Hoe gaat het eigenlijk met onze studenten en medewerkers in het buitenland? Wat doen ze daar? Wat maken ze mee? Elke maandag bellen we een Radboudiaan met de vraag How R U? Vandaag Lisanne (23). Ze studeert Conflict, Territories and Identities, een master in samenwerking met Sociale Geografie en het CICAM. Ze doet een onderzoeksstage en is verder bezig met haar scriptie. “Toen ik naar Ramallah ging, werd me door iedereen op het hart gedrukt dat ik héél voorzichtig moest zijn en dat ik altijd iemand moest laten weten waar ik naartoe ging. Mijn familie en vrienden waren door de verhalen over bombardementen heel bezorgd. Maar Ramallah is wat meer westers georiënteerd en van het conflict merk ik weinig. De bevolking is hier heel divers, je hebt hier bijvoorbeeld een grote christelijke gemeenschap. Natuurlijk word ik weleens nageroepen, maar dat is meer zoals dat in Nederland door de bouwvakkers ook gebeurt. Het scheelt dat ik niet blond ben. Een vriendin van mij is dat wel en die heeft vaker te maken gehad met seksistische opmerkingen. De mannen zijn niet handtastelijk en als je ze gewoon negeert laten ze je met rust.” Onderzoeksstage “Ik loop stage bij het Media Development Center (MDC) aan de Birzeit University vlakbij Ramallah. Het centrum maakt zich sterk voor de persvrijheid in Palestijnse gebieden en traint (toekomstige) journalisten. Hierbij wordt extra aandacht geschonken aan de emancipatie van vrouwen in het vak. Voor mijn stage zoek ik partners en sponsoren voor het MDC en help ik mee met informatie vergaren voor de aanvragen. Verder werk ik aan mijn scriptieonderzoek. Hiervoor interview ik Midden-Oostencorrespondenten over hun werkwijze. Daarnaast kijk ik naar publicaties in de westerse pers en de toon die journalisten gebruiken bij het beschrijven van het conflict. Hoewel iedereen onderling Arabisch spreekt, communiceer ik met mijn collega’s in het Engels. Dat is maar goed ook want ik kom niet verder dan tien woorden Arabisch. Ik ben nog wel van plan een taalcursus te volgen, maar ik heb niet de illusie dat ik aan het eind van mijn stage de taal vloeiend zal spreken.” Demonstratie “Met een vriendin ging ik vorige week mee naar een demonstratie. De Palestijnse vrouw Hana Shalabi wordt wegens ‘administratieve redenen’ en zonder aanklacht al geruime tijd vastgehouden door de Israeliërs. Ze is daarom op dit moment in hongerstaking en vanwege International Women’s Day werd er als steunbetuiging een demonstratie voor haar ouderlijk huis gehouden. Mijn vriendin drukte me op het hart een sjaal mee te nemen voor het geval er met traangas gegooid zou worden. Dit was uiteindelijk helemaal niet nodig want de demonstratie verliep vreedzaam. Dezelfde vriendin doet onderzoek naar Palestijnse activistes. Omdat zij hiermee bezig is, wordt zij in de gaten gehouden door het Israëlische leger. Toen zij een keer bleef logeren bij een van de activistes, is haar huis doorzocht door het leger. De Israëlische douane doet ook erg moeilijk als Westerlingen aangeven dat ze naar de West Bank gaan. Als ik straks in mei mijn visum moet verlengen ga ik een paar dagen naar Jordanië om daarna weer terug naar de West Bank te gaan. Andere internationals hebben bij de grensovergang al eens vervelende ervaringen gehad met de Israëlische douane. Ik wil voorkomen dat op internet terug te vinden is dat ik stage loop bij de Birzeit Universiteit, die bekend staat als progressief en door Israël als bron van onrust wordt beschouwd. Dat is ook de reden waarom ik niet wil dat mijn achternaam in dit stuk wordt genoemd.” / Jolene Meijerink