Felix Frehe (28), psychologiestudent, had al wat levenservaring toen hij vorig jaar maart naar het trainingskamp van ‘Iceman’ Wim Hof in Polen reed. Maar hij is nog altijd enorm onder de indruk van de Iceman en zijn technieken. ‘Ik zat in het wak en voelde me in een roes: dit kan ik gewoon!’

Iceman Wim Hof zweert erbij: een combinatie van ademhalingstechnieken, meditatie en kou. Daardoor wordt hij niet zo ziek als anderen van een bacterie of virus. Wetenschappers van het Radboudumc zagen in een experiment dat dat inderdaad zo is en wilden kijken of Hof zijn technieken ook kan overdragen op anderen. Ze zochten vrijwilligers.
Een aanplakbiljet over het experiment in zijn studentenflat had de aandacht van Felix Frehe getrokken. ‘Ik ben eerst op internet gaan zoeken om te weten wie de Iceman eigenlijk was.’ Toen hij daarachter was, was zijn eerste reactie ‘wow supercool!’
Hij kwam met twintig anderen de selectie door. Blij dat hij niet in de controlegroep zat maar in de trainingsgroep. ‘Ik wilde de training natuurlijk wel meemaken.’

Jonger
De kennismaking met Iceman Wim hof verliep zoals verwacht. ‘Als hij binnenkomt, komt er ook echt iemand binnen. Hij is heel levenslustig. Als je hem ziet, geloof je niet dat hij al midden vijftig is, hij oogt veel jonger.’
In twee busjes vertrokken de proefpersonen – allemaal even verwachtingsvol en nieuwsgierig – naar de boerderij van Hof in Polen. ‘Echt een hartstikke mooi gebied. Zijn trainingscentrum staat helemaal aan het eind van een dorpje, grenzend aan een natuurgebied, een indrukwekkende waterval vlakbij. En alles was wit, het was min 15 graden overdag, echt heel koud.’

De volgende dag begon het trainingsprogramma met meditatie, ademhalingstechnieken en dan als kers op de taart: een ijsbad. ‘Hof kan echt heel goed uitleggen wat er gaat gebeuren en hoe dat fysiologisch werkt, maar toen ik dat wak in het ijs zag, dacht ik: dat gaat me toch echt niet lukken. En dan lukt dus het toch. Ik zat in het wak en voelde me in een roes: dit kan ik gewoon!’

Een half uur liggen in de sneeuw, Frehe deed het. Onder het ijs door zwemmen, hij deed het ook. Terwijl hij tegen dat zwemmen onder ijs nou juist het meest tegenop had gezien. ‘Het was echt supervet. Helemaal stil, je ziet alleen ijs boven je en het licht dat erdoor heen komt.’ Gevaarlijk was het niet, verzekert hij, want hij zat vast aan een touw. ‘Als er iets mis zou gaan, konden ze me zo uit het water trekken.’ Bovendien waren er voortdurend twee artsen en fysiotherapeuten bij.

Grenzen
Hij heeft er een levensles aan overgehouden: je kunt veel meer dan je denkt. Vier dagen Polen was genoeg om hem over zijn eigen grenzen te laten gaan. ‘Ik heb niets gedaan wat ik eigenlijk niet durfde, maar ik heb wel dingen gedaan die ik van tevoren niet voor mogelijk had gehouden.’
De laatste dag, het beklimmen van een berg in blote bast, was heftig maar geen probleem meer. ‘Ik had al zoveel van die dingen gedaan, je wordt een soort oermens.’

Terug in het Nijmeegse Radboudumc kreeg hij een dood bacteriedeel ingespoten. Een spannend moment voor de onderzoekers. Zouden de getrainde proefpersonen, net als Hof, nu minder griepverschijnselen vertonen? Dat deden ze inderdaad. Ook Frehe voelde er weinig van. ‘Dat was echt bizar! Ik heb een hele lichte hoofdpijn gevoeld, maar meer niet. Terwijl de controlegroep lag te rillen van de koorts.’
Nu alles achter de rug is, neemt hij thuis nog af en toe een koude douche. ‘Ik douche vaker warm hoor, maar zo nu en dan zet ik ‘m weer koud. Je voelt je gewoon hartstikke goed als je eronder uit komt.’ / Martine Zuidweg

Afgelopen dinsdag werden de resultaten van het onderzoek gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift PNAS. Eerder mochten de proefpersonen niet naar buiten treden met hun verhaal. EenVandaag filmde delen van het onderzoek, waaronder de trainingen in Polen.