2016 loopt ten einde. In een terugblikserie stelt Vox de vraag: hoe liep het af? In deel 6 spreken we met Daniël en Lucas Mekking, de eeneiige tweeling uit Velp die op vijftienjarige leeftijd begon aan een studie bedrijfskunde.

Daniël en Lucas Mekking, inmiddels zestien jaar oud, begonnen in september met bedrijfskunde aan de Radboud Universiteit. De basisschool en de middelbare school doorliepen de heren in sneltreinvaart. Inmiddels hebben ze bijna hun eerste semester aan de uni erop zitten. Hoe is het ze vergaan?

Een lang verhaal kort: het gaat goed met de jongens. Ze hebben tot nu toe al hun tentamens gehaald, ze hebben hun draai gevonden op de universiteit en voorzien geen problemen voor de rest van het jaar.

‘Ik vind het aan de uni reuze meevallen’

‘Ik vind het aan de uni reuze meevallen’, legt Lucas uit. ‘Ik had verwacht er veel tijd en moeite in te moeten stoppen, maar dat valt mee. De colleges zijn goed te volgen en de stof van de middelbare school wordt zo nu en dan even herhaald, dat is fijn. Bovendien hebben we nu minder vakken dan op het vwo. We kunnen prima meekomen met de rest.’ Daniël knikt instemmend. ‘Tot nu toe hebben we alle vakken die we hebben gehad ook gehaald.’

Studiegenoten
En hoe zit het dan met hun sociale leven? Hebben ze studievrienden? Speelt het leeftijdsverschil hen parten? Ook hier niets om ons zorgen over te maken. ‘Op de middelbare school val je met een paar jaar leeftijdsverschil al snel uit de toon, maar hier niet’, aldus Lucas. ‘Leeftijd maakt echt niet zoveel uit hier – voor de wet misschien, maar niet voor jou als persoon. Dat zit wel goed.’ De tweeling gaat regelmatig lunchen met studiegenoten en Lucas ging laatst met een paar mensen uit zijn werkgroep naar een bekerwedstrijd van Vitesse. Het enige wat ze niet doen, is stappen. Maar dat lijkt ze ook redelijk zinloos: ze worden toch nergens binnengelaten.

Het grootste verschil ten opzichte van hun middelbare school in Arnhem is nog wel de rust op de universiteit, terwijl er toch zoveel meer studenten zijn. ‘De Thomas van Aquinostraat is altijd uitgestorven!’, stelt Lucas. Daniël vult aan: ‘Maar wat wil je. Eenmaal binnen, vind je nooit meer de weg naar buiten in dat doolhof.’