Niet het beste weer om in een tent te slapen, maar na een nacht rennen zijn de lopers niet zo kieskeurig meer. Vox sprak een aantal Bata-nachtbrakers in Enschede.

Het is stil op de Bata-camping. De eerste lopers van de nachtploeg kruipen langzaam hun tent uit. Wakker geworden door de muziek die sinds twaalf uur vanmiddag uit de luidsprekers schalt.
Een paar meter verderop staat een grote partytent met daaromheen een aantal kleine tenten. In de partytent zitten studenten gezellig onder een paar opengeritste slaapzakken. Om hen heen staan kratten met broodjes, snoep en fruit en blikken bier.

Irene Swinkels, Kris Peeters, Tessa Duking en Pauline Geuijen houden een oogje in het zeil terwijl de nachtploeg nog even wat slaap meepakt. De dames zijn van de Nijmeegse studentenhandbalvereniging Ha-Stu. Gisteren reden ze met vier volgeladen auto’s richting Enschede om de tenten op te zetten. ‘Na een nacht rennen, heb je weinig zin om nog eens je eigen tent op te zetten,’ legt Swinkels uit. ‘Maar de luchtbedden moeten ze zelf opblazen.’

Mooi toch?
Weer wat verderop kruipt Joost Ankone zijn tent uit. ‘Welke mongool zet om twaalf uur de muziek aan?’ vraagt de Nijmeegse student zich af. Vanochtend om negen uur lag hij pas in de tent. ‘Gelukkig bleef het vannacht droog. De ochtendploeg heeft het veel zwaarder. Die moet midden in de nacht opstaan, dan ben je echt gebroken.’ Ankone rent voor de vijfde keer mee met de Nijmeegse studentenvolleybalvereniging Heyendaal. Naar het feestje in Enschede gaat hij al veel langer. ‘Mijn ouders wonen in de buurt. Sinds mijn zestiende ga ik al. Lekker een biertje drinken op een studentenfeest. Mooi toch?’

Eefje Vercoulen en Bram Meijlink van Mebiose, de Utrechtse studievereniging van Biomedische wetenschappen, hebben hun werk al gedaan. Gisteren zetten ze alle tenten klaar, nu hoeven ze alleen nog maar eten voor vanavond te bestellen. Als eerstejaars hebben beiden nog niet meegelopen, maar dat hoeft ook niet om de sfeer van de Batavierenrace mee te pakken, aldus Vercoulen. Het feestje om het rennen heen, dat spreekt haar meer aan. ‘Daar kom ik volgend jaar voor terug. Dat weet ik zeker.’ / Jolene Meijerink