Vorige week, in de nacht van zondag op maandag, vertrok de Chinese Chang’e 4-raket richting de maan. Met aan boord: een radioantenne van Nederlandse makelij. Onder de kleine groep aanwezigen waren Christiaan Brinkerink en Marc Klein Wolt van het Radboud Radio Lab, mede-ontwikkelaar van het instrument. Brinkerink, net terug uit China, vertelt over de lancering.

Brinkerink: ‘Het was een heel avontuur. Midden in de nacht, om half drie, werden we in de lobby van ons hotel in Xichang opgehaald en in een busje naar het lanceerplatform gereden. Daar werden we naar een speciaal ingerichte, onoverdekte ruimte geleid. Een soort tribune, met uitzicht op het lanceerplatform. Om 5.28 uur ’s ochtends begon de lancering. We zagen de raket omhoog klimmen en richting het oosten vliegen. Na een paar minuten was ‘ie weg. Het is grappig hoe snel zoiets gaat.’

Hoe dichtbij stonden jullie?

‘In het busje kwamen we vlak langs het platform, waar we heel even stopten en de raket voor onze neus zagen staan. Dat was absoluut spectaculair. Onze tribune was iets verder, zo’n drie kilometer van het platform. Dat is ook nog best dichtbij. Nog dichterbij zou ook gevaarlijk zijn, vanwege de giftige uitlaatgassen die vrij kunnen komen. En door het harde geluid. Dat vond ik eigenlijk het mooiste, het geluid van de lancering.’

Waar lijkt dat geluid op?

‘Het is echt een enorm lawaai. Alsof je naast een vertrekkend vliegtuig staat. Maar dan scherper. Eigenlijk kun je het nergens echt mee vergelijken. Het is een uniek geluid.’

Kregen jullie iets mee van de hectiek rond zo’n lancering?

‘We hadden geen beelden uit de control room. Wel zagen we op een scherm hoe een kwartier voor de lancering nog allemaal mensen rond de raket bezig waren. Best bizar, dat er vlak van tevoren nog allerlei werk gedaan moest worden.’

En nu?

‘De satelliet heeft afgelopen vrijdag de maan bereikt. Nu is hij langzaam op weg naar het punt achter de maan waar hij omheen zal gaan cirkelen. Over een maand kunnen we waarschijnlijk beginnen met het testen van onze systemen. Dat wordt heel spannend. Als alles werkt, zal dat zeker reden zijn voor een feestje.’

Tot slot: hoe was het voor jullie om jullie eigen instrument richting de maan te zien vertrekken?

‘Dat maakte alles extra bizar, dat bovenin die grote raket een klein Nederlands instrumentje zat. Ik en Marc hadden het erover. Vanaf nu weten we: daarboven zweeft iets van ons, iets wat wij gemaakt hebben. We zullen nooit meer op dezelfde manier naar de maan kunnen kijken.’