Het uitgaansleven in Nijmegen is in beweging. Welke kroegen zijn populair en wat verandert er? ‘Kijk naar De Fuik, Van Rijn, Billabong en Café Faber. Die lopen als een trein.’

Dit is de week dat Nijmeegse kroegen zich willen profileren. Duizenden nieuwe studenten in de stad. Duizenden potentiële gasten. Ze komen terecht in een een dynamisch uitgaansleven. Gevels van cafés en danstempels, waar ze jaren geleden met de armen en benen buiten hingen, spelen nu niet meer dan een bijrol tijdens een avondje stappen. Ineens kan de klad erin komen. Andere cafés plukken daar dan weer de vruchten van.

De Compagnie was enkele jaren een van de populairste tenten in de Molenstraat, de barstreet van Nijmegen. Maar door een ‘verkeerd deurbeleid’ kwam er vervelend publiek binnen en al snel was het over en uit. Nu mag een nieuwe ondernemer het op die plek proberen, met een totaal nieuw concept: een pianobar met livemuziek. Een grote vleugel midden in de zaak.

Hard werken
Het geeft een nieuw tintje aan de Molenstraat, die voor de rest voornamelijk in handen is van horecamagnaat Khalid Oubaha. De Drie Gezusters, Skihut, Grote Griet, El Sombrero en Van Buren doen het volgens hem goed; ‘het loopt’, al is het wel ‘hard werken’.

‘Studenten gaan niet meer zo vaak stappen als een paar jaar geleden. Ze zijn serieuzer met hun studie bezig, dat zie ik aan de cijfers’, aldus Oubaha. ‘In tentamenweken zie ik de omzet ineens met 40 procent teruglopen, een ontwikkeling van de laatste jaren. We reageren: op het moment dat de examens voorbij zijn, zetten we ons maximaal in. Dan staan we er.’

Doordeweeks is het in de Molenstraat niet erg druk. Met uitzondering van Malle Babbe trouwens. Daar staat soms zelfs op woensdagavond een rij voor de deur. Terwijl er niet eens met prijzen wordt gestunt. ‘In sommige cafés klopt de sfeer gewoon’, verklaart horecadeskundige Ton Lenting uit Nijmegen. ‘Kijk naar De Fuik, Van Rijn, Billabong en Café Faber. Die lopen als een trein. Ik denk vooral doordat ze een intieme sfeer creëren en mensen aan zich weten te binden. Goed personeel, laagdrempelig, gemakkelijk. Maar het is belangrijk om scherp te blijven. Bascafé liep uitstekend, maar is zijn populariteit ineens kwijt. Dat loopt soms zo.’

Ouder stappubliek
Café Van Rijn is overigens van plan later dit jaar te verbouwen, zodat achter in de zaak meer ruimte komt. Er komt een garderobe en de toiletten verhuizen naar boven. Faber gaat ook ‘uitbreiden’, maar dan in de vorm van een nieuwe zaak: grand café Toon in het voormalig SNS-gebouw naast Faber. Toon opent naar verwachting volgende maand en richt zich niet op studenten maar op het iets oudere stappubliek, met theater en livemuziek.

Terwijl in de meeste kroegen qua muziek een vast recept geldt: top 40, dance en af en toe een meezinger. Hoe later op de avond, hoe harder ze worden meegeschreeuwd. Sjors en Sjimmie op het Koningsplein leeft ervan. En de vaste bezoeker van De Fuik weet: daar kom je na vier uur ’s nachts niet zomaar uit. Zelfs niet op zondag, dan is het ‘Hollandse Avond’. Een andere aanpak komt van Billabong. Af en toe met doordeweeks besloten studentenfeesten, maar op vrijdag en zaterdag vooral knallen met pure dance en house, net iets verwijderd van de top 40-muziek. Ook NDRGRND is met succes eigenzinniger dan de rest in het rijtje van de Molenstraat. Elders in de stad, waar het traditionele uitgaanspubliek vaak niet komt, zijn eveneens doorlopend verrassende initiatieven. Denk aan Dollars in de Grotestraat. De live-rockmuziek trekt daar bijvoorbeeld ook veel internationale studenten.
Lenting wijst nog op de populariteit van biercafés: ‘Samson in de Houtstraat, De Deut op het Koningsplein en enkele cafés op de Grote Markt doen het goed bij studenten.’

Doornroosje
Khalid Oubaha beschouwt de afwijkende concepten als een aanwinst voor de stad. ‘Ik wens mijn collega’s veel succes. Meer zorgen maak ik me om de komst van Doornroosje naar het centrum. Als ze daar blijven programmeren zoals nu, is het prima. Maar ze moeten niet in ons vaarwater gaan zitten met bijvoorbeeld populaire dancefeesten. Dat is oneerlijke concurrentie, want Doornroosje wordt gesubsidieerd.’ Oubaha’s angst is volgens horecadeskundige Lenting terecht. ‘In meer steden zijn poppodia na grondige verbouwingen commerciële activiteiten gaan ontplooien, puur om de investering van de nieuwbouw eruit te halen.’

Doornroosje zelf verwerpt deze suggestie. Directeur Toine Tax verwacht dan ook geen aardverschuiving in het Nijmeegse uitgaansleven als het nieuwe ‘Roosje’ bij het station open gaat. ‘We hebben niet voor niets een convenant getekend bij Koninklijke Horeca Nederland. Daarin beloven we geen artiesten te programmeren die ook elders in de stad zouden kunnen staan. We hebben het nooit gedaan en gaan het ook niet doen. We zijn er voor nieuwe artiesten en pakken op wat de commerciële horeca niet kan doen. De overlap met andere horeca is minder dan 5 procent en dat blijft zo. Toen de ninetees-feesten bij ons goed liepen, ging The Matrixx ze organiseren. Op dat moment zijn wij er direct mee gestopt.’

Vraag wordt of het verdwijnen van The Matrixx nog invloed heeft op het uitgaansleven in Nijmegen. 1 januari 2015 sluit de discotheek aan de Wijchenseweg de deuren voorgoed. Zoeken vaste bezoekers – niet echt het studentenpubliek trouwens – hun heil enkel bij een van de vele festivals of gaan ze toch een keer vaker een biertje in de stad drinken? / Stefan ten Teije

Dit artikel is gemaakt door De Gelderlander, waarmee de redactie van Vox deze introductieweek samenwerkt.