Jaap Robben studeerde milieu- en maatschappijwetenschappen in Nijmegen. Hij wilde actievoerder worden bij Greenpeace. Maandag opent hij als succesvol schrijver het academisch jaar. ‘Ik ben in gedachten teruggegaan naar mijn eigen introductie.’

Schrijver Jaap Robben (35) wilde vroeger actievoerder worden bij Greenpeace. Hij zag zichzelf al in zo’n rubberbootje over de zee stuiteren, op weg naar een agressieve walvisvaarder die tot stoppen moest worden gemaand. ‘Mijn hele puberteit wilde ik dat al’, vertelt hij. ‘Daarom ging ik in Nijmegen milieu- en maatschappijwetenschappen studeren.’

Hij hoopte dat die studie hem linea recta naar Greenpeace zou leiden. Maar in werkelijkheid was de opleiding iets minder sexy. ‘Het ging meer over beleid. Een rubberboot heb ik nooit gezien.’

Na zijn bachelor hield Robben het in Nijmegen voor gezien. Eigenlijk was hij toen al wat hij echt wilde zijn: schrijver. Alleen geloofde hij niet dat je daar ook echt je beroep van kon maken. Tenminste, híj niet. ‘Dat leek me iets voor andere mensen.  Voor ja, ehm… schrijvers.’

Zwemmen

Maandag staat hij als gelauwerd schrijver (zie kader) in de Aula om het nieuwe academisch jaar te openen. Hij is gevraagd een inspirerend woordje te houden voor nieuwe studenten. En nee, hij gaat het niet hebben over Greenpeace. Met het bachelordiploma op zak vertrok hij in 2006 naar de Koningstheateracademie in Den Bosch. Hij had toen al een eerste dichtbundel gepubliceerd en verdiende een aardig zakcentje met verhalen en optredens.

In Den Bosch leerde hij ook schrijven voor het theater. Er verschenen meer boeken en langzaam kwam de auteur Robben ‘los’. ‘Het voelde als steeds dieper de zee in gaan. Eerst sta je er tot je enkels in, dan tot je knieën en uiteindelijk kun je niets anders doen dan zwemmen.’

Waar ga je het maandag in de Aula over hebben?

‘Het thema van de opening is verbondenheid, dus daar ben ik over na gaan denken. Bijna iedereen die hier werkt of al langer studeert, weet hoe een studiejaar begint. Zij kennen het ‘normaal’. Voor hen is dit jaar een uitzondering. Maar voor alle eerstejaars is het hun begin van een nieuwe periode in hun leven. Een moment waar je je op verheugd had. Maar dat net als je eindexamen ook een soort nat geworden vuurpijl is.

Daarom ben ik in gedachten teruggegaan naar mijn eigen introductie en vroeg me af wat nieuwe eerstejaars daarvan nu missen. En hoe we dat samen kunnen ‘verhelpen’. Misschien moet deze introductieweek gewoon een heel jaar duren.’

Hoe was jouw eerste jaar in Nijmegen?

‘Ik kwam uit Oosterhout in Brabant. Mijn beste vriend ging in Nijmegen studeren en daarom deed ik dat ook. De sfeer vond ik leuk. Als je gaat studeren, ben je voor het eerst helemaal van jezelf. Tijdens de intro leerde ik mensen kennen, dat was een goed begin. Zie het als een reddingsboei: in de menigte van de nieuwe stad kom je altijd een paar bekenden tegen. De eerstejaars die nu beginnen, missen die fijne start. Via Zoom kun je nu eenmaal niet met elkaar de kroeg in.’

Wat heeft de studie jou gebracht?

‘Een bepaalde manier van kijken, een ingang in het wetenschappelijk denken. Je leert feiten te wegen en informatie te bestuderen. Die drie jaar universiteit hebben me gevormd, maar het was geen verlies voor de wetenschap dat ik na mijn bachelor stopte. Het vakgebied milieu- en maatschappijwetenschappen was het niet voor mij. Op de middelbare school was ik al begonnen met schrijven en tijdens mijn studie ging ik ermee door. Schrijven deed ik ook als niemand erom vroeg; het kwam uit mezelf en ik had er geen tentamen voor nodig. Zo kwam ik erachter dat daar echt mijn passie zat.’

In 2008 was je stadsdichter van Nijmegen, nu ben je gevraagd door de gemeente Nijmegen om in navolging van onder meer A.F.Th. van der Heiden een roman te schrijven over de stad. Voel je je verbonden met de stad?

‘Toen ik de theaterschool ging doen in Den Bosch, ben ik in Nijmegen blijven wonen. Hoewel ik acht jaar geleden ben verhuisd naar het platteland hier net over de grens met Duitsland, voel ik me nog steeds Nijmegenaar. Ik heb ook achttien jaar in Oosterhout gewoond, maar daar heb ik niets mee. Als ik op een weerkaart kijk naar de weersvoorspelling, gaat mijn oog automatisch naar Nijmegen. Het is mijn thuis geworden, een beetje als de familie die je zelf uitkiest. Het formaat is prettig; ik zou verdwalen in een stad als Amsterdam. En met de rivier voelt het in Nijmegen altijd een beetje als vakantie.’

De opening van het academisch jaar begint maandag om 14.00 uur in de Aula en is via een livestream te volgen.