Filmmaker Vincent Boy Kars ziet het veel in zijn eigen omgeving: twintigers die het moeilijk hebben. In zijn nieuwe documentaire Independent Boy neemt hij het leven van zijn vriend Metin voor een maand volledig over in een poging hem te helpen. Woensdag komt Kars naar LUX om met andere millennials over stress en keuzes te praten.

Filmmaker Vincent Boy Kars (27) nam een maand lang de controle over in het leven van zijn besluiteloze vriend Metin (27). Waarom? Omdat Metin slim en creatief is, maar er niks mee deed. Een schop onder zijn kont, dat had hij nodig! Kars, zelf een twintiger, besloot hem die schop te geven.

Kars’ poging wat van Metins leven te maken resulteerde in de documentaire Independent Boy. De documentaire vertelt het persoonlijke verhaal van Metin, maar behandelt in essentie een veel breder maatschappelijk probleem, waar ook veel studenten en afgestudeerden mee kampen. Vox sprak met de filmmaker over zijn documentaire en de problemen van een generatie millennials.

Waarom heb je in je documentaire gekozen voor dit onderwerp?

‘Om me heen zie ik veel leeftijdsgenoten die het moeilijk hebben. Ze hebben last van paniekaanvallen, burn-outs, angst, depressies. Dat is heftig! Ik vroeg me af waarom ik mijn carrière wel van de grond krijg met iets wat ik leuk vind, terwijl het hen niet lukt. Je wilt je vrienden helpen, door ze te steunen en adviseren, maar uiteindelijk houden zij de controle over hun leven. Je staat in principe machteloos. Maar wat nu als ze die controle volledig uit handen geven, dacht ik bij mezelf. Dan kan ik misschien echt iets betekenen. Zo ontstond het idee voor deze documentaire.’

De opnames voor je documentaire vonden plaats in januari 2017. We zijn inmiddels een jaar verder. Hoe gaat het nu met Metin? Heeft je ingreep effect gehad?

‘Het gaat een stuk beter. Metin maakt experimentele elektronische muziek en wil daarmee ook carrière maken, maar durfde nooit naar buiten te treden met zijn werk. Daarin heb ik hem gepusht. Ik denk namelijk dat je gelukkiger wordt als je bevestiging krijgt van de buitenwereld. Tegelijkertijd kwam ik er tijdens het filmen achter dat mijn motivatie om hem te veranderen gelijk staat aan de maatschappelijke druk van het moeten presteren. Dat was niet goed…’

Daarmee heb je ook meteen een breder probleem te pakken, namelijk dat veel twintigers druk van buitenaf voelen om alsmaar te excelleren. Leggen we tegenwoordig niet te veel nadruk op het streven naar succes?

‘Zeker. Het zit in de menselijke aard om steeds meer en beter te willen. Dat merk ik ook bij mezelf. Ik vind het heel moeilijk om dankbaar te zijn voor wat ik heb, omdat ik alleen maar bezig ben met de volgende stap. Buiten het werk heb ik moeite om rust te vinden. In die zin ben ik een product van het doorgeschoten streven naar succes.’

En ondertussen zoeken we nog steeds naar een oplossing. Ligt die bij de twintigers zelf?

‘Politiek en media moeten het probleem serieuzer nemen, want zij kunnen een rol spelen in het beter informeren van oudere generaties. Die lijken namelijk nog steeds niet te snappen waarom dit speelt. Verder ligt de oplossing inderdaad grotendeels bij de twintigers zelf. Zij moeten hun problemen erkennen en op de een of andere manier uiten. Ik doe dat door middel van mijn films. Als ik het film maken niet had gehad, was ik bij een psycholoog beland. Maar ik weet dat veel anderen het juist voor zich houden. Dat werkt eenzaamheid en depressie weer in de hand. Tegen hen wil ik zeggen: ga naar een vertrouwenspersoon, spreek je problemen uit of doe er iets creatiefs mee!’