Anco Peeters, student Filosofie en Kunstmatige Intelligentie baalt van de vele rendementsregelingen die de universiteit invoert. Liever ziet hij dat de universiteit meer nadruk legt op kennisuitwisseling dan op snel afstuderen.

De ontwikkeling van het onderwijs aan onze universiteit neemt groteske vormen aan. Waar het een paar jaar geleden nog ondenkbaar was dat aanwezigheidsplicht in het onderwijs zou oprukken, is dit nu eerder uitzondering dan regel. Met als voorspelbaar gevolg dat de aanwezigheid van ongemotiveerde studenten de onderwijskwaliteit drastisch doet dalen. Deze en andere rendementsmaatregelen die zijn ingevoerd, staan haaks op het ideaal van een universiteit als gemeenplaats van kennisuitwisseling. Het meest schrijnende is misschien nog wel dat steeds meer studenten hierover defaitistisch hun schouder ophalen en met een kritiekloze verwijzing naar de vermeende ‘luie student’ deze verschoolsing laten gebeuren. Tot op heden heb ik nog geen cijfermatige onderbouwing van de ‘luie student’ mogen aanschouwen, maar al wel vele aanwijzingen gezien voor de bevrediging van het rendementsfetisjisme van politici en bestuurders met bovenstaande.

Tijd voor een speldenprikje om het denken van aanstaande (en sommige bestaande) academici te reanimeren. In het verleden werd ik nog wel eens meegesleurd door vrienden om een leuk college bij te wonen van een cursus die zij volgden. Op deze manier heb ik iets geleerd over liturgie, staatsrecht, Griekse mythologie en grondslagen van de wiskunde. Zou het niet mooi zijn als dit meer zou gebeuren en dat de universiteit zou voorzien in het kenbaar maken van interessante hoorcolleges waarbij men kan aanschuiven?

Ik stel voor dat we hiervoor de onooglijke televisieschermen die overal op de campus staan gaan gebruiken. Hierop zou je een overzicht van de hoorcolleges van die dag laten zien in plaats van de nutteloze weerinformatie die er nu opstaat.
Er hoeven maar drie dingen te gebeuren. Ten eerste geven docenten bij het aanmaken van hun vakken aan welke van hun hoorcolleges door studenten van buiten gevolgd kunnen worden; daarnaast verzinnen docenten voor deze hoorcolleges goede titels zodat ‘Wijsgerige Antropologie Hoorcollege 2’ vervangen wordt door ‘Het existentialisme van Jean-Paul Sartre en ‘Psychologie van de seksualiteit Hoorcollege 5 door ‘Evolutieleer en seksuele selectie’; Als laatste heb je simpel een ICT-persoon nodig die deze roosterinformatie koppelt  aan de schermen.

Als we op deze manier kunnen zorgen dat studenten (en misschien niet-studenten) over de campus lopen en spontaan besluiten een interessant college te volgen, biedt dat een beetje tegengewicht aan het paradigma van het ‘zo snel mogelijk afstuderen’. Het bevordert de mentaliteit van het vakgebiedoverschrijdend denken en gaat uit van de intrinsieke motivatie van hoorcollegebezoekers. Zo kunnen we het ideaal of illusie van de universiteit als gemeenplaats van kennis met gemotiveerde academici iets langer in stand houden.