Nog geen dag was studente Romane Fleury (17) uit Indonesië in Nederland, of haar paspoort en portemonnee werden gestolen. Gevolg: geen identiteitsbewijs, een heleboel gedoe en een raadselachtig telefoontje over een mogelijke link tussen haar naam en drugs- en witwaspraktijken.

Hoewel de aankomst in Nijmegen ‘onwijs leuk’ was en de stad haar goed bevalt, kijkt Romane Fleury – die uit Indonesië komt, maar de Franse nationaliteit heeft – met gemengde gevoelens terug op de afgelopen weken. Tijdens haar eerste uren in Nederland bezoekt de studente Comparative European History haar zus in Delft, waar haar privédocumenten worden gestolen uit de auto van haar zus.

Paniek bij sleutels ophalen

Pas wanneer Fleury een dag later in Nijmegen haar kamersleutels oppikt, komt ze erachter dat ze haar portemonnee kwijt is, als ze zich moet identificeren. ‘Ik schrok niet direct, want ik dacht dat ik mijn spullen bij mijn zus had laten liggen. Er was die ochtend namelijk geen inbraakschade aan de auto te zien: de dieven hebben het raam waarschijnlijk heel slim en zonder sporen naar beneden gerold.’ Pas toen er een paar uur later in Amsterdam geprobeerd werd om 600 euro van haar rekening te halen, sloeg de paniek toe.

Gelukkig lukte dat uiteindelijk niet, omdat Fleurys vader vanwege haar leeftijd toestemming moet geven voor het pinnen van grote bedragen. Haar vader drukte haar vanuit Indonesië echter nadrukkelijk op het hart om geen aangifte te doen. Hij was bang dat zijn dochter in de problemen zou raken en haar ouders op locatie nodig zou moeten hebben om alles rond te krijgen.

Achteraf had Fleury dat heel anders gedaan. ‘Na tweeëneenhalve week kreeg ik namelijk een telefoontje van een onbekend nummer dat mijn naam en telefoonnummer verbonden zouden zijn aan drugs- en witwaspraktijken,’ zegt Fleury. ‘Wat daarvan klopte blijft tot de dag van vandaag onduidelijk, maar ik schrok er zeker van.’

Politie, ambassade en universiteit ingeschakeld

Dat was de druppel om toch actie te ondernemen. De Franse ambassade en de universiteit worden meteen ingeschakeld. Hoewel ook de ambassade twijfelt aan de waarheid van het telefoontje, stellen zij dat er direct aangifte moet worden gedaan. Fleury: ‘Dat ging bij de politie gelukkig heel soepel. Vanaf dat moment kon ik verder met een nieuw identificatiebewijs aanvragen.’

Lastig blijft het volgens de studente wel. Tijdens de introductieweek moest ze zich bijvoorbeeld vaak laten testen voor een QR-code, maar dat was zonder identiteitsbewijs moeilijk. Ook het inschrijven als inwoner van Nijmegen blijft ingewikkeld. ‘Een paspoort aanvragen gaat daarnaast nu niet lukken, omdat ik minderjarig ben,’ stelt Fleury. ‘Mijn ouders zouden daar bij moeten zijn. Daarom krijg ik nu alleen een ID-kaart. Dat paspoort aanvragen is pas aan de orde als ik 18 word.’

‘Wacht niet zo lang als ik’

Met haar verhaal wil Fleury een oproep doen aan andere internationale studenten van de Radboud Universiteit die dezelfde problemen ervaren. ‘Als ik meer over de procedure had geweten, had ik dit sneller en beter kunnen oplossen. Wacht dus niet zo lang met aangifte doen zoals ik, maar ga onmiddellijk naar de politie wanneer je identiteitsbewijs is gestolen. Vraag daarnaast de universiteit om hulp: zij zijn heel behulpzaam bij dit soort zaken. En laat de stress niet je leven beheersen. Het is heel wat gedoe, maar uiteindelijk komt het goed.’