Ach, wat kun je verwachten voor zeven euro vijftig. Rechtenkantine Het Gerecht zet daar een degelijk kerstmenu voor neer. Maar waarom het menu mooier maken dan het is?

Waar zitten we?

In Het Gerecht, de kantine van de rechtenfaculteit – tijdens de lunchpauze. De Refter was geen optie, want er wordt geen kerstmenu geserveerd in een bouwput.

Zit de kerstsfeer er in het Grotiusgebouw wel lekker in?

Op de achtergrond klinkt So this is Christmas en er staat een kerstboom. Daar is het wel mee gezegd. Het is niet zo dat deze universiteitskantine omgetoverd is tot romantisch etablissement – nee, het is gewoon een kantine.

Gemiste kans!

Toch wel. Had de tafels bedekt met rode servetten, met eventueel een ander serviesje en een adventskaars op tafel en de uitstraling was heel anders geweest. Dat de rode wijn ontbrak, heeft natuurlijk alles te maken met het universitaire non-alcoholische regime tot vier uur. Onze bijna-Franse redacteur Ken Lambeets, tevens Bourgondiër, snapt daar nog altijd maar weinig van. Maar er moet nog gewerkt worden, Ken!

Wat eten we?

Uiteraard bestellen we zowel de vegetarische optie, als die met vlees. De carnivoren zetten hun tanden in een gevulde hoenderfilet met cranberries en jus. On the side vinden we flinke porties sperziebonen – pardon: haricots verts – en aardappelgratin. Zo bij elkaar ziet het er smakelijk uit, maar ook wat gewoontjes. Is dit nu de majestueuze ‘Hoender Noël’ die de menukaart ons beloofde?

Niet zo zeuren. Hoe smáákt het?

Het haantje is mals, zeker niet droog, en de cranberries gaan er goed mee samen. De haricots verts blijken gewoon boontjes en de gratin is smaakvol en romig, maar te zout.

En de vegetariërs, worden die een beetje verwend?

Bospaddenstoelenstoof met bosui, truffel, een pasteitje, broccoli – pardon:  romanesco – en tagliatelle. Klinkt helemaal niet verkeerd, toch? De stoof ziet er zeer smakelijk uit, en dat is hij ook. Maar die haast Duitse hoeveelheid tagliatelle, moet dat nu? De enorme berg pasta degradeert de smakelijke stoof tot bijgerecht, terwijl we niks op het bord vinden dat lekkerder is. Ook de romanesco (de ‘broccoli van Rome’, volgens Wikipedia) mag een onsje minder. En van de compote van appel, perzik en cranberry – recht uit het blik, koud en erg zoet – begrijpen we niets. Alsof er een dessert uit de jaren vijftig op ons bord is neergedaald.

De maag is in ieder geval gevuld.

Ja, en dan hadden we ook nog een soepje vooraf. We kiezen de crème van schorseneren en pastinaak. Opletten bij het opscheppen! De bosuitjes en pecannoten liggen een beetje verstopt in een bakje, en zijn hard nodig om de wat saaie groentesoep van een feestelijk tintje te voorzien.

Hoe sluiten we de maaltijd af?

Op het menu prijkt een tiramisu met chocolade, karamelparels en cantuccini. Het uiterlijk van dit toetje schept hoge verwachtingen. Het cacaopoeder bovenop de witte room doet vermoeden dat het hier inderdaad om een tiramisu gaat. Dat blijkt niet het geval: het is een chocolademousse met een laag room erbovenop. We missen de lange vingers, de amaretto en de koffie. Presenteer dit alsjeblieft niet als tiramisu: er lopen ook Italianen op deze campus rond.

Vandaag presenteert Michelin haar sterren. Valt ook Het Gerecht deze eer ten deel?

We hebben lekker gegeten, zij het wat gewoontjes. Daar is an sich weinig mis mee, maar het is wel Kerst, hè. Het wringt vooral bij de verwachtingen. Het menu is pretentieuzer dan het kan waarmaken voor de 7,50 euro die we betalen voor drie gangen. Maar op vlak van prijs-kwaliteit is dit een prima deal.

Vanavond is het door Vox-gerecenseerde menu nog te krijgen in Het Gerecht. Dinsdag is er ook nog een speciaal kerstmenu, zij het een ander dan vandaag.