Anne Faber, oud-student Bedrijfskunde aan de Radboud Universiteit, is gisteravond eindelijk gevonden. Er komt daarmee een einde aan dagen vol spanning, waarin door heel Nederland werd meegeleefd met de verdwijning van de 25-jarige Anne. Jasmijn Lobik, die Anne kende via Cultuur op de Campus, tekent bij de studenten die Anne hebben gekend op de universiteit hun ongeloof en verdriet op.  

‘Beste mensen, mijn vriendin is vermist,’ zo begon het bericht waarin de vermissing van Anne bekend werd gemaakt op Facebook. Dat was bijna twee weken geleden. In mijn kennissenkring werd het bericht meteen verwoed gedeeld. Toen nog met een bepaalde scepsis, ze zou toch wel weer opduiken? Anne, die ik leerde kennen tijdens mijn bestuursjaar bij Cultuur op de Campus, verdween vast niet zomaar. Maar waar vanaf het begin rekening mee werd gehouden – het ergste – is waarheid geworden.

Vier jaar lang liep Anne rond op de Radboud Universiteit. Ze was druk bezig met haar studie  Bedrijfskunde en het volgen van kunstvakken. Daarnaast zette ze zich een jaar lang in voor de Expocommissie van Cultuur op de Campus, die exposities verzorgde op en rondom de campus. ‘Een zonnetje,’ noemt Vita de Waal haar mede-commissielid en vriendin. ‘Ze stond altijd voor ons klaar.  Zelfs als ze net haar tentamen had verknald en in de put zat. Soms vroeg ik dan of iemand anders het van haar moest overnemen, maar dat schoof ze altijd terzijde.’

Enorme betrokkenheid

Esther van Kalken, in collegejaar 2013-2014 voorzitter van Cultuur op de Campus, herkent dit: ‘Het was behoorlijk lastig om commissieleden te bewegen nog iets extra’s te doen, maar Anne was vaak de eerste die zich inschreef. En dat zonder morren.’ Jade Kerste, ook commissielid, beschrijft de enorme betrokkenheid van Anne: ‘Ze wist precies wat er speelde in mijn leven en onthield alles.’ Ook Vita noemt dat speciaal: ‘Laatst belde ze me ineens op: ‘Jij bent toch net verhuisd naar een nieuw appartement? Ik ben in de buurt, zal ik even komen kijken?’

‘Ze stond altijd voor ons klaar, zelfs als ze net haar tentamen had verknald en in de put zat’

Ze was van het doen, het aanpakken. Ze wilde graag leren en beter worden. Toen er een kunstproject plaatsvond van de Erasmus Universiteit Rotterdam meldde Anne zich meteen aan. Een weekend lang werkte ze met een groep aan een opdracht voor het Mauritshuis. Haar groep won en ze greep de kans aan om te praten met de manager van het Mauritshuis: het leverde haar een stage op.

Anne is ook actief geweest bij het wetenschapsfilmfestival InScience: voor de editie van vorig jaar liep ze stage bij de marketingafdeling van dit Nijmeegs festival. “Daarvoor heeft ze zich met gedrevenheid, ambitie en enthousiasme ingezet” aldus de reactie van InScience.

Het Huis Utrecht

Ook bijzonder als jongvolwassene: al vanaf het begin van haar studie wist ze precies wat ze wilde. Een baan in het management van een kunst- of cultuurinstelling. Ze ging Bedrijfskunde studeren met kunstvakken ernaast, want daarmee maakte ze op de arbeidsmarkt de meeste kans, redeneerde ze. De bedrijfskundevakken lagen haar niet zo, maar dat was niet erg: ze waren nodig om haar te brengen waar ze heen wilde. Na meerdere stages en vrijwilligerswerk had ze nu een mooie baan bemachtigd bij Het Huis Utrecht.

Anne ging er wel komen, dat idee leefde heel sterk. Daarom klinkt nu ook het ongeloof. Het verdriet dat ‘juist Anne’ dit is overkomen. Iemand die zoveel plannen en ambities had voor haar leven. Het mocht niet zo zijn. Een afschuwelijk misdrijf maakte een einde aan al haar toekomstdromen. / Jasmijn Lobik

De universiteit heeft voor studenten en medewerkers een herdenkingsplek ingericht voor Anne in de Studentenkerk. De kerk is geopend op maandag tot en met donderdag van 9.00 tot 17.00 uur en op vrijdag van 10.00 tot 15.00 uur.