Isabel Ruesen (31) kwam er na haar studie Frans achter dat er méér is dan vertalen, namelijk: wijn. Ze volgde tijdens corona de Wijnacademie en is nu vinoloog bij De Bruijn Wijnkopers in Nijmegen.

Haar appartement staat vol met ruim negentig flessen wijn. Op het aanrecht staan er drie aangebroken, die neemt ze mee uit wijnwinkel De Bruijn om op de hoogte te blijven van het assortiment. ‘Dat maakt het wel lastig om doordeweeks niét te drinken. Toen mijn moeder hoorde dat ik bij De Bruijn ging werken, vroeg ze bezorgd: “Isabel, je wordt toch geen alcoholist nu?” Ik probeer doordeweeks niet te drinken.’ Ze lacht: ‘Het is donderdag. Morgen mag ik weer.’

Als student Franse taal en Cultuur woonde Isabel Ruesen een half jaar in het Franse Angers, een rijke wijnstreek. ‘Ik dronk altijd Sauvignon Blanc. Bij terugkomst in Nederland ben ik mij meer gaan interesseren in eten en drinken.’

‘Mijn vriendinnen kregen door al die wijn de slappe lach, maar ik wilde alles horen’

“Dan moet je iets met wijnen doen”, zei haar moeder. Maar Ruesen belandde in de vertaalwereld. Ze vertaalde bij de Europese Commissie, bij Bax-shop.nl en bij vertaalbureau Bothof. ‘Dáár kwam ik er vooral achter hoe belangrijk het product is waarmee je werkt. Kabels bleken geen match.’

Wijn wel. Samen met haar zus en vriendinnen startte ze met een beginnerscursus wijn in Nijmegen. Iedere maandagavond. ‘Ik vond dat zó interessant. Er werd veel over Frankrijk verteld en natuurlijk over wijn. Maar mijn zus en vriendinnen kregen standaard op het einde de slappe lach door al die wijn. Toen realiseerde ik me dat ik bovengemiddeld geïnteresseerd was, want ik wilde wél alles horen.’

De beginnerscursus waar de wijn opgedronken mocht worden, was afgerond en gevolgd door cursussen op niveau 2 en 3. Daarna meldde ze zich aan voor de eenjarige Vinologenopleiding aan de Wijnacademie. Niet meer alleen de avond maar heel de maandag. ‘Tijdens de opleiding leerde ik over complexere wijngeuren. Mijn pallet breidde enorm uit. Niet gek dus dat de extreem expressieve Sauvignon Blancs uit Nieuw-Zeeland mij gingen vervelen.’

En dát ze meer smaken leerde kennen, was maar goed ook. Want er stond haar een pittig examen te wachten: proeven. Ze lacht: ‘Dat was écht moeilijk hoor. Om ons voor te bereiden op dit examen, stonden er wekenlang op maandagochtend bij binnenkomst 12 glazen wijn op ons te wachten. We proefden 2,5 uur lang en maakten druk notities. Tijdens het examen moest je proeven en kon je uit drie wijnopties kiezen. Het verschil met de beginnerscursus? Hier slik je de wijn bij het proeven niet door.’

Twee liefdes

Ze haalde haar examen nét op tijd. Na haar examen in maart 2020 ging ze direct door met een aantal oud-deelnemers van de Wijnacademie naar Zuid-Afrika, waar ze de meest luxe wijnhuizen bezochten. ‘Uiteindelijk bleek de hele groep corona te hebben. Ik verloor mijn reuk en smaak tijdelijk, maar anderen uit de groep hielden veel langer klachten.’

Eén van de deelnemers van de Wijnacademie was Eva. Zij werkte bij De Bruijn Wijnkopers in Nijmegen, de oudste zelfstandige wijnkoperij van Nederland. Daar komen mijn twee liefdes voor wijn en Frankrijk pas écht samen, dacht Ruesen. Eva appte: ze zochten een nieuwe collega. ‘Niet veel later zat ik met de eigenaren Eric en Marianne aan tafel. Een gesprek kan geen kwaad toch? Toen ik wegging, kreeg ik een fles wijn mee uit de Loire. Uit de streek waar ik heb gewoond dus. Toeval?’

Na een tweede gesprek kreeg Ruesen direct een vast contract aangeboden. ‘Nu heb ik mijn droombaan te pakken. Ik ben bezig met wijnen uit het topsegment, ik spreek Frans op niveau, praat met wijnmakers over de oogst en ik verkoop wijnen aan sterrenrestaurants, maar ook aan de buurman.’

Dit artikel van Eva de Waal stond eerder in de Gelderlander.