Liggen in een MRI-scanner is een vrij spirituele ervaring. Ik moet me focussen op een rode stip, mag niet met mijn ogen knipperen en word omgeven door elektronische geluiden. Op mijn onderbuik is een pompje bevestigd waarin ik in geval van nood kan knijpen. In mijn hand bevindt zich een SNES-achtige knoppendoos waarmee ik op stimuli moet reageren. Even fantaseer ik over cryo-sleep, maar de intercom brengt mijn aandacht terug naar het hier en nu: ‘Maarten, ben je klaar om te beginnen?’

Geen zorgen, er is niets met me aan de hand. Ik heb geen hersentumor, ben niet psychotisch, krijg geen elektroshocktherapie. Vandaag ben ik proefpersoon, net als gisteren en morgen. Het meedoen aan experimentjes is voor mij een kruising tussen een bijbaantje en een uit de hand gelopen vrijetijdsbesteding. Ik help de wetenschap, en de wetenschap helpt mij met de sponsoring van mijn studentenleven.

Tijdens mijn vorige MRI-bezoek had ik een kater en dorst. Vandaag ben ik fit en het onderzoek is leuk. Ik moet geld investeren in andere proefpersonen en zij in mij. Hoe meer risico ik neem, hoe groter mijn bonus kan worden. Die bonus wordt na het onderzoek ook echt uitbetaald, dus vandaag blijf ik wakker. (Anders dan vorige week, toen een boze Litouwse onderzoekster me via de intercom uit mijn dromen hielp. Aan het begin van het experiment was ik opgesloten in een MEG-scanner. De MEG is een soort twee kubieke meter grote helm en meet net als de MRI hersenactiviteit. Ik mocht me anderhalf uur niet bewegen en met mijn ogen alleen in salvo’s knipperen. De robotische vrouwenstem wier Engelse zinnen ik moest onthouden, zong me uiteindelijk in slaap.)

Na afloop krijg ik een en profil-foto van mijn ontblote hersenen mee als souvenirtje. Thuis schrijf ik me in voor het volgende proefje. Na het invullen van een enquête blijk ik echter niet binnen de criteria van dit onderzoek te vallen. Ik had de vraag of ik van plan was een einde aan mijn leven te maken met nee beantwoord, dus waarschijnlijk ben ik niet suïcidaal genoeg. Jammer voor de wetenschap, maar voorlopig probeer ik in leven te blijven.

Wil jij ook meedoen aan proefjes voor gemiddeld acht euro per uur? Hier kun je je inschrijven.

Lees alle columns van Maarten van Gestel