Verhalen over symbolische onsterfelijkheid helpen mensen in de rouw. Dat suggereerden de resultaten van de masterscriptie van Judith Peters. In een vervolgonderzoek wil de communicatiewetenschapper nagaan hoe overleden dierbaren voortleven in onze gedachten. Daarom is ze op zoek naar geld én verhalen van verlies.

Op 5 oktober is het acht jaar geleden dat de vader van Judith Peters overleed. Twee jaar geleden bracht ze op zijn sterfdag een bezoek aan zijn graf, toen er plots een zonnestraal door de wolken brak. ‘Ik keek om me heen: ze scheen enkel op het graf van mijn vader’, zegt Peters. ‘Dat moment was heel belangrijk voor me: het gaf me het gevoel dat mijn vader nog bij me was.’

Voor haar masterscriptie liet Peters het bovenstaande verhaal aan een groep mensen lezen. Wat bleek? Mensen die pas iemand hadden verloren en dat verlies nog niet helemaal konden accepteren, werden er het meest door geraakt.

‘Het lijkt erop dat verhalen over symbolische onsterfelijkheid rouwende mensen kunnen helpen’, zegt Peters, die op zoek is naar 30.000 euro om een deel van haar onderzoek te financieren. ‘Omdat mijn masterscriptie zo veel mensen aansprak, leek crowdfunding me een goede manier om het geld bij elkaar te zoeken.’

Peters, die op de opening van het academisch jaar een studieprijs in ontvangst nam voor haar masterproef, is niet enkel op zoek naar geld: op verhalenvanverlies.nl wil ze zoveel mogelijk rouwverhalen verzamelen. ‘Toen ik mijn eigen scriptie op LinkedIn deelde, merkte ik dat veel meer mensen iets soortgelijks hebben meegemaakt en de behoefte hebben om dat te delen. Toch durven ze het vaak niet, uit angst om uitgelachen te worden.’

Waarom een vervolgonderzoek?

‘Ik wil nagaan of rouwverhalen helpen en of ze op langere termijn effect hebben, niet enkel op het moment wanneer ze gelezen worden. De resultaten van mijn masterscriptie suggereren dat, maar zeker weten doe ik het niet. Daarnaast wil ik graag onderzoeken of het uitmaakt wanneer en op welke manier je iemand bent verloren. Nog niet zo lang geleden is mijn oma overleden. Ze werd 97, bij haar ervoer ik een andere rouw dan bij mijn vader. Dat onderscheid wil ik ook in mijn onderzoek maken.’

Waarom is dit onderzoek zo belangrijk voor jou?

‘Ik heb lang geworsteld met de dood van mijn vader. Er waren momenten dat ik dacht dat het me niet meer zou lukken om zonder hem de zin van het leven te vinden. Ik hoop dat ik met mijn onderzoek het verdriet van anderen een beetje kan verzachten.’

Met zanger Marco Borsato heb je in ieder geval een heel bijzondere ambassadeur voor je onderzoek.

‘Op mijn zeventiende, toen mijn vader al erg ziek was, won ik een fotoshoot met hem. Samen met mijn broer mocht ik een hele dag met hem op pad. Toen mijn vader twee jaar later overleed, belde Marco me op. Hij beloofde dat hij me iedere dag een berichtje zou sturen totdat ik me beter voelde. We zijn altijd contact blijven houden. Het onderzoek voor mijn masterscriptie deelde hij op zijn Facebookpagina, waardoor ik plots 1.200 respondenten had. Ook bij dit project treedt hij op als mijn ambassadeur – hopelijk met hetzelfde effect.’

Hier vind je meer info over de crowdfunding projecten van de Radboud Universiteit.