Met de verkiezingen in aantocht discussiëren de bewoners van studentenhuis Bigstreet volop - maar wel altijd met respect voor elkaar. 'Dat is waar de democratie om draait.'

Nu doorpakken. Tijd voor nieuw leiderschap. Samen sterker verder. Daadkrachtig spreken Wopke Hoekstra, Sigrid Kaag en Mark Rutte vanuit de ramen van studentenhuis Bigstreet het winkelend publiek aan. Voorbijgangers kijken verbaasd omhoog wanneer ze de opvallende combinatie verkiezingsposters in de Grotestraat zien. Duidelijk is dat deze huisgenoten het niet altijd met elkaar eens zijn. Gaan al die verschillende meningen onder één dak wel goed samen?

Andere meningen

Binnen in het studentenhuis kletsen de vijf huisgenoten er vrolijk op los. Van enige onenigheid is niks te merken. Gekscherend noemen ze zichzelf het meest rechtse studentenhuis van Nijmegen, al is daar sinds de komst van Lieske (22, Ergotherapie) een maand geleden verandering in gekomen. Haar D66-stem geeft tegengas aan VVD’ers Boris (21, Politicologie) en Willem (22, Bestuurskunde), CDA’er Wouter (21, Politicologie) en JA21-stemmer Florence (20, Rechtsgeleerdheid). Heeft ze in dit rechtse huis wel iets te zoeken? ‘Ik vind het juist leuk’, zegt ze. ‘Dankzij de andere meningen word ik constant aan het denken gezet. Als ik het ergens niet mee eens ben, trek ik mijn bek echt wel open.’

‘Het is belangrijk dat je met verschillende meningen het gesprek met elkaar blijft aangaan’

Haar broer dacht er anders over. ‘Die leeft in de Randstad in een linkse bubbel’, vertelt ze. Toen hij bij het helpen verhuizen de VVD-poster zag, riep hij schetsend naar boven: ‘Wat doet die walgelijke Mark Rutte op het raam?’ Ze lacht erom, maar is het er van harte mee oneens. ‘Het is belangrijk dat je met verschillende meningen het gesprek met elkaar blijft aangaan, of je nu links of rechts bent.’ Haar huisgenoten knikken instemmend.

Too little, too late

Zeker in verkiezingstijd discussiëren de huisgenoten volop over maatschappelijke thema’s. Al snel steekt Florence van wal over de corona-aanpak van het kabinet, waar VVD-aanhangers Boris en Willem volledig achter staan. ‘Ik ben het vertrouwen in de VVD volledig kwijtgeraakt’, vertelt Florence daarentegen, die uit een ondernemersgezin komt. ‘Het coronabeleid laat ondernemers volledig in de steek’. Boris valt haar in de rede, maar Florence wil er niks van weten. ‘Mag ik even uitpraten? Pas nu de verkiezingen eraan komen, beginnen ze over perspectief te praten. Too little, too late. Ook vind ik het belachelijk dat Rutte doorgaat na het veroorzaken van de toeslagenaffaire. ’

Bij het horen van die opmerking gooit Willem zijn handen in de lucht. ‘Daar sla je echt de plank mis’, zegt hij met lichte irritatie in zijn stem. ‘Uiteindelijk is het mooie van de democratie dat de kiezer bepaalt. Als de meeste stemmen naar Mark Rutte gaan, mag hij gewoon blijven.’

Gemoederen

Even rust. Wouter neemt het woord. ‘We proberen altijd over de inhoud te discussiëren, en nooit op de persoon’, vertelt hij.’ Dat is nodig ook, om de lieve vrede te bewaren in het huis vol sterke persoonlijkheden. Geen van de huisgenoten is op hun mondje gevallen, al hebben Willem en Boris meestal het hoogste woord als het om de politiek gaat. Willem zegt weleens dat hij altijd gelijk heeft, moppert Wouter met een knipoog. ‘Dat heeft hij ook’, roept partijgenoot Boris lachend.

Bij sommige thema’s lopen de gemoederen hoog op. De acceptatie van homoseksualiteit is zo’n onderwerp. Wouter vindt dat je christenen die daar moeite mee hebben, tijd moet gunnen om te veranderen. Zelf groeide hij om in een streng gereformeerd milieu waar homoseksualiteit niet altijd geaccepteerd werd. ‘Het is niet makkelijk om de normen en waarden binnen zo’n groep te veranderen’, vindt hij. ‘Gelukkig zie je de laatste jaren dat al veel ten goede verandert. Je moet verandering niet te snel doordrukken, want dan krijg je een averechts effect.’

Dat het zo traag moet gaan, stuit Lieske tegen de borst. ‘Voor mij heeft dit niks met normen en waarden te maken, maar met acceptatie. Je wordt zo geboren, klaar. Daarover moet niks te kiezen zijn.’ Wouter verandert niet van zijn standpunt, maar vindt het fijn dat hij op een open manier discussie kan voeren. Daar sluit Lieske zich bij aan. ‘Twee van mijn broers zijn homoseksueel. Daardoor word ik soms emotioneel bij dit thema. Door die lading te benoemen, probeer ik er in een debat rekening mee te houden.’

Acceptatie

Het studentenhuis als lichtend voorbeeld voor beleefd politiek debat, wie had dat ooit gedacht? ‘Doe eens normaal man’ of andere beledigingen zal je in dit pand niet horen. Wel lange discussies waarbij het vijftal oprecht geïnteresseerd is in de mening van een ander. Florence: ‘Op nette wijze in debat gaan, ook als je het met elkaar oneens bent. Dat is wat je hier ziet en waar de democratie uiteindelijk om draait.’

Zijn de huisgenoten ooit klaar met discussiëren? Florence geeft toe soms genoeg te hebben van het politieke gekrakeel. ‘Dan ga ik gewoon iets doms doen. Zo ga ik op verkiezingsavond gezellig met vriendinnen borrelen.’ Bij de anderen heeft de verkiezingsmoeheid nog niet toegeslagen. ‘Ik zit woensdag de hele avond voor de televisie’, zegt Willem. ‘Misschien dat ik er op de 18de klaar mee ben.’ Na even na te denken, neemt hij zijn woorden terug. ‘Dan begint de formatie, en gaan we er weer tegenaan.’