De dag in 2013 dat Elif Yavuz omkwam bij een aanslag in Nairobi was inktzwart. Haar jaargenoten noemen het een troost dat die gebeurtenis de groep hechter heeft gemaakt. Gistermiddag waren ze er (bijna) allemaal toen een koffiehoek bij managemenwetenschappen de naam van de getalenteerde oud-studente politicologie kreeg.

Roline de Boer weet nog precies waar ze was op die fatale dag in september 2013. Als arts-assistent deed ze een consult in het Radoudumc. ‘Via Facebook zag ik dat op de pagina van Elif allerlei RIP-berichten verschenen.’ Pas later kwam het nieuws naar buiten dat ze bij de aanslag in een winkelcentrum in Nairobi om het leven was gekomen.

Binnen zeer korte tijd hadden alle zeven jaargenoten – de lichting politicologiestudenten waar Elif deel van uitmaakte was bijzonder klein – elkaar via sociale media gevonden. Ze spraken af in Amsterdam om samen te eten. ‘Dat was mooi’, zegt De Boer. ‘We zijn ook samen naar de begrafenis geweest.’ Studiegenoot Rogier van Oudheusden herinnert zich de betrokkenheid vanuit de universiteit nog goed – vooral in de personen Bertjan Verbeek en Marcel Wissenburg. De studenten en de docenten hadden nauw contact.

Rood-zwarte haren

Roline Boer, die na haar opleiding politicologie besloot longarts te worden, herinnert zich Elif als een opvallende verschijning: klein, de haren rood-zwart geverfd, Dr. Martens aan de voeten en het ene shaggie na het andere rokend. ‘Ze was waanzinnig slim, ongelooflijk getalenteerd. Maar ook  altijd zichzelf.’ Van Oudheusden, die lobbyist werd in Den Haag, typeert haar als ‘één grote chaos’. ‘Ze was altijd van alles kwijt. Maar je kon vooral heel goed met haar bierdrinken. Ze had echt humor – soms een tikkie flauw en brutaal.’

‘Het is toch bijna twintig geleden dat wij hier studeerden, al lijkt het voor ons gisteren’

Elif bedacht voor al haar jaargenoten grappige hotmailadressen – hotmail was nieuw in die tijd. De Boer gebruikt het hare nog altijd. ‘Voor zichzelf had ze ‘[email protected]’ aangemaakt. Dat adres heeft ze later, toen ze serieus ging werken, toch maar veranderd.’

Als student was Elif al ambitieus, ze ambieerde een carrière in het buitenland. Ze was maatschappelijk betrokken en wilde de wereld een beetje beter maken. ‘Daar hadden we echt felle discussie over’, zegt Van Oudheusden. ‘De situatie nu in Israël, daar had ze zich echt razend over gemaakt.’

Bill Clinton

Na haar studie werkte Elif op verschillende continenten en voor organisaties als de Verenigde Naties en de Clinton Foundation. Ze deed een onderzoeksproject bij de John Hopkins University en promoveerde aan Harvard op de bestrijding van malaria. ‘Ze voelde geen enkele schroom om mensen te benaderen die iets voor haar konden betekenen’, zegt Van Oudheusden.

Dat de universiteit een relax-hoek in het Elinor Ostromgebouw naar Elif heeft vernoemd, vindt De Boer toepasselijk en hartverwarmend. ‘Het is toch bijna twintig geleden dat wij hier studeerden, al lijkt het voor ons gisteren.’ De foto waarop Elif (hoogzwanger) lachend de hand schudt van Bill Clinton heeft er een plekje gekregen.

Haar jaargenoten gaan rondom het portret staan en de fotograaf klikt. Daarna vertrekken De Boer, Van Oudheusden en de andere jaargenoten naar de Nijmeegse binnenstad, waar ze al zo veel biertjes met elkaar gedronken hebben.