Weg met hoorcolleges en tentamencijfers. Als sommige docenten het voor het zeggen hadden, zag het onderwijs er heel anders uit. Tijdens de Onderwijsdagen volgende week opent een expositie rond de dromen van Nijmeegse docenten. Vox vroeg alvast drie van hen naar hun ideale wereld.

Dennis Löwik, universitair docent Bio-organische scheikunde:

‘Ik zou willen dat er tijd is om niks te doen, dat je ruimte krijgt om na te denken. Ik geef meteen toe dat ik op de wc ook op mijn telefoon kijk om Twitter te checken. Om mijn hoofd leeg te maken, moet ik gaan hardlopen. Maar zelfs dan doe je eigenlijk al te veel. We zouden tijd moeten hebben om op de bank te zitten en uit het raam te kijken, dan komen de ideeën. Als ik naar het jaarrooster van onze studenten kijk, zit dat ramvol. En dan hebben ze er ook nog een sociaal leven naast. We zitten allemaal vast in een stramien. Je zou helemaal out of the box moeten denken en het onderwijs dan opnieuw inrichten.

Als het aan mij ligt, schaffen we de tentamens af. Wat zegt een cijfer nou helemaal? Het is veel belangrijker studenten feedback te geven: dit zijn je sterke en je zwakke punten. Als je later een baan hebt, krijg je ook geen cijfer. Ik ben voor een vakoverstijgende eindopdracht waarin studenten laten zien dat ze alles wat ze geleerd hebben, kunnen toepassen. Ik coördineer chemische practica. Practica zijn een heel sterke onderwijsvorm: als studenten dat halen, hoef je de theorie wat mij betreft niet meer te toetsen.’

Jana Vyrastekova, universitair docent Economische Theorie en Economisch beleid:

‘In onze maatschappij focussen we te veel op kwantitatieve indicatoren. Als iemand lang studeert vinden we dat ‘slecht’, maar het is helemaal niet gezegd dat dat zo is. Het gaat erom dat studenten zich ontwikkelen.

Als docent probeer ik in het onderwijs ook aandacht te hebben voor de vraag: waarom is het belangrijk dat ik dit leer? Studenten vinden dat lastig, want zij willen vooral weten: heb ik dit nodig voor het tentamen?

In mijn ideale wereld mogen studenten fouten maken en zouden ze daar zelfs blij mee zijn. Want door fouten te maken, leer je iets bij. Liefst zou ik werken in kleine groepen, zodat er veel interactie is. Bij het bespreken van ingewikkelde kwesties zou het niet moeten draaien om het antwoord, maar om de zoektocht die daaraan vooraf gaat. Wees nieuwsgierig!’

Ard Lazonder, hoogleraar Onderwijswetenschappen:

‘Ik zou wensen dat studenten zelf de onderwijsvorm kunnen kiezen die bij ze past. Kies je voor een leesgroep of voor weblectures in combinatie met zelfstudie? En hoe wil je het vak afsluiten? Met een essay of tentamen? Als je beter aansluit op de leervoorkeuren van studenten, is de kans op succes groter.

Cijfers zou ik liever laten varen. Ik denk aan het oude Engelse model: laat je studenten wekelijks een essay schrijven. Zie je als docent voldoende vooruitgang, dan zijn ze geslaagd. Op die manier breng je ze daadwerkelijk naar een hoger niveau, en voorkom je dat een opleiding schools wordt.

In mijn ideale wereld bestaan geen hoorcolleges meer. We werken alleen nog in kleine groepen van maximaal twaalf personen. Dan kun je echt interactief met studenten aan de slag. Op dit moment zitten we heel ver af van dit ideaalbeeld, we zouden veel meer geld en medewerkers nodig hebben. Nu kun je alleen kleinschalig werken als je bereid bent heel veel over te werken. Maar de werkdruk is al zo hoog, zie de aandacht die daar deze week voor was vanuit WOinActie.’