Donderdag gaat Europa de stemhokjes in voor de Europese verkiezingen. Voor veel mensen voelt de Brusselse politiek ver weg, maar voor deze alumni niet: zij kiezen er juist voor om hun Nederlandse leven te verruilen voor Brussel.

Bart Groothuis (38), nummer 4 voor VVD, alumnus geschiedenis

‘Ik zat in de universiteitsbibliotheek toen de vliegtuigen de Twin Towers invlogen. Daarna kwam de tijd van Pim Fortuyn, er gebeurde veel in de wereld. Na een tijdje zei een vriendin tegen mij: Bart, jij houdt toch zo van discussiëren, waarom ga je niet bij de JovD? Ik ging mee naar café Samson en was meteen verkocht. Een jaar later was ik voorzitter en werd ik actief in de VVD.

Ik ben altijd een liberale conservatieveling geweest, maar juist daarom vond ik het linkse Nijmegen zo interessant. Hier had je Marxisten, krakers, mensen met hanenkammen. Overdag studeerden we, ’s avonds dronken we een biertje en discussieerden we over het kapitalisme. Daar heb ik geleerd om altijd fundamenteel geïnteresseerd te zijn in de ander: wat maakt dat je zo overtuigd bent van je standpunt?

‘Ik ben altijd een liberale conservatieveling geweest, maar juist daarom vond ik Nijmegen zo interessant’

Inmiddels werk ik tien jaar voor het Ministerie van Defensie op het gebied van cyber security. Hier hamer ik steeds weer op betere Europese wetgeving rondom de digitale wereld. Technologie is leidend geworden in de geopolitiek. Het gaat de machtsverhoudingen tussen landen wezenlijk veranderen. Een internetjaar duurt drie maanden, zeg ik wel eens. Politici hebben niet door hoe snel het gaat.

Uiteindelijk kwam de vraag uit de VVD of ik dit thema zelf wil oppakken. Dat móet op Europees niveau, als Nederland zijn we daar veel te klein voor. Na heel wat gesprekken stond ik op de lijst. Ik heb hier ook een fantastische baan, een gezin, maar ja: een kans om zelf de toekomst vorm te geven laat ik nooit liggen.’

Laurens Dassen (33), voorzitter en nummer 3 voor Volt, alumnus managementwetenschappen

‘Afgelopen zomer heb ik mijn baan bij ABN AMRO opgezegd. Sindsdien stop ik al mijn tijd in Volt en leef ik van mijn spaargeld. We zijn een jonge partij, dus er is weinig geld, maar veel energie. Daarom ben ik ook actief geworden: die energie moet weer terugkomen in Europa.

In mijn studietijd was ik helemaal niet zo’n politiek geëngageerde student. Ik was wel betrokken bij de wereld hoor, maar ik zat niet bij een debatclub of vereniging. Pas toen ik in mijn derde jaar mee ging doen met United Netherlands, ontdekte ik hoe belangrijk internationale betrekkingen zijn. Elke week kwamen we als fictieve Nederlandse delegatie samen om de Verenigde Naties te simuleren. We mochten zelfs naar Oxford en Harvard om daar de studenten uit andere landen te ontmoeten.

‘Brussel haal ik waarschijnlijk net niet’

Volt staat voor méér Europa. Problemen als klimaatverandering, belastingontduiking en migratie kunnen we niet op nationaal niveau aanpakken – daar moet veel betere Europese samenwerking voor komen. Ook hier in Nederland wil ik dat laten zien. Een zetel in Brussel haal ik waarschijnlijk net niet, maar ik blijf actief voor Volt. Ik wil Europa zichtbaarder maken, weer de verbinding met de mensen terugkrijgen. Ook na de verkiezingen.’

Tineke Strik (57), nummer 2 voor GroenLinks, alumna Rechten en universitair hoofddocent migratierecht

‘Na twaalf jaar in de Eerste Kamer besloot ik vorig jaar om te stoppen. Doorstroom is gezond, en ik wilde niet mijn aandacht blijven verdelen tussen de universiteit en de politiek. Het wordt tijd voor focus op de wetenschap, dacht ik.

Totdat Jesse ineens belde. Of ik niet naar Brussel wilde. Migratierecht, mijn specialisatie, is natuurlijk een hot topic op dit moment. Praktisch alle wetgeving over asiel en migratie wordt op Europees niveau vastgesteld. Ik wil eraan bijdragen dat die wetgeving en verdragen in overeenstemming zijn met de mensenrechten. Die worden te vaak uit het oog verloren.

‘Europa moet transparanter worden’

Europa moet ook transparanter worden. Nu kunnen organisaties, burgers en pers de onderhandelingen en standpunten van lidstaten bijvoorbeeld amper volgen. Dat moet anders. Alleen zo kunnen we ook de betrokkenheid bij de burgers vergroten, en laten zien welke politieke keuzes op het spel staan.

De focus op de menselijke, internationale kant van het recht heb ik altijd gehad. Ik promoveerde hier al op de eerste asiel- en migratierichtlijnen die Europa maakte en de effecten in de lidstaten. Nu heb ik de kans om mijn kennis in praktijk te brengen. Het is jammer dat ik daarvoor moet stoppen in Nijmegen, maar ik hoop door de combinatie van mijn politieke ervaring en mijn expertise echt het verschil te kunnen maken in Brussel.’

Daan Versteeg (39), nummer 7 voor CDA, alumnus Rechten

‘Op mijn campagneposter staat mijn mobiele nummer. Mensen kunnen me gewoon whatsappen, zeg ik altijd. Ik wil dat Europa bereikbaarder wordt – nou, dan moet je dat ook waarmaken. Maar het loopt nog niet storm, hoor. Een vrouw vroeg wat ik ga doen aan het VN-gehandicaptenverdrag. Een paar jongens uit de buurt hebben me geappt of ik een jointje met ze kwam roken. De eerste vraag kon ik met de hulp van een partijgenote goed beantwoorden, de tweede heb ik maar afgewezen.

In mijn studententijd zat ik bij de Provinciale Staten voor het CDA. Het is een echte middenpartij, maar dan wel conservatief. Dat vind ik goed. We moeten contact houden met onze roots, anders raken we mensen kwijt. Dat zie je nu ook in Europa: aan alle kanten dreigen we onze waarden te verliezen, en juist daardoor verliezen mensen hun vertrouwen in Brussel.

‘De belangrijkste les die ik leerde in mijn studententijd, was altijd: dóe iets’

De belangrijkste les die ik leerde in mijn studententijd, was altijd: dóe iets. Ga niet alleen naar je colleges om wat aantekeningen te maken, maar zorg dat je je ergens bij aansluit. Of dat nou een roeivereniging of een debatclub is, of je nou rechts of links bent – het gaat erom dat je betrokken blijft bij de wereld om je heen.

Naast mijn baan als advocaat in het Europese aanbestedingsrecht heb ik daarom altijd contact gehouden met het CDA. Ik ben vicevoorzitter in het partijbestuur van Noord-Holland. Zowel in mijn werk als bij het CDA zie ik steeds weer hoe de belangrijkste wetgeving in Brussel wordt gemaakt. Daarom wil ik dáár het verschil te maken. Is het niet nu, dan wel bij de volgende verkiezingen.’