Je kunt natuurlijk bij de Refter gaan werken of vakkenvuller worden. Maar als student kun je ook kiezen voor een iets avontuurlijker bijbaantje. Wouter is kistendrager, Laura maakt pornografische foto's en Kas kijkt sportwedstrijden tegen betaling.

Wie: Wouter Dreschler, student Politicologie (24)
Bijbaan: Kistendrager/uitvaartassistent (15,50 euro per uur)

‘Ik werk als kistendrager en uitvaartassistent voor Ferentes, een uitzendbureau voor werknemers zoals ik. Ik ben verantwoordelijk voor een team van vier, zes of acht dragers. Mijn werk is een stuk afwisselender dan mensen vaak denken. We sluiten de kist en dragen deze naar binnen, maar ik ontvang ook de gasten, loop naast de auto’s en soms word ik ingehuurd om familieleden uit te leggen hoe ze een kist moeten dragen. Laatst ben ik zelfs gevraagd om op een huis van een overleden persoon te passen, om inbraak tegen te gaan.

Soms is het werk emotioneel zwaar. Ik heb bijvoorbeeld eens de kist van een leeftijdsgenoot moeten tillen, die was overleden bij een motorongeluk. Bij dat soort diensten praat ik na afloop met mijn collega’s, omdat ik weet dat het voor hen ook zwaar kan zijn. Dat lucht op. Ik vind mijn werk leuk, door de voldoening die het geeft en omdat het geen negen-tot-vijfbaan is. Soms sta ik om vier uur ’s ochtends naast mijn bed om naar een uitvaart in België of Duitsland te gaan. Daarnaast ben ik een perfectionist en in dit werk kan ik dat heel goed kwijt. Het is mijn taak om ervoor te zorgen dat mensen op de juiste manier afscheid kunnen nemen van de overledene, zonder dat ze afgeleid worden door fouten van ons.’

Wie: Laura Meeuwsen, student Psychologie aan de HAN (22)
Bijbaan: Erotisch fotograaf (110 euro per uur, ZZP-tarief, wisselende uren)

‘Ik werk als fotograaf en doe vooral klussen die met seks te maken hebben. Zo maak ik naaktfoto’s van mannen en vrouwen, maar ook van pornosets die als teaser op een website gebruikt kunnen worden. Ik had als puber al interesse in naakt-zijn, ging naar naaktstranden en ben altijd erg open geweest over seks. Toen ik later naar de fotografieschool ging, kon ik mijn interesse in seksualiteit goed combineren met mijn belangstelling voor fotografie. Ik streef ernaar dat mensen zich voor mijn lens zowel lichamelijk als persoonlijk helemaal blootgeven.

‘De producties waar ik aan meewerk zijn geen standaard pornovideo’s’

De producties waar ik aan meewerk zijn geen standaard pornovideo’s. Dus geen blonde-haren-en-dikke-tieten-scenario’s. Daar is niets echts aan. Ik vind het belangrijk om het artistieke met het erotische te combineren. Ik ben behoorlijk creatief en vind het leuk om te puzzelen met de verschillende aspecten: hoe breng ik de emotie zo puur mogelijk naar voren en zorg ik tegelijkertijd dat de foto een verhaal vertelt? Dat maakt het werk heel leuk.

Minder leuk is dat ik het gevoel heb dat ik af en toe veroordeeld word vanwege mijn werk. Veel mensen hebben vooroordelen over de porno-industrie. Ze begrijpen bijvoorbeeld niet hoe een professionele pornofilm geproduceerd wordt en denken dat de personen die eraan meewerken, constant geil zijn. Ik zou hun aanraden met mensen zoals ik in gesprek te gaan en open te staan voor andere invalshoeken.’

Wie: Kas Rapstok, student Sociologie (21)
Bijbaan: Sportwedstrijden kijken voor wetenschappelijk onderzoek (30 euro per wedstrijd, gemiddeld twee à drie wedstrijden per weekend

‘Ik werk voor het Mulier Instituut dat wetenschappelijk onderzoek doet naar sportgedrag. Ik volg plaatselijke voetbalen hockeywedstrijden op wisselend niveau en hou bij in welke mate spelers sportief en onsportief gedrag vertonen. Dat doe ik aan de hand van een mobiele app. Ik zit gewoon op de tribune en als er een harde overtreding wordt gemaakt of een opstootje plaatsvindt, dan geef ik dat aan in de app. Ik noteer ook wanneer iemand juist het wangedrag van zijn medespelers corrigeert.

‘De teams waren elkaar over en weer continu ‘kinderachtig’ aan het noemen’

Over het algemeen zijn de wedstrijden vrij sportief. Soms zijn er wel opstootjes. Vanaf de tribune denk ik dan: waar gaat het überhaupt over? Maar ik begrijp het wel: ik voetbal ook, en als ik zelf in het veld zou staan, zou ik net zo verhit kunnen reageren.

Het lijpste dat ik heb meegemaakt was tijdens een voetbalwedstrijd voor senioren. Daar waren de spelers van het uitteam zo ontevreden over de scheidsrechter dat ze zelfs van het veld af wilden lopen. De teams waren elkaar over en weer continu ‘kinderachtig’ aan het noemen en belachelijk aan het maken. En dat voor een wedstrijdje op een nietszeggend veteranenniveau.’