Verhuizen naar een ander land kan zowel aangenaam als verraderlijk zijn en dat geldt al helemaal voor wie naar een ander continent verkast. Voor Aziatische studenten in Europa zijn de verschillen in voedsel, festivals en cultuur enorm. Jwalant Yagnik, zelf een Aziatische student, interviewde drie studenten uit India, Bangladesh en Japan.

Mohit Jethwani uit India begon in september aan zijn master Artificial Intelligence. ‘Ik heb me nog geen enkel moment sociaal gehandicapt gevoeld’, zegt hij. Mohit voelt zich naar eigen zeggen tamelijk geaccepteerd door Nederlanders. De Japanse student Masafumi Sunakoda, die sinds acht maanden Culturele Antropologie studeert in Nijmegen, heeft dezelfde ervaring.

Shanto Rahman, een masterstudent Globalisation, Migration and Development, ervaart wel een verschil tussen Nederlandse en internationale studenten. ‘Tijdens de les worden Nederlandse en internationale studenten in afzonderlijke groepen ondergebracht’, zegt de student uit Bangladesh. ‘Dat creëert een zekere afstand.’

Ook in opleidingsniveau merken de Aziatische studenten een verschil met hun thuisland. De drie studenten zijn het erover eens dat de onderwijsnormen in Nederland hoger liggen dan thuis en ook op het vlak van onderzoek zijn er meer mogelijkheden. ‘De lesmethodes zijn anders en daar moeten we soms even aan wennen’, aldus Mohit.

Perfect Engels

Een andere barrière is natuurlijk de taal. Mohit en Shanto ervaren vooral een probleem in dagelijkse dingen, zoals naar de supermarkt gaan. Volgens Mohit, vegetariër, is het moeilijk om te achterhalen welke ingrediënten er in sommige producten zitten. ‘Onlangs kocht ik een pak noedels, later ontdekte ik dat er kip in zat. Daar kon ik helemaal niets mee’, zegt hij.

‘De winkelbediendes zijn altijd erg behulpzaam’

‘Als je je altijd tussen Nederlandse studenten begeeft, die de hele tijd Nederlands met elkaar spreken, voel je je wel eens buitengesloten’, aldus Shanto, die zich een excursie met haar klasgenoten herinnert. ‘Ze bleven maar babbelen en kletsen in het Nederlands. Ik vroeg me af of ik hen even in het Engels moest aanspreken, zodat ik me niet buitengesloten zou voelen.’

Masafumi ervaart taal dan weer niet als een probleem in het dagelijks leven. ‘In de supermarkt vind ik de winkelbediendes altijd erg behulpzaam’, zegt hij. ‘Ik kan hen alles vragen over de producten die ik wil kopen, ze beantwoorden mijn vragen in perfect Engels – ook als ze erg gedetailleerd zijn.’

Pizza met noedels

Mensen die lange tijd in het buitenland wonen, missen altijd wel iets van hun thuisland. In het geval van Mohit en Masafumi is het gemis van gastronomische aard. Ze vinden het moeilijk om restaurants met een authentieke Indiase of Japanse keuken te vinden in Nederland. ‘Nederlanders hebben nog altijd niet ontdekt wat kruiden zijn. Het eten is hier zo vlak’, zegt Mohit. ‘Ik mis het pittige eten uit India, vooral de Pav Bhaji op Bombayaanse wijze: een hete groentemix met pikante kruiden en speciaal brood. Ook knapperig en pittig streetfood zoals ‘pani pure’ of ‘bhel pure’ heb ik hier nog niet gevonden.’

Masafumi verlangt vooral naar de okonomiyaki in Hiroshima-stijl. ‘Het is een soort pizza met noedels. Helaas kan ik hier nergens de juiste soort noedels vinden, laat staan de specifieke saus.’

Familie

Maar wat is nu eigenlijk de grootste schok die de studenten voelden na de verhuizing naar Nederland? Masafumi was toch vooral overrompeld door het niveau van het onderwijs. ‘In Japan zijn de studies veel eenvoudiger’, zegt hij.

Mohit, die al drie jaar had gewerkt in India voor hij hier aan zijn masteropleiding begon, is dan weer onder de indruk van de manier waarop Nederlanders hun tijd verdelen tussen werk en familie. ‘Sinds ik in Nederland woon, hecht ik meer waarde aan de tijd die ik met familie doorbreng’, zegt hij.

‘Mijn eerste maanden in Nederland waren niet eenvoudig’

Vlak na haar verhuizing had Shanto vooral moeite met de Nederlandse woningmarkt. ‘Aanvankelijk was het heel moeilijk om een woning te vinden’, zegt ze. ‘Bovendien maakte ik in Nederland weinig kans op een beurs of een baan. Het maakte mijn eerste maanden in Nederland niet eenvoudig. Maar inmiddels heb ik gelukkig een beurs, een woning én een baan gevonden.’