Het begon in 2013, als een mixje van een student annex barman in Café de Fuik. Het mixje werd een drankje, en dat drankje is inmiddels overal in het land te koop. Karl Kouki, de man achter Karl’s KOEKIE, over het succes van zijn karamelborrel.

‘Poeh’, zegt Karl Kouki, op de vraag in hoeveel cafés in Nederland zijn shotje inmiddels te koop is. ‘Ik weet het eigenlijk niet precies.’ Dat komt deels omdat de distributie van de borrel inmiddels door externe partijen gedaan wordt, maar vooral omdat dat aantal almaar blijft stijgen. In het voorjaar, toen KOEKIE twee jaar bestond, stond de teller boven de driehonderd. ‘En in september wordt KOEKIE helemaal volwassen, als we in tweehonderd vestigingen van een nationale slijterijketen te koop zijn – de naam mag ik helaas nog niet verklappen.’

‘Ik ben niet meer bang dat het een hype is’

KOEKIE is inmiddels dus een volwaardig drankmerk, verkocht in kroegen door het hele land. Kouki moet zelf ook glimlachen als hij bedenkt hoe kleinschalig het allemaal begon. ‘Ik werkte als student achter de bar bij Café de Fuik. Daar stonden allerlei dranken en ingrediënten, waarvan sommige vrijwel nooit gebruikt werden. Daar heb ik als experiment een mix van gemaakt. Dat was alles.’

De mix sloeg aan en belandde op het bord in De Fuik, onder de naam KOEKIE – de bijnaam van de bedenker. Normaal gesproken verdwijnt zo’n borrel ook snel genoeg weer. KOEKIE bleef populair. En dus ging Karl Kouki er na twee jaar écht mee aan de slag. Na eindeloos experimenteren was de mix 25 recepten later eindelijk precies zoals hij het wilde. Wat erin zit, is geheim. Kouki keerde zijn spaarpot om en liet duizend flessen produceren. Daarna ging het razendsnel.

Wintersport

‘Er was geen strak businessplan of gelikte marketingcampagne. Het begon gewoon te lopen. En dat is eigenlijk nog steeds zo’, zegt Kouki. In het begin waren het vooral studenten die het drankje (en wellicht ook het verhaal erachter) omarmden. De drank waaide van de Nijmeegse studentenwereld over naar de Eindhovense. Daarna volgde de rest van het land. Inmiddels drinken mensen KOEKIE tijdens stapavonden in de kroeg, maar ook bij de koffie, gemixt met frisdrank op het terras, of zelfs op wintersport in Oostenrijk, waar het ook te koop is. ‘Het is het perfecte alternatief voor de scherpe schnaps – daar ben ik, zacht gezegd, geen groot liefhebber van.’

‘KOEKIE is nu een blijvertje in de shooterbusiness’

Juist in de periode dat KOEKIE exponentieel groeide, begon Kouki aan zijn master bestuurskunde aan de Radboud Universiteit. ‘Vooraf had ik me voorgenomen om me vooral op mijn studie te richten.’ Maar ja, KOEKIE werd steeds populairder, en het zat niet in Kouki’s aard om die groeispurt af te remmen zodat hij meer aandacht kon besteden aan een tentamen New Public Governance – om maar iets te noemen. ‘Op een of andere manier heb ik het toch weten te combineren. Dat was zwaar, want ik deed alles nog zelf. Nu besteed ik de distributie uit, maar toen moest ik zelf zorgen dat de klanten hun dozen KOEKIE kregen. Dat ging met de auto, de fiets of desnoods met de trein.’ De master ging zelf ook niet slecht: afgelopen voorjaar kreeg Kouki zijn diploma. ‘Cum laude’, stond er in mooie letters op. Een baan heeft hij nog niet, zijn drankenmerk houdt hem ‘bijna fulltime’ bezig.

KOEKIE blijft intussen groeien. ‘In het begin hield ik er rekening mee dat het een hype zou kunnen zijn. Ik bedoel: vroeger dronk iedereen Bacardi Breezers, nu zie je er niemand meer mee. Maar daar ben ik niet langer bang voor. De verkoopcijfers groeien nog steeds en alle verkooppunten bestellen bij. En er komt een tweede smaak aan, met framboos. Dus wat mij betreft is KOEKIE een blijvertje in de shooterbusiness.’

Dit verhaal verscheen eerder in onze introductiespecial, die je hier online leest.