Maar zeventig procent van de studenten noemt het interdisciplinair honoursprogramma voor bachelors intellectueel uitdagend genoeg. De Universitaire Studentenraad heeft er onderzoek naar gedaan en noemt de bevindingen zorgelijk. Han Rouwenhorst, regisseur van dit programma, werpt de kritiek van zich af. ‘De studentenraad snapt de speciale aard van ons onderwijs niet helemaal.’

Er zitten te veel ongemotiveerde studenten in het interdisciplinair programma, aldus het rapport. De aanbeveling luidt dat jullie strenger moeten selecteren.
‘Daar waren we al mee bezig, nog voordat het rapport er lag. Het programma duurt twee jaar en het idee is om na een jaar opnieuw met alle studenten een gesprek aan te gaan. En eventueel wordt studenten dan alsnog de deur gewezen. Maar het is geen goed idee om bij aanvang al strenger te selecteren. We kiezen studenten uit op motivatie en op potentie. Sommigen van wie je het in het begin niet ziet, groeien uit tot heel goede studenten. Die kans moet je openhouden.’

Als je eenmaal aan het programma begint, haal je automatisch je bul. Er zijn volgens het rapport te weinig toetsmomenten.
‘Elk van de vier onderdelen in het interdisciplinair programma wordt afgesloten met een essay, en daar komt een beoordeling bij. Het komt heus al voor dat studenten op basis van hun essay, en na een herkansing, moeten afvallen. Wat we gaan doen is de docent standaard het oordeel van de essay laten uitschrijven, en dat wordt bij de bul gevoegd. En waar het de groepsopdrachten betreft gaan we studenten individueel beoordelen met behulp van peer review: studenten beoordelen onderling ieders inzet, wat tegemoet komt aan de kritiek in het rapport dat studenten te gemakkelijk kunnen meeliften.’

Zeventig procent van de deelnemers noemt het programma intellectueel uitdagend. Volgens de studentenraad zou dat 100 procent moeten zijn.
‘Wij zijn heel tevreden met 70 procent. Het honoursprogramma is uitgevonden om alle studenten die dat willen en kunnen iets extra’s te bieden, en omdat we iedereen een kans willen geven, kan dat mee- en tegenvallen. Het punt is, en dat snapt de studentenraad niet helemaal goed: wij  zijn geen normaal onderwijs. Wij nemen studenten niet zozeer bij de hand, wij bieden ze een kans om er zelf alles uit te halen wat er inzit. Noem ons een soort vrijplaats, waar intellectuele uitdaging pas ontstaat als je als student zelf je verantwoordelijkheid neemt. Aan ons de taak om docenten in te zetten die programma’s bieden die hiertoe uitdagen. Ook docenten moeten dit onderwijs als een vrijplaats zien, als een mogelijkheid om te experimenteren met nieuwe vormen en inhouden. Dit is niet in alle programma’s het geval, daar gaan we weer een keer met alle docenten voor aan tafel.’

Het honoursprogramma hoort van onweersproken kaliber te zijn. In die zin zal de kritiek jullie tegen de borst stuiten.
‘Wij vinden het juist heel goed dat er een gesprek loskomt over onze programma’s. Wij moeten dynamisch zijn, wij moeten invloeden ondergaan vanuit de samenleving, vanuit het onderwijs, vanuit ontwikkelingen in de studentenwereld. Het enige dat onweersproken moet zijn, zijn de contouren van het programma: de organisatie, de buluitreikingen, de sollicitatiegesprekken.’

De aanbeveling van de studentenraad is om het honours te borgen ongeveer op de manier zoals dat in het regulier onderwijs gebeurt, met een opleidingscommissie en visitatiecommissies.
‘We hebben al een zware programmaraad waarin ook studenten zitting gaan nemen, en dat moet genoeg zijn. Wij zijn nu eenmaal geen normaal onderwijs. Juist in het interdisciplinair programma kun je het anders zijn niet genoeg benadrukken. We zíjn geen regulier onderwijs, dus je moet ons ook niet op reguliere manier willen borgen.’ / Paul van den Broek