Sorin Sterie ontdekte dat de gemeente Nijmegen onterecht fietsen weghaalde. De student Business Administration en meester in de rechten kreeg niet zonder slag of stoot gelijk. ‘Ze proberen hun eigen fouten weg te moffelen.’

Toen Sorin Sterie (25) vorig jaar augustus met de trein terugkwam in Nijmegen, was zijn fiets nergens te vinden. Waarschijnlijk door de AFAC meegenomen, wist hij. Toen de student zich er juridisch in verdiepte, bleek dat de gemeente zijn fiets helemaal niet mócht weghalen.

Die bevinding was de aanleiding voor een juridische strijd tussen Sterie en de gemeente Nijmegen over het lot van verkeerd geparkeerde fietsen. Sterie: ‘Als de overheid zich niet aan de wet houdt, hoe kan ze dan van burgers verwachten dat wel te doen?’

Niet gecharmeerd

De student Business Administration en meester in de rechten baseert zijn standpunt op een uitspraak van de Raad van State in 2010. Volgens deze uitspraak mag de gemeente niet zomaar fietsen verwijderen indien ze niet hinderlijk in de weg staan.

‘De gemeente moet eerst een officiële aanzegging overhandigen, pas dan mag de fiets weggehaald worden’, zegt hij. ‘In Nijmegen krijg je achteraf een aanzegging, als je je fiets bij de AFAC ophaalt. Dat mag dus niet.’

Met de uitspraak van de Raad van State op zak meldde Sterie zich bij het depot van de AFAC aan de Tarweweg. Zijn boodschap: ik wil mijn fiets terug. ‘Ze vonden dat ik heel moeilijk deed en wisten niet goed wat ze met me aan moesten’, herinnert hij zich. ‘Uiteindelijk haalden ze er een eenheid buitengewoon opsporingsambtenaren bij. Die zeiden dat ik de reguliere tien euro moest betalen, maar dat ik achteraf bezwaar kon aantekenen.’

Sterie betaalde het tientje, maar diende niet lang daarna een bezwaarschrift in. ‘Mijn betoog had zeven juridisch steekhoudende argumenten, maar werd zonder goede onderbouwing afgewezen.’ Hij besloot medestanders te zoeken en stelde bij de gemeente voor om de kwestie bij de rechtbank in Arnhem voor te leggen. ‘Daar stemde de gemeente in eerste instantie mee in.’

Intimidatie

In het gemeentehuis gingen ondertussen de alarmbellen af. Op 8 mei nodigde wethouder Bert Velthuis de student uit voor een gesprek. Sterie vroeg een medestudent mee te gaan, Velthuis nam drie ambtenaren mee. Aanvankelijk dacht Sterie dat de wethouder er samen uit wilde komen. ‘Maar ik had geen idee wat me overkwam, het gesprek was een pure intimidatietactiek. Ze beweerden dat ik het alleen maar deed om mezelf op de kaart te zetten en dat ik ambtenaren onnodig bezighield. Hoe ze ons behandelden, ging alle perken te buiten.’

‘Ik antwoordde dat het voor mij een principiële kwestie is. Een overheidsinstantie hoort zich aan de wet te houden. Kijk naar de problemen rondom het stikstofbeleid: daar heeft de regering veel projecten moeten stopzetten omdat een rechter bepaalde dat het beleid niet goed was. Dat vonden Velthuis en de ambtenaren appels met peren vergelijken.’

‘De gemeenteraad staat bij de AFAC volledig buitenspel’

Drie dagen later kreeg Sterie een mailtje van de gemeente dat zijn bezwaarschrift terecht was verklaard. Een rechtszaak was dus niet meer nodig. ‘Ik heb wel een vermoeden waarom ze opeens van gedachten zijn veranderd. De gemeente wilde waarschijnlijk voorkomen dat de situatie dankzij de rechtszaak openbaar werd. Tegelijkertijd vroegen ze om samen een coördinatieplan voor de media voor te bereiden. Dat heb ik natuurlijk niet gedaan. Het komt op mij over alsof ze hun eigen fouten proberen weg te moffelen.’

Schimmige constructie

Wat Sterie het meest stoort, is dat de gemeente bewust de regels overtrad. Wethouder Velthuis gaf dit tijdens het gesprek toe, zegt de student. ‘Voor de gemeente was het puur een afweging van de kosten en de baten. Reken maar uit: bijna 60.000 fietsen zijn sinds 2010 voor een tientje per stuk weggehaald. Opgeteld heeft dat meer dan een half miljoen euro opgeleverd.’

Daarbij zet Sterie vraagtekens bij de schimmige constructie achter de AFAC. Door de status als stichting is de Algemene Fiets Afhandel Centrale geen officieel onderdeel van de gemeente. ‘De gemeenteraad staat hierdoor als controlerend orgaan volledig buitenspel. 44 procent van alle fietsen wordt niet opgehaald en vervolgens doorverkocht. Niemand weet waar dat geld heengaat.’

Doorzetten

De gemeente is voorlopig gestopt is met het verwijderen van verkeerd geparkeerde fietsen, tenzij ze hinderlijk in de weg staan. Sterie kijkt tevreden terug op de uitkomst. ‘Het was een strijd van David tegen Goliath. Ik heb de hoop dat studenten uit mijn verhaal de boodschap halen dat doorzetten loont. Als je ergens tegenstand ondervindt en je weet dat je gelijk hebt, is dat juist het moment om door te drukken.’