Meer vrouwelijke wetenschappers binnen de muren van het Huygensgebouw, is het doel van de werkgroep Gender Policy. De werkgroep heeft een plan van aanpak gemaakt. ‘De kwaliteit van de wetenschap zal omhoog gaan, daar ben ik van overtuigd.’

Hoogleraar theoretische natuurkunde Renate Loll is er zelf in opgegroeid: een klimaat waarin vrouwelijke bèta’s met gefronste wenkbrauwen worden bekeken. ‘Twijfel of je het echt wel zal kunnen, twijfel of het vakgebied echt iets voor je is. Je wordt als bètameisje vaak onderschat.’ En het vreemde is dat dat niet overgaat als je als vrouwelijke bèta naam hebt gemaakt en een mooie titel mag dragen. ‘Er wordt altijd kritisch naar je gekeken. Alleen al omdat je als vrouw in de bètawereld enorm opvalt. Als man verdwijn je sneller in de massa.’

Eén truc is om een doorzichtige muur om jezelf heen te bouwen en je niet teveel aan te trekken van wat je omgeving denkt en zegt. Veel prettiger is het natuurlijk om het klimaat waarin je werkt aan te pakken. En dat is precies wat het rapport van de genderwerkgroep van de bètafaculteit beoogt.

Renate Loll, die ook in de werkgroep zat, wil er duidelijk over zijn: het Huygensgebouw is geen eiland, maar een afspiegeling van een samenleving waarin andere verwachtingen worden gesteld aan vrouwen. ‘Toch willen we proberen hier een klimaat te creëren waarin iedereen zijn of haar talenten ongehinderd kan ontplooien.’

Scheefgroei
Het gaat niet goed met de doorstroming van vrouwelijke wetenschappers in het Huygensgebouw. Het percentage vrouwen met een vaste aanstelling, die dus geen promovendus of postdoc zijn, is op dit moment 13 procent. Het aandeel vrouwen in het hooglerarenkorps is de laatste jaren gedaald. In 2010 was 12 procent van de bètahoogleraren vrouw, in 2014 nog maar 8 procent.

De genderwerkgroep heeft in kaart gebracht waar het mis gaat en wat er moet gebeuren om verdere scheefgroei te keren. Zo wil de werkgroep – liefst nog voor de zomervakantie – een gendercoördinator aanstellen, met een kort lijntje naar zittende vrouwelijke wetenschappers en een focus op het binnenhalen van nieuwe. Bij alle nieuwe aanstellingen moeten leidinggevenden actief op zoek naar geschikte vrouwelijke kandidaten. De werkgroep stelt ook voor om vijftigduizend euro te reserveren voor vrouwen die met zwangerschapsverlof gaan, om ze te helpen hun wetenschappelijke productiviteit overeind te houden. Nog een aanbeveling: introduceer ‘exit interviews’ met vertrekkende wetenschappers om achter hun motieven te komen.

Loll hoopt haar collega’s in leidende functies ervan te overtuigen dat meer excellente vrouwen op wetenschappelijke posities niet alleen waardevol is voor vrouwelijke onderzoekers en studenten, maar voor de hele organisatie. ‘De kwaliteit van de wetenschap zal omhoog gaan, daar ben ik van overtuigd. Als je heel breed kijkt naar een probleem vind je ook meer manieren om dat probleem op te lossen. Gemengde teams leveren in het algemeen betere uitkomsten dan monoculturele teams.’ / Martine Zuidweg