De Nijmeegse indieband Foxlane is terug. Na een verplichte pauze door de coronacrisis, brengen ze hun nieuwe single 'flashy lights, underground' uit. Het nummer is een ode aan Nijmegen en het studentenleven, maar het biedt ook hoop voor een mooie zomer. ‘We kunnen niet wachten om weer overal te spelen.'

De mannen van Foxlane hadden de wind mee. Nadat hun single Birmingham in 2018 in de populaire Peaky Blinders-afspeellijst op Spotify terechtkwam, kregen ze opeens ruim 2500 luisteraars per dag. Een jaar later waren ze zelfs de meest geboekte band bij de Popronde 2019. Een doorbraak lag op de loer. Maar toen kwam de coronacrisis en stond alles stil.

‘Heel eerlijk? De coronacrisis kwam eigenlijk als geroepen’, biecht Foxlane-zanger Guus Timmermans, masterstudent Creative Industries, eerlijk op. ‘We hadden ongeveer drie optredens per week. Dat was heel fijn, maar onze studies en werk leden er wel onder. Nu konden we eindelijk wat rust pakken.’

Terugblik

Die rust is voor de vierkoppige band nu voorbij. Met hun nieuwe single flashy lights, underground willen ze hun muzikale carrière weer heropbouwen. ‘We hebben gewerkt aan nieuwe muziek, maar we kunnen niet doorgaan alsof er niets is gebeurd. Doordat we niet optraden en geen nieuwe muziek uitbrachten, moeten we ons nu opnieuw bewijzen. We zien dit als een nieuwe start.’

Al blikt Timmermans in flashy lights, underground vooral terug op het verleden. In het nummer zingt hij over de plekken waar hij vaak kwam in zijn studententijd, zoals poppodium Merleyn en discotheek de NDRGRND.

‘Nijmegen is zo fijn, ik zou hier het liefst willen sterven’

Wie nu een vrolijk en enthousiast nummer verwacht, komt bedrogen uit. Al direct vanaf het begin wordt de zin ‘I think I wanna die here tonight’ vaak herhaald. Hierdoor kan het nummer wat zwaar overkomen, maar Timmermans legt uit dat dit positief bedoeld is: ‘Nijmegen is zo fijn dat ik nergens anders naartoe wil. Ik zou hier het liefst willen sterven.’

De liefde voor Nijmegen is niet verbazingwekkend. Foxlane zou je als een echte Nijmeegse studentenband kunnen bestempelen: de vier leden hebben elkaar in de Waalstad leren kennen tijdens hun studietijd. Ook het eerste optreden was op de campus: in het Cultuurcafé, bij de muziekcompetitie Kaf en Koren.

Hoewel basgitarist Norman Samuels en Timmermans nog wel op de Radboud Universiteit rondlopen, willen ze maar al te graag af van het label ‘studentenband’. ‘We moeten ons verder ontwikkelen en doorgroeien’, zegt Timmersmans. ‘Dan kunnen we niet eeuwig een studentenband blijven.’

Nieuwe EP

De groei en ambitie is in ieder geval hoorbaar op de nieuwe EP die 10 september uitkomt, zegt Timmermans. Hiermee doelt hij niet alleen op de muzikale kwaliteit van de band, maar ook de opnamekwaliteit. De vorige singles waren opgenomen in een schuur van een van de ouders van de bandleden, maar voor de nieuwe plaat – die bewust naamloos blijft – zijn ze naar een professionele muziekstudio in Amsterdam gegaan. ‘Bij Birmingham hoor je dat het geluid niet van beste kwaliteit is. Dat wilden we dit keer voorkomen. We zien onze nieuwe EP echt als een tweede debuutplaat, daarom blijft hij ook naamloos. Het is geen vervolg. Het is een nieuwe start om weer overal te spelen. Dan moet het natuurlijk ook goed klinken.’

Of dat gaat gebeuren is natuurlijk afwachten, maar Timmermans heeft goede hoop. ‘Met potlood hebben we al wat optredens gepland staan. Gelukkig is onze indierock dansbaar, dus we kunnen niet wachten om weer overal te spelen. Al hoop ik dat we het optreden niet zijn verleerd’, zegt hij.