionistisch, dat had ermee te maken.’ Af en toe verloor ze uit het zicht wat voor haar belangrijk was, dat gaat nu beter. ‘Ik heb geleerd om stil te staan bij waarom ik iets doe: doe ik dingen omdat ik het zelf wil of omdat anderen dat van me verwachten.’
Zo realiseerde ze zich aan het einde van haar bachelor dat ze niet de rest van haar leven wis- en natuurkunde wilde doen. ‘Dat gaf wel even een gevoel van paniek’. Bij natuurkunde was ze omringd door studenten die enorm zijn gemotiveerd voor het vak. ‘Zó opvallend. Ze kunnen tot ’s avonds laat over natuurkunde praten. Op maandagmorgen komen ze met enthousiaste verhalen over de artikelen die ze hebben gelezen in de wetenschapsbijlage van NRC. Daar was ik jaloers op. Ik wilde ook iets doen waar ik zo enthousiast voor ben.’

Een studiekeuzetest bij het Radboud Career Service hielp haar op weg. ‘Maar ik ben me ook gaan afvragen wat ik zelf eigenlijk graag lees in de wetenschapsbijlage. Geen natuur- en wiskunde, maar juist psychologie en talen.’
Tijdens een minor bij taalwetenschap leerde ze over psycholinguïstiek, een mix van psychologie en taalwetenschap, die de mens bestudeert als taalgebruiker. Toen was ze om. ‘Ik ben onmiddellijk gestopt met mijn master natuurkunde.’
Ze is blij dat het überhaupt kon: van natuurkunde overstappen naar psycholinguïstiek – dat valt onder de master cognitieve neuroscience. Haar masterstage, die ze loopt bij het Max Planck Instituut voor Psycholinguïstiek, heeft haar alleen maar bevestigd in haar keuze. ‘Ik vind dit superinteressant. Ik merk nu ook dat een academische opleiding meer een soort basis is van waaruit je je allerlei andere onderwerpen eigen kunt maken.’

En wie weet komt haar kennis van de wis- en natuurkunde nog wel eens van pas. ‘Binnen de psycholinguïstiek wordt veel onderzoek gedaan met de MRI-scan. De manier waarop je de data van die scans kunt analyseren is volop in ontwikkeling. En daar komt heel wat wiskunde en natuurkunde bij kijken.’/ Martine Zuidweg