Hoe herdenken we de oorlog in de toekomst?
De dodenherdenking van 4 mei komt er weer aan en de belangstelling lijkt ieder jaar af te nemen. Drie geschiedenisstudenten van de Radboud Universiteit willen daar iets aan doen. ‘We moeten nadenken over hoe we de Tweede Wereldoorlog in de toekomst herdenken.’
‘We moeten zorgen dat de herinnering niet uitsterft’, zegt Laura Hondebrink, één van de leden van Youth and Sobibor. Deze vereniging van zes studenten denk na over toekomstige herdenking van de oorlog. ‘Over tien jaar heeft bijna niemand meer opa’s en oma’s die de oorlog hebben meegemaakt en zullen de verhalen uit de eerste hand uitsterven. Dat is onvermijdelijk, maar het is wel cruciaal dat we de oorlog nooit vergeten en daar kunnen we wel iets aan doen.’
Dat doet Youth for Sobibor door lessen te verzorgen op middelbare scholen, waar ze als casus het minder bekende concentratiekamp in Sobibor bespreken. En niet zonder resultaat. ‘We merken vaak dat scholieren echt in shock zijn door wat we vertellen’, zegt Hondebrink. ‘Iedereen weet wel dat er veel mensen vergast zijn, maar ze weten niet op welke schaal en op welke manier. Wij denken dat deze kinderen die verhalen niet gauw meer vergeten.’
Tijdens deze projecten denkt de groep hardop na over hoe we in de toekomst de Tweede Wereldoorlog zullen gaan herdenken. ‘Ik denk dat de focus tijdens deze herdenkingen minder op de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog zal liggen, en meer op oorlogsslachtoffers in het algemeen. Dat is niet erg, zolang we niet vergeten wat er gebeurd is tijdens de Tweede Wereldoorlog. En daar proberen we met onze studieprojecten voor te zorgen.’ / Tim van Ham
jop schreef op 29 april 2014 om 16:42
Snap het punt van deze twee niet helemaal. Het nationaal comité 4 en 5 mei denkt hier toch over na? Ze herdenken nu alle oorlogsslachtoffers sinds WO II, en dat vind ik simpelweg een heel goede missie.
De mensen leren over WO II specifiek wordt t.z.t. de taak van de geschiedenisdocent. Initiatieven als Youth for Sobibor kunnen deze wel ondersteunen. Dus met de jaren minder herdenken, meer onderwijzen.
4 mei is wat mij betreft een dag waarop we ons de horror die oorlog teweegbrengt realiseren. Over 10, 20 of 50 jaar zijn familieleden van slachtoffers in het Midden-Oosten bijvoorbeeld daar een directere aanleiding toe.
Peter van der Donck schreef op 5 mei 2014 om 14:20
Mijn moeder van 82 heeft als kind in de WOII in Scheveningen en Loosduinen gewoond. Zij heeft daar heel wat meegemaakt, zoals het bombardement benoorde/bezuiderhout, V2 die te vroeg ontplofte, razzia’s, beschoten door engelse jagers, een ingekwartierde duitse officier etc. Zij heeft dus heel wat te vertellen. Nu heb ik begrepen dat er een groep journalisten (?) is die de verhalen van mensen als mijn moeder opschrijven zodat die belevenissen “bewaard” blijven. Weet iemand misschien welke instantie(s) die verhalen optekend?
Peter