De Radboud Universiteit heeft geen cultuurcentrum. Een gemis, vindt de culturele koepel CHECK. De bestuursleden snappen niet waarom het college van bestuur zich er niet hard voor maakt.

Uit de Algemene Studentenquête 2013 blijkt dat de bekendheid van Cultuur op de Campus de afgelopen acht jaar met 14 procent (van 88 naar 74 procent) is gedaald. De club is daarmee zeker niet de enige culturele vereniging die moeite heeft bekendheid te genereren. Al jaren horen we van verschillende culturele initiatieven dat het lastig is voet aan de grond te krijgen. Zo zeggen culturele verenigingen te kampen met structurele lage ledenaantallen, ondanks geweldige activiteiten en uitgebreide pr op bijvoorbeeld het Cultuurfeest of de Introductiemarkt.

Dat is op zijn zachtst gezegd vreemd, omdat culturele verenigingen op andere universiteiten juist floreren. Zo kennen bijvoorbeeld de culturele verenigingen in Enschede een duidelijke groei. Per vereniging hebben zij tot twee keer zoveel leden terwijl er minstens half zoveel studenten studeren als in Nijmegen. Dit is een vreemd gegeven voor onze stad die meermaals ‘de culturele hoofdstad van het oosten’ is genoemd.

Geen plek
De Radboud Universiteit beschikt als enige brede universiteit in Nederland niet over een gemeenschappelijke plaats voor het uitvoeren en beoefenen van culturele initiatieven zoals muziek, theater en schilderkunst. Een zogenoemd cultuurcentrum.

Daar is niets mis mee, zolang andere locaties tegemoetkomen aan culturele behoeften. Op de Nijmeegse campus zouden theaterzaal De Rode Laars en het Cultuurcafé deze rol moeten vervullen. Beide locaties schieten echter tekort. De Rode Laars bevindt zich op een lastig vindbare locatie, is vaak bezet, moeilijk te boeken en bovenal te klein. Ook het Cultuurcafé is niet voor elk optreden geschikt, omdat het – ondanks de naam – in de eerste plaats bedoeld is om te praten en te borrelen.

Culturele verenigingen geven dan ook aan een geschikte en gezamenlijke uitvalsbasis te missen. Op de campus zijn geen repetitie- en opslagruimtes, waardoor de meeste verenigingen moeten uitwijken naar buurthuizen en wijkcentra. Bovendien zijn er te weinig geschikte ruimtes om uitvoeringen te verzorgen. Culturele verenigingen kunnen zich daardoor onvoldoende profileren, waardoor zij nauwelijks zichtbaar zijn voor de Nijmeegse student.

Niet alleen bestaande culturele verenigingen kunnen baat hebben bij een cultuurcentrum. Ook studenten en medewerkers kunnen hun werkzaamheden op zo’n plek afwisselen met andere activiteiten. Sporten kun je volop in het USC – maar er is nergens plaats voor een cursus fotografie, schilderen, trompet spelen of InDesign. Een cultuurcentrum geeft bovendien de huidige Nijmeegse cultuurinitiatieven een boost, want brengt alle cultuurinitiatieven samen. De universiteit profiteert eveneens: een cultuurcentrum draagt bij aan de wens van een leefbare campus. Dit versterkt de binding met de universiteit.

Laat dat laatste nu precies zijn waar het college van bestuur de komende jaren op wil inzetten. Een goed voorbeeld hiervan is de werkgroep Studeren op de Campus waarin de rector zelf plaats heeft genomen. Deze werkgroep wil de leefbaarheid van de campus aantrekkelijker maken door ruimte te geven aan activiteiten die persoonlijke ontplooiing stimuleren. Activiteiten zoals sport, en jawel: vooral ook cultuur.

Momenteel wordt nagedacht over nieuwbouw op de campus. Wacht daarom niet te lang met praten over een cultuurcentrum. Het college heeft al aangegeven bouwplannen voor zo’n centrum ‘niet opportuun’ te vinden, maar dat betekent niet dat je niet kunt kijken wat er wel mogelijk is.

Daniel Bonder, Marcella Monteiro, Bjorn Schrijen en Wout Waanders vormen het bestuur van de charitatieve en culturele koepel CHECK

Een langere versie van dit opiniestuk staat in Vox 10